Taeten | White on Black

Part one

Introduction part

Yine yalnızdı her zamanki gibi. Yeni geldiği bu şehir daha da yalnızlaştırmıştı onu. Kedi gözleri yorgun bakıyordu bu hayata. Eskiyi özlüyordu, babasını annesini her zamankinden çok özlüyordu. Yalnızlık olgunlaşmayı öğretmişti ona. Ve şimdi her zamankinden daha olgun hissediyordu.

Daha dün taşındığı evin camına doğru yaklaştı, derin derin nefes aldı.
Dışarısı rengarenk evler, çiçekli ağaçlar, durmadan geçen birçok farklı ülkeden üniversite öğrencileri ile doluydu. Dışarının rengini siyahın en koyu tonu gördü O.
Hayır, renkleri göremediği için değildi, yaşadıkları yüzünden kalbine ve gözlerine inen o karanlık perde sebep oluyordu buna.

Biraz hava almak için dışarıya çıktı, kulaklığını takıp dünyadan uzaklaşmak istedi. Yavaş yavaş yürümeye başladığında bu sokağın gerçekten de güzel olduğunu fark etmeye başladı.
Az ileride park görmüştü, oraya hızlıca yürüdü.
Parkta baştan sona sırayla mor, mavi, pembe, yeşil sonunda ise
diğerlerinin aksine siyah olan ve siyah bankın birkaç kısmına sonradan sürüldüğü görülen, beyaz boyalar içeren bank vardı.
Sonuncuyu seçti o, en koyu olan ve beyaz boyayla aydınlatılmaya çalışılan o koyu bank'a oturdu.
Ayrıca beyaz ile yazılan baş harfi de dikkatini çekmişti. İç çekti.

Parkta saçma sapan hareketler yapan, güzel saçları olan üniversite öğrencilerine bakarken onlardan ne kadar farklı olduğunu düşünüp başını öne eğdi, kedi gözleri dinlediği yavaş müzik eşliğinde kapandı.
Yoktu hayatında bi neşe, onların gülmeleri, eğlenmeleri farklı gelmişti ona.
Aslında tek istediği onlar gibi mutlu olmaktı.