Diary ( Since In 1962 )S

Part 9

Th"စပ်လိုက်တာ ဂျွန်ရယ်" JK"မြန်မြန်သက်သာသွားမှာပါ ထယ့်ရဲ့" 
Th"အင်းပါ"
Jk"ထယ့်မိဘတွေဘယ်ချိန်ပြန်လာမှာလဲ" 
Th"မသိဘူး ပြန်မလာဖို့များတယ်"
Jk"ဟမ်"
Th"ထယ့်မိဘတွေက စိတ်ကူးပေါက်မှ အိမ်ပြန်လာကြတာ ဒါနဲ့ ဘာလို့လဲ"
JK" ထယ်တစ်ခုခုလိရင် အိမ်စေတွေခေါ်ဖို့ခက်မှာမို့ အ့ဆို ကုယ်နေပေးမယ်လေ ထယ့်မိဘတွေပြန်မလာလဲရတာပေါ့" 
Th"မဟုတ်တာ ဂျွန့်မိဘတွေလည်းစောင့်နေမယ်လေ"
Jk"ကိုယ့်မေမေက ကိုယ်ညနက်ထိပြန်မလာရင် စိတ်မပူတော့ဘူး ကိုယ်ကအမြဲလုပ်နေကြမို့လေ" Th"အော် အ့ဆိုလည်းပြီးရော"
Jk"အ့ဆို ကိုယ်ရေလေးချိုးလို့ရလား တအားပူတာဘဲ"
Th"ရေချိုးတာကရတယ် ချိုးပြီးရင် ဘာဝတ်မှာလဲ"
Jk" ကိုယ်မှာအဝတ်အပိုပါပါတယ် အမြဲထည့်ထားနေကြ"
Th"အော်ပါရင်ပြီးရော ချိုးချိုး ပြီးရင်စာလုပ်ဖို့စောင့်နေမယ်နော်"
JK" ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ" ဂျွန်ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတော့ ထယ်လည်းဖြည်းဖြည်းချင်းလမ်းလျှောက်လာပြီး စာကြည့်စားပွဲမှာထိုင်ပြီး ဂျွန်လွယ်အိတ်ထဲမှာ ဝတ္တုစာအုပ်တွေ့လို့ဖတ်နေသည်။ခနကြာတော့ ဂျွန်ရေချိုးပြီး ထွက်လာသည်။ရောချိုးပြီးဝတ်ဖို့သူလွယ်အိတ်ထဲမီအင်္ကျီလာယူသည်။ထယ်သည်စာထဲစိတ်ဝင်စာနေသည်မို့ သတိမထားမိဘဲဖစ်နေတဲ့အချိန် အနောက်ကနေတစ်ယောက်ယောက်လာရပ်‌ေနတယ်ဆိုပြီး လန့်ပြီးထအော်ကာ ခုံပေါ်ပြေးတက်သည်
Jk"ထယ်..ထယ်ဘာဖြစ်တာလဲ ကိုယ်ပါကွာ မလန့်နဲ့နော်"
ထယ်သည်မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ရင်ဘတ်လေးကိုလက်နှင့်ဖိထားသည်
Jk"ထယ်မလန့်နဲ့နော်"
ဆိုပြီးထယ့်ငုံနေတဲ့မျက်နှာလေးကို စိတ်ပူကြီးစွာကြည့်နေသည် ခနကြာမှထယ်ကမော့လာသည် ထယ်မော့လာတာနဲ့ဂျွန်ကထယ့်နားကပ်ပြီးကြည့်တာနဲ့ ကြုံသွားတော့ သူတို့အကြည့်ချင်းစုံမိသည် ဂျွန်ကအဝတ်မပါတာမို့ ထယ့်အသားနုနုလေးနှင့် ထိပြီးရင်တွေခုန်နေကြသည် ခနကြာတော့ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ သူတို့နှုတ်ခမ်းချင်းစကားပြောနေကြသည် ဂျွန်၏နှုတ်ခမ်းများသည် ထယ့်နှုတ်ခမ်းများဆီသို့ စည်းချက်ကျကျမိတ်ဆက်နေလေသည် ဂျွန်နှုတ်ခမ်းများထဲမှ သူရဲ့လျှာလေးသည် ထယ့်အာခံတွင်းထဲသို့ အလည်ရောက်လာသည် သူတို့အနမ်းများနယ်ကျော်လာတော့မှာမို့ ဂျွန်ရပ်လိုက်သည် ထယ်ကတော့ ဘာလို့လဲ ဆိုတဲ့မျက်လုံးတွေနဲံကြည့်နေသည် 
Jk"ကိုယ်တို့စာလုပ်ရအောင် စာတွေအများကြီးဘဲမလား" 
Th"အင်း "
