I don't want //Yoonmin

22) Neyin Var Senin?

Bişey diyeyim mi fici unutmuşum amk ve mafia baby e bölüm attım ve bu fic yeni aklıma geldi

Ve şöyle bir karar aldım ficin angst bitip bitmeyeceği ile hiç bir fikrim yok bir kaç kişiye angst olacağını söylemiştim ama değiştirebilirim çünkü ağlamaktan yazamam bence

Ve bu bölümü abişim yazcak söyleme gereği duydum

Bundan sonrası abimde

Yoongi'ye neler oluyordu neden böyle davranıyordu bir kızı olmasını mı istiyordu ve en siniri cevapta vermiyordu soruyordum ama nafileydi hiç ağzını bile açmıyordu hastaneden çıkmış arabaya doğru ilerliyorduk ilerliyordum daha doğrusu Yoongi önde umursamaz bir şekilde hızlı yürüyordu benim hamile olduğumu unutmuştu sanırım ve ona yetişmeye çalıştığım için hızlı yürümeye çalışıyordum ama ben ona yaklaştıkça o benden daha da uzaklaşıyordu nefes nefese kalmıştım

Arkasında ki ona ulaşmaya çalışan beni görmüyordu yada görmezden geliyordu neden yapıyordu bunu bana sebebini öğrensem ne güzel olacaktı ona göre hareket ederdim en azından ama bilmiyordum neden bana bi anda bebeğin cinsiyetini öğrenince soğuk yapmaya başladı bir oğlu olmasını mı istemiyordu

Karnıma giren sancıyla aniden durmak zorunda kalmıştım soluklanma ihtiyacım vardı Yoongi arabanın önüne gelmişti bile hâlâ umursamıyordu beni, kapının yanına gelip umursamaz bir şekilde kapıyı açmıştı ve beni görmesine rağmen tınlamamıştı bile
kalbimi kırıyordu şimdi burada bayılsam umursar mıydı yoksa arabayla basıp gider miydi

Belki benide bırakıp gidecekti burada ama sorun değildi yürüyerekte giderdim onun için önemimiz yoktu ne de olsa gidermi diye denemek istiyordum onu, numara mı yapsaydım

Karnımda ki sancı dayanılmaz hale gelmişti dayanabileceğimi sanmıyordum etrafımda ki nesneler bulanıklaşmaya başlamıştı başım dönüyordu ne olduğunu anlayamadan ayaklarımın yerle olan ilişkisi kesilmişti tek hatırladığım şey bir kaç insanın başımda durmasıydı Yoongi hariç

✧･ﾟ: *✧･ﾟ:*

Gözümü açtığımda hastane yatağındaydım yine, hastanelerden niye kurtulamıyordum koluma bir serum bağlamışlardı ve daha yarısına bile gelmemişti içinde ki sıvı peki Yoongi nerdeydi gerçekten bırakıp gitmiş miydi beni o halde

Odamda kimse yoktu yalnızdım ağır hastane kokusu midemi bulandırmaya yetiyordu kim getirmişti beni buraya başımda toplanan insanlar mı yoksa Yoongi mi o getirdiyse neredeydi şuan yada beni hastaneye bırakıp evemi gitmişti belki de koridordaydı telefonlada ilgileniyor olabilirdi dışarıdan bir kadının sesi geliyordu doktor olmalıydı benden bahsediyordu ama tam olarak kulak verememiştim bir türlü

Kadın doktorun konuşması bittiğinde Yoongi'nin sesini duymuştum o getirmişti beni bırakmamıştı yani hâlâ umursuyordu beni, içimde bir küçükte olsa mutluluk yeşermişti "Görebilir miyim peki?" diye sorduğunu ve fayansta gölgesini görünce gözlerimi kapatmıştım umarım gülüp her şeyi mahvetmezdim

Fayansa çarpan ayakkabılarının sesini duymuştum adımlarını yavaş ve sert atıyordu yatağın yanına gelip ucuna oturmuştu sert bir nefes vermişti arada çaktırmadan bakıyordum az kalsın yakalanacaktım göz göze geliyorduk belki neden böyle davrandığını duymadığımı düşünerek söyler diye bekliyordum hani hep filmlerde böyle oluyordu yani

Ama tek bir kelime bile etmemişti sadece düşünüyordu ama neyi neden söylemiyordu onu ayrımcılık ile suçlamamdan mı korkuyordu

