DarkWhite || Taekook

"Kurtar beni Taehyung..."

Taehyung bu dediklerimi duyunca bir kaç dakika donmuştu ama yüzündeki kararsızlığı silip hızlı bir şekilde yanıma gelip beni dirseğimden tutarak kaldırmıştı ağlayan yüzüme bile bakmadan beni o işkence odasına götürmüştü "n-ne yapıyorsun bırak artık beni en azından ölmeme izin versene!"diye bağırdığımda Sabrı taşmış gibi beni yatak benzeri sedyeye itip kolumu ve bacaklarımı kelepçeledi hala ağladığımı yeni fark ediyordum..

Yavaş yavaş soluklarım ve ağlamalarım kesilmişti taehyung iki parmağıyla burun köprüsünü ovuşturuyordu "bir daha..." Diye başladı cümleye parmaklarını burun köprüsünden çekip yakıcı gözleriyle bana baktı "böyle birşey yaparsan ciddiyim ölmek için bana yalvarırsım güzelim hala eşim değilsin o yüzden ayağını denk al boyundan büyük işlere kalkışma bebeğim diyerek alnımı öptü dudaklarımdan bir hıçkırık kaçmıştı ama o bunu bile önemsemedi konuşamıyordum o kadar çok ağlamıştım ki artık konuşmaya mecalim kalmamıştı sadece tavana bakabiliyordum

Bana son bir bakış atıp odadan çıktı kilidin dönme sesini de duydum geç kalmamıştı o lanet kilit biraz soluklanmam ve kendimi toparlamam 20 dakika sürmüştü bileklerimdeki kelepçeleri zorluyordum ama çıkmıyordu çıkmıyordu bunlar!
"LANET OLSUN SANA KİM TAEHYUNG SENİNLE EVLENMEYECEĞİMDE BENİ ALIKOYMANADA İZİN VERMEYECEĞİM" diyerek umutsuzca bağırdım yine hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım ben bunları haketmemiştim benimle evlenmek istiyordu ben aşık olmadan evlenmek istemiyordum ki...

Kaç saat geçti bilmiyorum ama susuzluktan ve bu kapalı, karanlık ve beyaz az veren ışıklandırmayla hem boğulmaya hemde susuzluktan başım dönmeye başlamıştı tanrım eskileri hatırlamaya başlıyordum Hayır hayır...
•••••

Ben daha 6 yaşındaydım annem zaten bilmediğim bir nedenle ölmüştü ben daha 3 yaşındayken o yüzden anne sevgisi nedir bilmem babam zaten cehennem deyince aklıma gelen tek kişidir. Babam beni evde yada komşuda bırakır 'ne halt yersen ye ben geç gelirim' deyip giderdi ben çoğu zaman aç uyur aç kalkardım çoğu zaman bana acıyan komşular birşeyler getirir onlarla soymaya çalışırdım babam akşamları geldiğinde hep sarhoş olurdu ve bunun etkisiyle ağzımı yüzümü dağıtırdı. Beni bodrum katına kilitler orada aç susuz bırakırdı o günleri çok net hatırlıyordum.. aç ve susuzdum babam beni her zamanki gibi dövüp atmıştı Bodrum'a klostrofobim işte bu yüzden oluştu nefes bile aldırmayacak kadar ağır klostrofobi geçirirdim bunları hatırladığım için şuan bunları düşündükçe öldüğümü hissediyordum düşüncelerimden sıyrılıp nefes nefese kalan vücudumu sakinleştirmeye çalıştım ama olmuyordu

Avazım çıktığı kadar bağırdım "yardım edin! Ben burda daha fazla kalamam..! Nolur çıkarın yeter yalvarırım" diyerek içli içli ağladım bir koruma içeri girip benim neden bağırdığımı kontrol etti betim benzim atmıştı soluk soluğaydım boncuk boncuk terlemiştim ve en kötüsü panik atak geçiriyordum bu yüzden ne yaptığımı anlamadan kelepçeleri çektiğim için beliklerimden kan sızmaya başlamıştı koruma anında odadan çıkıp gitti 5 dakika sonra içeri taehyung girdi "siktir" diye mırıldanıp doktor çağırın dedi koruma çıkarken o da benim kelepçelerimi çözüyordu içinden birşeyler mırıldanıyordu ama ben neler oluyor hiç birşey anlamıyordum.

Taehyung beni belimden ve dizlerimin altından kollarını geçirip odaya götürmeye başladı ben hala aynıydım hatta daha kötüydüm beni yatağa koyar koymaz yanıma oturup beni ayık tutmaya çalışmak için konuşmaya başladı "jungkook güzelim bana bak" diyerek parmak boğumlarıma masaj yapmaya başladı

Bir süre sonra doktor içeri girip beni kontrol etmeye başladı bir iğne yapıp beni sakinleştirdi fikirlerime göre bu sakinleştirici olmalıydı doktorda garip birşeyler seziyordum yüzü çok gergindi sürekli yan taraftaki taehyunga bakıyordu ve bu iğne sakinleştiriciden daha ağırdı neden acaba?