သူတို့တိတ်ဆိတ်စွာဘဲစာထိုင်လုပ်နေကြတော့သည် 
။
။
။
Jm"အားပင်ပန်းလိုက်တာဟျောင်းရယ်" 
Yg" ဂျီ ထ ထ ရေလေးချိုးလိုက်နော် လန်းသွားအောင်လို့"
Jm"ဟာ မချိုးချင်ပါဘူး" 
Yg" ဂျီကလည်းကွာ မဆိုးနဲ့တော့ ရေထချိုး ထ"
jm"မချိုးဘူးလို့" 
Yg"မရဘူးကွာ"
ဆိုပြီးပွေ့ချီကာ ရေချိုးခန်းထဲခေါ်သွားသည် 
~~~
Jm"ဟျောင်းကလည်းဗျာ မချိုးချင်ပါဘူးဆို" 
Yg"ဂျီကဒီတိုင်းလေးဘဲထိုင်နေလိုက်ဟျောင်းကချိုးပေးမှာပေါ့လို့" 
Jm"ပြီ;ရော" 
Yg"ဟိုဘက်လှည့်"
ဂျီဟိုဘက်လှည့်လိုက်တော့ ဂျီကျောပြင်လေးကို ပွတ်တိုက်ပြီးရေချိုးပေးသည် ခနအကြာမှတော့ ဂျီရဲ့ကျောပြင်လေးကို အနမ်းပေးလိုက်သည် 
Jm"ဟာဟျောင်း" 
ဆိုပြီးလှည့်လာတဲ့မျက်နှာလေးကို အမိအရဆွဲကာ Kissing လိုက်သေးသည် မနေ့ထဲကထိန်းထားတဲ့စိတ်တွေက အခုဂျီရဲ့အလှလေးတွေမြင်မထိန်းမရသိမ်းမရပင်ဖြစ်သွားတော့သည် 
Jm"ဟျောင်းဘာလုပ်ဖို့လဲ" 
Yg"မရုန်းပါနဲ့ကွာ နော်ဟျောင်းဆက်ထိန်းနေရင်သေသွားလိမ့်မယ်ကလေးရဲ့" 
Jm"ဘာဖြစ်လို့လဲဟျောင်းရဲ့ " 
Yg"မင်းရဲ့အလှတွေကို မြင်ပြီးကိုယ်ဘယ်လိုထိန်းမရတော့ဘူး ဒီမှာကြည့် " 
ဆိုပြီး သူ့ d**k ကိုပြသည်
Jm" ဟျောင်းကလည်းဘာတွေပြနေတာလဲ" 
Yg"ဟျောင်းလည်းမသိတော့ပါဘူးကွာ" 
ဆိုပြီး လည်တိုင်လေးကိုအနမ်းတစ်ပွင့်..ပါးပြင်လေးကိုအနမ်းတစ်ပွင့်..လက်ချောင်းလေးကိုအနမ်းတစ်ပွင့်ဆီပေးပြီး လည်တိုင်နုနုလေးကိုစုတ်လိုက်ကိုက်လိုက်လုပ်တော့ ဂျီဆီက ညီးသံသဲ့သဲ့ထွက်လာသည် ဂျီညီးသံလေးကိုကြားတော့ ယွန်းဂီပို htan သွားပြီး ဂျီ့ phin လေးကိုမကာ သူ့ d**k ကြီး ထည့်လိုက်သည် 
Jm" အားးးးးဟျောင်း အား နာတယ်" 
ယွန်းဂီကတော့ ဂျီ့ phin လေးကိုဆုတ်နယ်ရင်း ​ေ*ာင့်ပေးနေသည် ဂျီရဲ့လက်များကတော့ ယွန်းဂီရဲ့ဆံပင်တွေကြားထဲထိုးစွလို့ ယွန်းဂီကတော့ အနမ်းကြမ်းများနှင့်သာ သူ့အလုပ်ကိုအာရုံစိုက်နေသည် ဂျီရဲ့ခါးသွယ်သွယ်လေးတွေကိုကိုင်ပြီး အားပါပါနဲ့ ​ေ*ာင့်နေသည် ခနကြာတော့ 
Jm"အားးးဟျောင်းတော်ပါတော့ ဂျီမခံနိုင်တော့ဘူး" 
Yg"............" 
Jm"အားဟျောင်းအ့တော်တော့လို့ အ့ဟျောင်း" 
ဆိူပြီးအတင်းတွန်းထုတ်မှ ရပ်လိုက်သည် ဂျီကတော့ နာကျင်မှု ဒဏ်ကို ယွန်းဂီပုခုံးပေါ်မှီရင်းကြိတ်ခံနေရှာသည်
Yg"ဟျောင်း ကုတင်ပေါ်လိုက်ပို့ပေးမယ်နော်" ဆိုပြီးပွေ့ချီခေါ်သွားသည် အဲ့ညကတော့ ဂျီတစ်ယောက်နှစ်ချိုက်စွာအိပ်စက်သွားပေမဲ့ ယွန်းဂီကတော့ သူ့ဘသာပင် အာသာဖြေနေရတော့သည် 
။ 
။ 
။ 
Jk"ထယ်နောက်ခေါက်ဆေးထည့်ရဦးမယ်လေ" 
Th"မထည့်ချင်ဘူး!!!!!!!