Çok sessizdi her zamankinden daha da çok sessiz

Sadece nefes seslerini duyuyordum yataktan kalkmış ilerlemişti artık bana bakmadığını düşünerek açmıştım gözlerimi, kapıya doğru ilerliyordu gitmesindi istemiyordum gitmesini artık benden bıkmış mıydı ama bebeğin cinsiyetini öğrendiğinden beri böyle davranıyordu

Gitmemişti, açık olan kapıyı kapatıp kilitini çevirmişti

Gözümü geri kapatmıştım

Yanıma tekrar gelmişti yine oturmuştu yerine "Seni bu hâle ben soktum değil mi" demişti evet o sokmuştu haklıydı sorunun ne olduğunu anlayamamıyordum cinsiyet yüzünden miydi

"Ve numara yaptığını biliyorum Jimin aç gözlerini" demişti sert bir sesle emir veriyordu bana ama buna takılmayacaktım çünkü daha büyük sorunlarım vardı mesela numara yaptığımı nasıl biliyordu beni önceden izlemiş miydi ya da fark etmeden gözlerimi mi açmıştım

Pes etmiş bir şekilde açmıştım gözlerimi açtığım gibi bana baygın gözlerle bakmıştı gözleri için ölürdüm

Bundan sonrasını ben yazıyorum abim beşiktaş yenilince biraz sinir krizi geçirmiş olabilir

Gerçekten gözleri çok güzeldi kaybolmuştum gözlerini kırpınca kendime gelmiştim ve ona kızmam gerektiğini hatırlamıştım "Neyin var senin Yoongi anlamıyorum" demiş durmuştum kendisini sorgulamak ister gibi beyaz masanın üzerinde ki ilaç tepsisine bakmıştı "Sonra konuşsak" demişti dalgınca gerçekten ne oluyordu hiçbir şey anlamıyordum ve ben şimdi konuşmak istiyordum "Hayır şimdi konuşacağız niye böyle davranıyorsun bilmek istiyorum" nefes vermişti yine "Sorun bebeğin cinsiyeti mi?" sanki doğru dermiş gibi gözlerime bakmıştı bu sefer "Söyle" demiştim "Neden, doğru mu söylüyorum" başını hafifçe olumlu anlamda sallamıştı

"Erkek bebek istemiyorum" demişti tereddütlü bir sesle

Niye istemiyordu herşeyi merak ediyordum çünkü bir nedeni olmalıydı nedensizce istememezlik yapamazdı kız bebeklerinin erkeklerden ne farkı vardı aynıydı sonuşta

"Peki neden?"

Ellerim karnıma dolanmıştı çok üzülüyordum onun için onu istemeyen bir babası vardı "Dediğim gibi burada konuşmayalım evde ya da arabada anlatırım" demişti saçlarını arkaya atarken

Daha fazla zorlamayacaktım muhtemelen özel bir şeydi ve birilerinin onu duymasından korkuyordu galiba

"Doktor serum bitince gidebileceğimizi söyledi"

✧･ﾟ: *✧･ﾟ:*

Eve gelmiştik artık öğrenmek istiyordum ne olup bittiğini fakat canım  kocam beni daha da çok meraklandırmak için duşa girmişti bense pijamalarımı giymiş yatakta uzanıp rahatlamaya çalışıyordum deniz yıldızı pozisyonunda uzanıp tavana bakıyordum ve bir takım şeyler düşünüyordum

Banyodan gelen su sesleri kesilmişti açıkçası neler olduğunu öğrenicem diye ümitlenmiyordum çünkü kesin başka bir şeyler çıkacaktı yine öğrenemiyecektim ama bi umuttu işte

Pembe pijamalarımın yakalarını düzeltmiştim uzandığım yerden kalkıp yatağın hemen yanında ki pufa atmıştım kendimi yavaşça

Kapının açılma sesiyle tüm odağım kapıda  toplanmıştı beyaz bornozuyla kapıda dikilmişti ıslak saçları tapılası duruyordu ama önce şu mevzunun nedenini öğrenmem gerekiyordu çok sıkmıştı artık puf koltuktan kalkıp yanına adımlamıştım "Söyle artık kurtulalım ikimizde"  yanımdan geçip yatağa oturmuştu bende yanına gelmiştim saçlarından damlayan damlalar kirpiklerine düşüyordu ordanda bacaklarının üzerine "Benim eskiden kız kardeşim vardı ve bir hastalık yüzünden ölmüştü annem çok üzülünce ona ilerde bir kızım olunca onun adını vereceğimi söylemiştim"

"Ona her seslenişimizde kız kardeşimi hatırlayacaktım" ağlamıştı ama ağlasın istememiştim sadece anlatmasını istemiştim çok kötü hissediyordum kendimi "Annen sorun etmez sanırım"