Dear Four Years Ago,
Kapag nabasa mo ito,paniqurado namang alam mo na para sayo ito diba?
Okay,Pagpasensyahan mo na ang tawag ko sayo..alam mo naman na gusto kong may privacy ang isang tao eh. Tinatanong mo siguro ang sarili mo kung bakit ako gumawa ng ganito eh nakilala mo ako bilang isang masungit at parang walang paki na babae..pero akala mo lang yun bae,kasi yung efforts mo noon?pinapahalagahan ko pa rin hanggang ngayon.
Napaka-OA ko no?siguro kasi nasasaktan ako..ang tagal na pala mula ng huli tayong magusap no?ilang taon na nga ba ang lumipas??apat??oo, apat na taon..apat na taon na saka ko lang na-realize na mahal kita..hindi kana lang pala basta parte ng buhay ko, mahal na pala kita.
Nakakainis naman eh! Ano bang nakain ko at gumagawa ako ng ganito?ay oo nga pala yung paborito nating dalawa hahaha.. Ice cream.
Totoo pala yung sinabi nila na 'You Dont Realize Somebody's Worth until THEY ARE GONE!'
Akala ko kasi hindi mo ako iiwan,kaya naging kampante ako.
Naging kampante ako ehh! Kasi kahit na sinisipa,sinasabunutan,inuutusan,inaalila,pinaglilinis,inaasar at sinasaktan kita emotionally at physically..hindi ka umalis sa tabi ko eh.
Nandyan ka parin para sa akin..through my ups and downs,na kapag may problema at kinaiinisan ako..sayo ko binubunton.
Akala ko dahil alam mo na ugali ko at sanay kana sa akin, hindi mo na ako iiwan.
Pero hindi eh!! Ikaw kasi eh..nagsawa ka.
Ay! Bakit ba kita sinisisi?? Kasalanan ko naman eh, kasalanan ko..
Kasi naging kampante ako na di ka mawawala sa tabi ko...
