Sonsuz | Minsung

Siz?

"Yaa Rose ben sana dedim bu salak uyanmıcak diye. Üstüne atlıyım daha iyi. LAN YETER KALK ARTIK BE!"

Seungmin'in çığlığıyla uyanınca sızlayan kulaklarımı kapattım. "Ananı seveyim Seung sayende sağır oldum."

"Oh ne güzel."

"Aaa yeter. Jeongin'le Hyunjin bile normal kalktı. İkiniz bi normal davranamıyorsunuz. Sandiviç hazırladım hepimizin zıbarması için."

"Yaşa be Rose!"

"Lan ben burda iki saatir bağırıyom tek cümleye mi ayıldın aq."

"Açım napıyım."

"Yaa ben sandiviçimi zıbarmaya gidiyorum, gelmezsen seninkini de zıbarıcam."

Seungmin'in can alıcı tehditiyle birlikte hızlıca yattığım yerden doğruldum. Kafenin arka kapısına girince küçük bi masada bizim 4'lü grubu kemirirken buldum. Hızlıca yanlarına oturup ortadaki son sandiviçi alarak yemeye başladım. "Offf ve Jisung. Ben yicektim onu. Hakkımı çaldın."

"Sikerim hakkını, açım lan."

"Biraz daha konuşursanız size hazırladığım o sandiviçleri kustururum."

Rose'un Jeongin'le ikimize söyledikleriyle susmuştuk. "Saati olan var mı? Bugün yağmur da yok, kütüphaneye gitçem."

"Saat 9."

"Allah razı olsun Jisung."

"Bişi dicem Seung. Birlikte gidelim mi? Bende çalışıcam."

"Ne?! Sen ve çalışma, hiç bağdaştıramadım."

"Hadi ama. Geometri çalışmam lazım, valla bok gibiyim o derste."

"İyi be, gel sende."

"Eeee Jeongin eve gidek mi bizde. Bu ikisi gidiyo."

"Tamam Hyunjin Hyung."

"Arkadaşlar kafenin açılma saati geldi. Benim çalışmam lazım."

"Sorun değil Rose, bizde gidiyoz zaten."

Dördümüz ayaklanınca Rose'da kafenin ön taraflarına geçti. Bizde selamlaşıp çıktık. "Siz ikiniz bana bakın. Biz evde yokken evi yakmayın sakın."

"Tamam anne."

"Çeneni sikerim senin."

"Hadi siksene, bugünü bekliyordum."

"Seungmim ve Hyunjin, yeter. Yoksa ben sikicem ikinizi."

Jeongin ikisini susturunca Seungmin benim yanıma geldi ve diğer iki malla konuşup onların yanından kütüphaneye gitmek için ayrıldık.

30 dakika sonra

"Yaaa Seung şu soruya baksana bi."

"Bakayım, senin yerine geometriye de ben çalıştım resmen." Seungmin masada duran kitabı kaydırıp göz attı. "Gerizekalı arkadaşım benim."

"Niye lan."

"90'dan 65 çıkarsa kaç kalır canım."

"35?"

"Boşuna gerizekalı demiyom işte, kendin bul doğru cevabı."

"Sağol ya çok yardımcı oldun."

Cebimden telefonumu çıkarıp hesap makinesine girdim ve işlemi yazdım. "Lan! 25'miş. Mal niye söylemiyon."

"İlkokul işlemini bile yapamadığından."

"Aklını sikeyim Seung."

"En azından benim aklımı sikip azalt ta aynı seviyeye gelelim."

"Bu nasıl laf koyma lan."

"Sus ve önüne dön."

Bunu rahatsız etmekten zevk alamayınca kitabı yeniden kendime çekip kaldığım yerden devam etmeye başladım.

8 saat sonra

"Anam ağladı lan."

"Biraz daha kalalım, şu testi bitiremedim."

"Testini de seni de sikerim Seung, yürü gidiyoz. Kahve molasından bu yana bişey yemedim ve açlıktan geberiyorum. O yüzden kalk ve yemek yemeye gidelim."

"Bu seferlik sana katılıyorum."

Seungmin'le eşyalarımızı toparlayıp kütüphaneden ayrıldık. "Harika bi yer biliyorum kanka yemekler benden." Seungmin'i çekiştire çekiştire sevdiğim restoranda götürmek istiyordum, işin aslı ben ordan yemek istediğim için. Yoksa kendi mekanıma bu malı niye götüreyim ayol. Zaten buraya çok uzak değildi. 5 dakika sonra restoranda girip bir masaya yerleşmiştik. "Buyurunuz efendim ne alırsınız?" Hemen yanımızda beliren garsona selam verip siparişlerimizi verdik. "Ben bi yüzümü yıkayıp geleyim yoksa bayılacam ben." Masadan kalkmıştım ki arkamdan gelen mavi saçlı bir çocuğun bana çarpmasıyla sendelemiştim. "Gerçekten özür dilerim görmemişim sizi." Çok masum bakıyordu. "Önemli değil merak etmeyin."

"Anlayışınız için teşekkürler."

"Tanışabilir miyiz?"

"Tabi! Ben Felix. Arkadaşlarım da arka masada."

Bana gösterdiği yere bakınca çokta yabancı olmayan gözlerle karşılaştığımda o kişi de beni tanımış olacaktı ki göz göze gelmiştik. Beni otobüste kurtaran kişiydi bu.

"Siz?"

*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*

Selammm
Artık okul açıldığından haftada bir bölüm atabileceğim
Umarım bölüm hoşunuza gitmiştir
En güzel yerlerde kesmek işim✨
Sonraki bölümde görüşürüzz🩵🩵