—
Τα δάχτυλα σου νιώθουν, Χριστε μου, τόσο ωραία.
Αυτο είναι το μόνο που μπορώ να σκεφτώ, κρατώντας το σεντόνι με το ενα χερι και με το άλλο το κεφαλι σου ανάμεσα από τα πόδια μου. Μου αρέσει ο τρόπος μου αφηνεις λίγα φιλια στο σώμα μου, ο τρόπος που νιώθω σαν να μπήκα σπιτι- και ξαφνικά ο κόσμος μου δεν καίγεται και μπορώ να υπάρχω και να αναπνέω χωρίς να πρέπει να σκεφτώ.
Είσαι τόσο δυνατή, και γλυκιά και τόσο οικεία που μπορώ να νιώσω ένα γύρω από δάκρυα να πέφτουν στα μάγουλα μου και είναι ντροπιαστικο, γιατι ποιος στον διάολο κλαίει όταν κάνει σεξ με την σύντροφο του. Ολα νιώθουν τόσο όμορφα - τόσο γαμημενα όμορφα και απελευθερωτικά- και είμαι τόσο υγρή, νιώθω τον οργασμο μου να πλησιάζει, να δημιουργείται στο στομάχι μου, με κάθε σου ψιθύρισμα για το ποσο καλη είμαι, ποσο όμορφη και δυνατη που ξέρω ότι εάν αφήσω τον εαυτό μου να σκεφτεί παραπάνω από όσο χρειάζεται θα πάθω κρίση πανικού.
« Στεφ, σε παρακαλώ.»
Το σώμα μου προσπαθεί απέλπισμενα να βρει ένα σταθερό ρυθμό με τα δάχτυλα σου και δεν υπάρχει τίποτα άλλο στο κόσμο, δεν σκέφτομαι τίποτα άλλο και θέλω να μείνω για πάντα εδώ, να κρατήσω αυτή τη στιγμή σαν φωτογραφία στο πορτοφόλι μου, στην θαλπωρή του οργασμού που πλησιάζει όσο εσυ χαϊδευει τους κοιλιακούς μου και το χέρι σου βρίσκει το δικό μου και σε κρατάω γερά.
« Είσαι τόσο, τόσο όμορφη.»
Ο οργασμος μου με χτυπάει δυνατά, ανυπόμονα και δεν μπορώ να κανω ησυχία, είναι ο καλύτερος οργασμος της ζωής μου και θέλω τόσο πολύ να τον κυνηγήσω, να τον κανω να κρατήσει για πάντα. Είμαι ελεύθερη, χωρίς καμμία ντροπή και τόσο υγρή στα δάχτυλα σου και ξαφνικά κλαίω, κλαίω με λυγμούς όπως δεν εχω κλάψει ποτέ άλλοτε στην ζωη μου.
« Συγγνώμη. Συγγνώμη, δεν ξέρω τι έπαθα. Με συγχωρείς.»
« Αγαπη μου, γιατι ζητάς συγγνώμη; Δεν έκανες κάτι λάθος, μην ζητάς συγγνώμη.»
Κυριαρχεί ένα λεπτό σιωπής και παίρνω μια βαθιά ανάσα, τόσο βαθιά, να σε μυρισω, να μας μυρισω, να μπορω να θυμάμαι όταν θα φύγεις, γιατι θα φύγεις, γιατι εχω κάνει κάτι λάθος, γιατι όλοι φεύγουν και τους τελευταίους μήνες φεύγουν πιο γρήγορα, δεν τους προλαβαίνω και τρέχω,τρέχω,τρέχω να τους προλάβω αλλα δεν προλαβαίνω, δεν γαμω προλαβαίνω και δεν θα το αντέξω να μην σε προλαβω.
«Συγγνώμη, δεν έπρεπε να κλάψω, δεν κλαίω, δεν ξέρω τι έγινε. Απλα, με συγχωρείς.»
Και προσπαθώ να κρυφτώ από το βλέμμα σου, βάζω το κεφαλι μου στο στέρνο σου και σε κρατάω, σε κρατάω τόσο γερά που άκρες των δαχτύλων μου ασπρίζουν.
« Δεν θα φύγω. Μην κλαις σε παρακαλώ.»
Αλλα εγώ εχω τόσα να πω, για σένα, για εμένα, για εκείνους που έφυγαν και πόσο μου στοίχισε, μου στοιχίζει καθημερινά, ακόμα και τωρα.
Αλλα δεν λεω τίποτα.
Γιατι ξέρω ότι πάντα, πέφτει το ένα αστερι.
BINABASA MO ANG
Από το μπαλκόνι, πέφτουν δυο αστέρια.
RomanceΗ ιστορία ξεκινάει πάντα με δυο αστέρια. Κάποια στιγμή όμως, το ένα πέφτει.
