Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
kadın okuyucu x ryuujirou tsuchigomori
isim olarak jun kullandim yippie
LUTFEN ISTEKLERI ILK BOLUMDEKI KISIMA YAZIN TESEKKUR EDERIIM OPUCUKLER
sey sey bir de bu bolum romantizm agirlikli degil cunkuu okuyucuyu hem ogretmen hem ogrenci olarak dusunebilin istedim ve erm. ogrenci ogretmen romantik iliskileri hem illegal hem rahatsiz edici????
★
sen, garip bir şekilde ölü insanların hayaletlerini görebilen birisin. ki bu gerçekten garip çünkü, hayalet arkadaşın bile vardı! arkadaşının adı hanako'ydu, genç -en az on üç- bir hayaletti.
ona aşırı havalı origami yeteneklerini gösterirken bir anda elinde ağır bir acı hissettin. endişeyle parmağına baktı, bu bir kağıt kesiğiydi. gülümsedin ve iyi olacağını söyledin, revire yürümeye başladın.
revire çok fazla gitmezdin, ne gerek vardı ki? yeterince derdin vardı zaten, bir de hasta olamazdın.
revirin kapısını araladın ve içeride biri olduğunu gördün, ki bu içini rahatlattı çünkü o bir öğretmendi. gerçekten enteresan saçları ve uzun kirpikleri olan bir öğretmen.
acil yardım kutusuna uzandığında seni izlediğini fark ettin. “kağıt kesiği.” diyerek geliş nedenini açıkladın. adamım, ya sen çok kısaydın ya da bu acil durum kitlerini manyak yükseklere koyuyorlardı.
ayağa kalkıp kiti sana verdi, hiçbir şey demeden yerine geri oturdu. bir kitap okuyordu, ve bu ilgini çekti. sebebi çağın erkeklerinin ilgini çekecek bir konuya ilgi duymamaları olabilirdi, veya acı içinde gördüğün ilk kişi kahramanın olarak kanına işlemişti.
“ne okuyorsunuz?” dedin yara bandını parmağına yapıştırırken. uzun bir nefes aldı ve sana gergin gözlerle baktı. “dönüşüm, franz kafka'dan.” dedi ve kitabına geri döndü.
ne kadar konuşkansız birisi diye düşündün, sonrasında kapıya yöneldin. “jun, o yara bandı öyle takılmaz.” dostum, bu ihtiyar adını nereden biliyordu?
“oh…” masanın yanındaki boş tabureye oturdun ve parmağını uzattın. parmağını yavaşça kavradı ve sarmaya başladı. ki bunu çok narin ve nazik bir şekilde yapıyordu.
“teşekkür ederim… eh- adınızı bilmiyorum.” dedin işini bitirdiğinde, kapıyı açtın, ve gitmeden önce son kez ona baktın. “tsuchigomori.” dedi gizemli bey, kitabına yine gömülerek.
göz devirdin ve hanako'ya harika origami yeteneklerini göstermeye, birinci kata gitmeye başladın.
