Keçmiş Xatirələr

Bir Hissəli

Məhbubə nənə ayaqlarını güclə sürüyüb nəvəsi Ayselin otağına gedirdi. Heç qapının ağzına çatmamış, bərkdən qəhqəhə eşidib diksindi. Qocalıqdan sümükləri çıxmış əlini ürəyinin üstünə qoyub “bismillah”- deyə pıçıldadı. Rayondan gəldiyi 3 ay idi, amma hələ də Ayselin bu “şəhər qızdarı” rəfiqələrinin gülüşmələrinə öyrəşə bilməmişdi. Dodaqaltı deyinib qapını açdı. Gördüyü mənzərə yenə eyni idi: otağın küncündəki kompyuter masasının ətrafına toplaşmış 3 qız bir-birinə ekranda nəyisə göstərib gülüşürdülər. Başları elə qarışmışdı ki, Məhbubə nənənin içəri girdiyini hiss etmədilər belə. Nənə səssizcə içəri keçib, çarpayıya oturdu. “Yəqin dərs oxuyurlar” deyə düşünüb, səsini çıxarmadı. Əlbətdə, axı Aysel ona dəfələrlə başa salmışdı ki, o balaca qutudan dünyanın hər yerindən xəbər almaq, ürəyin istəyən alimin yazılarını oxumaq olar. Amma vaxt keçdikcə artan səslər onu narahat edirdi. Əli ilə yenə “yel tutan” ayağını ovuşdurub, pıçıldadı:

-          Bular heç dərs oxuyana oxşamır ay balam.

Axır ki, Ayselin rəfiqəsi Fidan onun varlığını hiss edib, başını çevirdi.  Nənənin şübhə ilə onlara baxdığını görüb, Ayseli dümsüklədi.

-          Bıy, nənə sən burdaydın?

-          Hə ay bala. Gəldim görüm nağarırsız.

-          Heç, çatlaşırıq. – ağzında sözdurmaz Jalə bunu deyən kimi, Aysel ondan bir çimdik götürdü.

Yaxşı ki, o da səhv etdiyini anlayıb səsini çıxarmadı. Amma qızların bu təlaşı boşuna idi. Məhbubə nənə ətrafını qırış tutumuş xırda gözlərini onlara zilləyib soruşdu;

-          Çatdaşmax nədi a bala?

Qızlar bir-birlərinə baxıb, çiyin çəkdilər. Nənəyə deməyə tərəddüt edirdilər. Axır ki, nənəsini çox istəyən Aysel masanın üzərindəki planşeti əlinə götürüb yanına gəldi. Ekranda, ya da Məhbubə nənənin dediyi kimi “cinli güzgü”də barmağını gəzdirib, bir internet səhifəsini açdı. Göy rəngli adlar yazılmış siyahını nənəsinin gözü qabağına tutub, izah etməyə başladı:

-          Bax çat buradı nənə. O sizin dövrün məktubları kimidi. Tanımadığın adamlara məktub göndərirsən, amma saniyəsində çatır. Bax bu siyahıda da adları var.

Məhbubə nənə gözləri artıq yaxşı görmədiyindən, ekrana yaxınlaşdı. Burnu soyuq təbəqəyə toxunanda cəld geri çəkilib, dilləndi:

-          Gözüm keşmişdəki kimi deyil a bala. Çeşməksiz heç görəmmirəm… İndi belə başa düşdüm ki, bura feysbukdu?

Qızların təəccübü üzlərindən oxunurdu. Nənə onların bir-birinə baxdığını görüb, qımışdı. Belini  dikəldib, özündən razı tonda dedi:

-          Nədi? Elə bilirdiz nənə qojalıf, rayondan gəlif deyə bilmir feysbuk nədi? Ay hay! Bizim rayonda da, hər evdə bundan var. indi deyin görüm, ordan özüvüzə söygülü tapıfsız?

Aysel ağzını açmaq istəyən Jaləyə göz ağartdı.. Güya utanıb, başını əyərək dedi:

-          Yox ay nənə. Elə şeylərlə aram yoxdu, bilirsən.

Elə bunu demişdi ki, kompyuter məktub gəldiyini xəbər verən səs çıxardı. Aysel qeyri-iradı kompyuterə tərəf boylanıb, nə gəldiyini görməyə çalışırdı. Nənəsinin yanında gedib baxa bilməzdi, amma bütün fikri orda qalmışdı. Məhbubə nənə də, bunu başa düşüb başını yellədi. Üzündə narazı bir ifadə var idisə də, gözlərinin içi gülürdü. Ayselin əlindəki planşeti götürüb, dodaqucu dedi: