"Tüm dünya sana sırtını dönse bile ben burada olacağım."
(Hoseok anlatımıyla)
Ayağa kalktıktan sonra oturmam bir olmuştu. Kapıdan girdiğinde şaşkınlıkla yüzüne bakıyordum. Ona neler olmuştu böyle? Göz kapağının altında uzun ve derin bir kesik vardı. Dudağı patlamıştı. Yumruk darbeleri olduğu belli olan yerler morarmıştı. Karnını tutarak gelmişti ama beni görünce hemen kendini toparlamaya çalışmış ve endişeyle bana bakmaya başlamıştı.
Yoongi
H-hoba.. Sen beni ziyaret etmek için mi geldin?
Diyebilmişti zorlukla
Hoseok
Bu halin ne senin? Neler oldu yoongi? Şey yani hyung..(hyung deme lazım olur)
Yoongi
Neden geldin? Önemli bişey olmuş olmalı. Yoksa gelmezdin. Diğerleri gelmemiş bile zaten..
Hoseok
Ben sadece nasıl olduğunu görmek için geldim hyung. İyi misin değil misin diye bakmak istedim. Ama iyi gözükmüyorsun. Bana herşeyi anlatacak mısın?
Dedikten sonra ikisi de oturup karşılıklı konuşmaya başlamışlardı.
Yoongi ilk başta anlatmak istemese bile zaten az çok anlamıştı hope. Anlattıktan sonra da hope biraz sinirlenip polislere söylemeye kalkmıştı. Yoon onu bileğinden kavrayarak kendine çekmiş ve sonrasında kulağına fısıldayıp:
-lütfen yapma. Ben dayanabilirim. Sorun yok, iyiyim
Demişti.
-ne demek iyiyim? Ne yapmışlar görmüyor musun? Ya gözüne gelseydi, her gün göz mü yumacaksın? Sen yumsan ben yine yummam.
Bişey demesine izin vermeyerek polis'in odasına girip kibarca anlatmaya çalışmıştı.
Yoon bırakmak istememişti ama sinirlenince kendi kurtulmuştu hope. ^^
Hope
-iyi günler.. Min Yoongi'nin ziyaretçisiyim. Geldiği günden beri.. Koğuş arkadaşları tarafından şiddet ve zorbalığa uğruyor. Bi el at-
-yah.. Cidden.. Burayı okulla karıştırdınız heralde. Velisi misiniz?.. Gerekli şeyi yapıyoruz biz.
-özür dilerim ama bu mu yaptığınız şey? 2 gündür böyle bu durum. Yani kendisi söyledi bana.
-bize söyleyememiş mi? Tch tch tch.. Bide sizin gibilerle uğraşıyoruz. Buranın nasıl bir yer olduğunu bilerek gelmiştir buraya değil mi?
-yani bu durumu kabulleniyor musunuz? Gerekli şey nasıl yapılmaz? Böyle acı çekmeye devam-
-beyefendiyi dışarı alalım lütfen.
Diyerek zorla kollarından tutup dışarıya atmaya çalışıyorlardı. Yoongi onun çıktığını ve yanında ki adamları görünce koşarak gidip yanındakilere bırakmasını söylemişti. Elinden gelse döverdi ama şu an nerde olduğunu hatırlamıştı.(kıskanıyo ele valla)
J-Hope kendisinin gidebileceğini söyleyip kurtulmuştu.
-(kısık sesle) bunlardan polis olsa nolur aq..
-şşşt deme öyle.. Ben iyiyim hope-ah. O kadar abartılacak bişey yok.
-iyi değilsin. Öyle gözükmeye çalışıyorsun.
-bu neden seni bu kadar kızdırdı? Kimse beni ziyarete bile gelmezken en sevdiğim yemekten yapmışsın. Beni neden bu kadar önemsiyorsun?
-hyung'um olarak önemsiyorum..
-hyung'um mu?..
