"IPINANGANAK KA PARA MAGIGING AKIN"
written:by twinheart
CHAPTER 11
NAging mabilis ang recovery ng ina ni Estella kahit hindi pa ito nagkakamalay.
Pero ganun pa man ay hindi niya ito iniwanan.
"Doc kmusta na ho ang inay ko?" Tanong niya sa doctor isang araw pinatawag siya nito.
"As of now the patient was fighting her sickness,but hindi pa natin masasabi kung kelan siya magkakamalay.
But don't worry! Matapang ang pasyente,at makakaya niya ang lahat ng ito.
Magdasal na rin tayo para sa mabilisang paggaling niya." Nasa opisina sila ng mga sandaling iyon.
Nakahinga siya ng maluwang sa sinabi ng doctor,matapos nilang mag- usap.
Bumalik siya sa kwarto ng ina at umupo sa gilid ng kama.
"alam mo nay! Natupad ko rin ang pangarap ko noon,na maging isang designer. At ito nga,nagiging maayos na ang buhay ko.Sa kabila ng lahat ng paghihirap ko ay nagawa ko paring bumangon.",wika niya,at hindi na napigilan ang lumuha.
"sana nay,gumising ka na para maging masaya na ulit tayo.",,niyakap ang ina habang umiiyak parin.
At 'yon naman ang pagpasok ni Jarred galing opisina,makikita dito ang stress at lungkot ng mga mata.
"How is she?" Si Jarred.
"Everything its gonna be fine.",,si Estella.
umupo ito at sandaling katahimikan ang namayani sa dalawa.
Si Jarred ang unang bumasag ng katahimikan.
"We will go home for a while para makapagpahinga ka man lang"...ani ng binata.
"Later! Uuwi lang ako para magbihis at bumalik agad dito.." ani naman ng dalaga.
"Come on Estella don't be so hardheaded,,gust mo bang ikaw naman ang nakalatay diyan sa kama habang si nanay sonya naman ang magbabantay sayo?" Ani Jarred na naiinis na sa dalaga.
Natauhan naman si Estella kaya hindi na rin siya nagprotesta pa. Inakay na siya ni Jarred palabas,at nagbilin nalang ito sa mga nurses na bantayan ang kanyang nanay.
Habang daan ay walang namagitang pag uusap ang dalawa,maging si Jarred man ay hindi alam kung ano ang sasabihin sa dalaga.
Sa gate pa lang sila ay nakita na nila ang sasakyan ni Michelle,lihim na napaismid si Estella dahil nandiyan na naman si Michelle sa mansion.
Sa sala pa lang ay sumalubong na ito ng yakap kay Jarred na labis niyang ikaselos at parang punyal na tumarak sa kanyang puso.Kaya dire-diretso ang lakad niya paakyat,habang liham ang mga mata sa luha.
Hindi siya lumabas ng kwarto,nagmokmok siya,dahil ayaw niyang makita na naglalampungan ang dalawa.
May kumatok sa pintuan,tumayo siya at binuksan ito.Si Jarred na naka sando at short lang,bakas ang matitipunong katawan na mas lalo pang nagpapagwapo ng binata.
Namimis niya ang mga ngiti nito na makikita mo talaga ang dalaway biloy,tulad ng anak na kahit ngiti lang ang ibigay ay nagpapahepnotize ng isang tao.
Nang maisip ang anak ay agad niya itong namiss.
"God,how can i forget him if i saw my son,he look like hes father." sa isip ni Estella.
"Lets go down,,kakain na tayo ng dinner." si Jarred,na seryoso ang tinig sa kanya.
"Im not starving Jarred, all i want is to Rest para makabalik agad ako ng hospital." wika niya dito.
Sa kabiglaan ay walang sabi sabing binuhat siya ni Jarred pababa,at napatili ang dalaga sa ginawa ni Jarred sa kanya.
"My god Jarred put me down! Ano ba?",,ang sigaw niya.Walang narinig ang dalaga mula sa binata.
Hanggang sa dumating na sila sa dining table at pinaupo siya na pasalampak.
"Here! Kumain ka kung ayaw mong mas magalit pa ako sayo Estella." anitong galit at sa madiing boses.
Napansin niya sila lang dalawa ni Jarred ang nangdoon, ngunit nasaan si Michelle.? Ani ng isip niya.
"Where is Michelle? I though she will eat also here",,tanong niya.
"She's leaving,,she have no place here in my house.",,si Jarred at umupo sa hapag kainan.
Wala ng sinabi si Estella,dahil baka magtatalo pa sila. Siguro nga,walang lugar si Michelle sa bahay na ito,pero igagawa naman niya ito ng bago. At sa isiping 'yon ay mas lalo pa siyang nagalit sa binata.