Jk"ဟားဟားဟား ကိုယ်ကစတာပါထယ်ရယ် ကြောက်တက်ရန်ကော" 
Th"မသိဘူးကြောက်တယ်"
Jk" ဟုတ်ပါပြီ ဆေးမထည့်ပါဘူး အဝတ်အစားတော့လဲလိုက်လေ School uniform ကြီးနဲ့မအိပ်နဲ့"
Th"ထယ်လည်းလဲချင်တာပေါ့ မလဲမှမလဲနိုင်တာ" 
JK"အော် ဟုတ်သားဘဲကိုယ်ကူပေးမယ် အင်္ကျီတွေကဘယ်မှာလဲ" 
Th"ဟို ဗီရိုအပေါ်ထပ်မှာရှီတယ်" 

JK"ဘာပေးရမလဲ" 

Th"ရတယ် တွေ့တာထုတ်ပေး အင်္ကျီဖြစ်ရင်ပြီးရော" 
Jk"ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးဖြစ်အောင် ဒီအဖြူရောင် T-Shirt လေးနဲ့ အနာကိုမထိအောင် ဘောင်းဘီတို လေး ဝတ်လိုက်နော်" 
လို့ ပြောပြီး အင်္ကျီချွတ်ပေးဖို့လုပ်တော့ 
Th"ရတယ် ကိုယ့်ဘကို ချွတ်မယ် ဂျွန်ဟိုဘက်လှည့် ရှက်တယ်" 
Jk"ဟောဗျာ " 
Th"ဟောမဗျာနဲ့ လှည့်ဟိုဘက် " 

ခနကြာတော့မှ 

Th'ရပြီ" 

ဂျွန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အင်္ကျီလေးက ပါးလွှာလွှာလေးနဲ့ လည်ပင်းသားလေးတွေပေါ်နေသည် 

Jk"အဆို ဘောင်းဘီလဲမယ်" 

လို့ပြောပြီး ပြောတော့ ခါးနားရောက်လာတဲ့ ဂျွန့်လက်တွေကို ကာထားလိုက်ပြီး 

Th"ထယ်ရှက်တယ်" 

လို့ပြောတော့ ထယ့်ကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဖတ်လုံးနှင့် စောင်ယူကာ ထယ့်ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည် 

Jk"ကို့ကို မမြင်ရတော့ အရှက်သက်သာတာပေါ့ မျက်လုံးမှိတ်ထားလိုက်နော် မဟုတ်ရင်လည်း မျက်နှာကြက်ကိုဘဲ ကြည့်နေ ဟုတ်ပြီလား" 

Th" onn " 

ဆိုပြီး စောင်ကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်စုတ်ကိုင်ကာ မျက်နှာကြက်ကိုသာကြည့်နေသည် ဂျွန်ရဲ့လက်များသည် ထယ့်ခါးလေးကိုအသာအယာမလိုက်တော့ ထယ့်ခါးသေးသေးလေးက မြောက်လာသည် ဂျွန်က ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်ပြီး ညာဘက်ခြေထောက်ကအရင်ချွတ်သည် ပြီးမှနောက်ဘက် ချွတ်ပြီး ထယ့်ကိုပြန်ချပေးသည် ။ ဝတ်ပေးမယ့်ဘောင်းဘီကို သေချာပြင်ဆင်ပြီးဝတ်ပေးလိုက်သည် 

Jk"ရပြီထယ်" 

လို့ပြောလိုက်တော့ ထယ်ထလာသည် မျက်နှာလေးက နီရဲလို့ ဆံပင်တွေကလည်း ပွနေသည်မို့ ဂျွန်ကပြန်ပြင်ပေးသည် 

Th"ကျေး..ကျေးဇူးဂျွန်" Jk

"အ့ဆို ထယ်အိပ်တော့နော် "

Th "ဟင် ဂျွန်ကရော မအိပ်သေးဘူးလား" 

Jk"အင်းကိုယ် ခနလေညှင်းလေးခံဦးမယ်" 

Th"အော် အ့ဆို ထယ်အိပ်ပြီနော်" 

ဂျွန် ဒိုင်ယာရီစာအုပ်လေးယူပြီး ဝရံတာကို ထွက်လာခဲ့သည် 

Jeon's Diary

 "ငါ့စိတ်တွေမနဲထိန်းထားရတာမင်းသိလား ထယ် မင်းကကိုယ့်ကို ဆိုးမိုးလိုက်တာကွာ""