Diyerek kafasını yere eğmişti. Üzülmüş müydü? Ahh.. Ne aptalsın hope.. (Deme öyle çocum)
Ne diye üzülsün? Aşık mı bu sanki?..
Yazardan
-bir dahakine yapar gelirim gine tamam mı? Sen kendine dikkat et sadece. Bak böyle olmaz ki ama.. Seni nasıl bu hâlde bırakıp-
Cümlesini bırakmasına izin vermeden kendine doğru çekerek sımsıkı sarılmıştı bir anda. Hope tam koğuştan dışarıya çıktıkları sırada ziyarete geldiği için yüz yüze konuşabilmişlerdi. Şu an bıraksalar hope'nin kalbi çıkabilirdi. Yoongi bırakmayacak gibi sıkıyordu. Kafasını omzuna koyarak öylece bekliyordu. En son hope da dayanamayıp sımsıkı sarılmıştı. İkisi beraber sarılırken sesi titreyen Yoon
-ağlamak istemiyorum hoseok-ah.. Ama beni ağlatıyorsun. Niye böyle yapıyorsun?
-h-hyung ben..
-yanımda olarak bana yaşama sebebi verdin.. Artık hayatta kalmak için bir sebebim var hoseok-ah..
Diyerek ayrılmıştı. Daha sonra diş etleri gözükene kadar kocaman bir gülümseme yerleştirmişti yüzüne.
-BENİM İLK DEFA YAŞAMAK İÇİN BİR SEBEBİM OLDU! HOBA.. BENDE YAŞAYABİLİRİM ÖYLE DEĞİL Mİ? SEN BENİM SEBEBİM OLDUN DEĞİL Mİ?.. HEY, HERKES DUYSUN. BENİM YAŞAMAK İÇİN BİR SEBEBİM VAR ARTIK..!
Demişti. Bunları söylerken sesi o kadar çok titremişti ki son cümleleri söylemeye gücü zor yetmişti. Gözlerinde yaşları zorla tutmaya çalışıyordu Genç adam. Niye bu kadar sevinmişti?..
Yoon'dan
Neydi bu içimde ki garip his? Neden kendimi tutamayıp haykırmıştım.. Ona sarılmıştım. Ben kimseyle şu yaşıma kadar kolay kolay temas kurmadım. Ya da herkesle çok hoş ilişkilerim olmadı. Ama neden bana bu kadar garip hissettirmeye başlamıştı? Yaşama sebebim olarak görmeye başlamıştım onu.. Ama sadece yaşama sebebi olarak değil.. Beni heyecanlandırıyordu. Hey, Jung Hoseok! Beni neden bu duruma sokuyorsun?...
Hope'dan
Ben sırılsıklam aşık olmuştum.
(Yeni mi öğreniyon aq neler kurdum burda ben)
Beni heyecanlandırıyorsun Min Yoongi! Nesin sen? Sınav sonucu falan mısın?..
Bana sarılmıştı. Bana dokunmuştu. Yoongi beni yaşama sebebi olarak mı görüyordu? Tanrı'm.. Ben rüyada mıydım? Yoon'un kendisi rüya gibiydi ama bu kadarı da fazla değil miydi?..
Yazardan
(Oldu da bitti maşşallah××)
İkisi de ayrıldıktan sonra Yoon koğuşunda ki yatağına, hope ise evine geri dönmüştü. Yoongi hoba'nın yaptığı yemeği yemişti. İlk başta garip gelmişti ama cidden iyiydi. Hoseok'un bu marifetleri var mıydı diye düşünmeden edememişti. İlk defa düzgünce yemek yemişti. Yemeği yerken kendini sırıtırken bulunca ne yapıyorum diyerek hızlıca kafasını sağa sola sallayarak yemeğe devam etmişti. Günler sonra karnı tok olarak yatağa giriyordu. Teşekkürler Hoba:)..
