Aynadan kendimi bir güzel süzüp karnıma kaydı gözlerim.Dusan'ın istemediği kızıma uzunca baktım.Bugün 7 aylık olmuştu, stresim daha da artıyordu.
Odamdan çıkıp mutfağa gitmek amacıyla merdivenlerden inmeye başladım,karnım büyüdüğü için ayaklarımı artık göremiyordum bu sebeple daha da stres oluyordum.
Basamağın sonuna geldiğimde titrek bir nefes verip mutfağa girdim.Tezgahın üzerinden Dusan'a bakıp göz devirdim.Akşam yemeği olayından tam tamına 2 ay geçmişti ve bu süre zarfında gün geçtikçe onunla konuşmamı azaltmıştım.Ona yemek bile hazırlamayı bırakmıştım.
"Hey?Enfal neden böylesin?"
"Sen neden böylesin?"
"Nasıl?"
"Anlamamazlıktan gelme.Çok iyi biliyorsun."
"Hayır anlamıyorum."
"Artık konuşmak istemiyorum.Kızımın doğmasını bekliyorum sadece,doğduğu zaman ne sen beni tanıyorsun ne de ben."
"Ne?Kızımı resmen alıyorsun benden olmaz."
"Senin kızın değil benim kızım."
Zil sesi ile gözlerimiz kapıya doğruldu,tezgahın önüne geçip ağır adımlar ile kapının kulbunu tutup açtım.
"Siparişi-Aaa-Enfal abla- fotoğraf çekinebilirmiyiz?" Dedi heyecan ile.
"Yani tabii olur ama şiştim biraz hamileliğim yüzünden,kötü çıkarım."
"Abla hayır ya çok şirin olmuşsun,uzun olduğun için o kadar belli değil."
Gülümseyip adama yaklaştım,tuttuğu telefona bakıp gülümsedim.Arkadan gelen Dusan'ı fark etmemiş gibi yapmaya devam ettim.
"Ee Enfal abla şunu da imzalar mısın-Aaa Tadic."
Dusan yaklaşıp ne olduğunu anladığında bakışlarını yumuşatıp adama bakmaya başladı.Adam cebinden telefonu çıkartıp bize gösterdi onaylayıp kameraya gülümsedim.Fotoğrafı çektikten sonra adam tekrar bir çok kez bizi sevdiğini dile getirip sarıldı,ardında veda ederek uzaklaştı.
"Ne bu?"
"Sipariş."
"Ne sipariş ettin?"
"Yiyecek bir şeyler."
"Şunu keser misin artık."
"Zoruna mı gidiyor?"
"Hayır ne alaka şuan."
"O zaman seni ilgilendirmez."
Ayaklarını yere sertçe basa basa yatak odasına çıktı.Bende elimde ki poşeti tezgaha koyup tabağa yerleştirip yemeye koyuldum.
------------
"Maça gitmiyor muyuz?"
"Ben neden geliyorum?"
"Eşimsin çünkü."
"Sanmıyorum."
"Gelecek misin?"
"Hayır."
"Ama neden?"
"Yeter gerçekten ya 7 aylık hamileyim ben hamile!Doğuma çok az kaldı orası çok seslidir başım ağrır kızıma bişey olur aman."
"Bir şey olmaz sen gel."
"Neden bu kadar çok ısrar ediyorsun acaba istemiyorum işte."
