İyi okumalar
Sofia ile tanışalı ve buraya taşınalı bir hafta oluyor. Buraya alışmam,okula alışmam sofia sayesindedi çok kolay olmuştu. Bir haftada hem okula hemde bu eyalete alışmıştım.
Defneyle konuşamamak beni korkutsada konuşunca kötü bir şey söyler diyede korkuyordum. Sofia ile ayrılalı on beş dakika kadar oluyor o erkek arkadaşı ile biryerlere gidicekmiş. Bende üniversiteden çıkıp eve doğru yürüyorum.
Barlas napıyor hiç bilmiyordum,aramak aklıma geldi ama arasam ne diyecektim ki. Burda sofia'dan başka kimseyle konuşmuyorum ve burda kendimi yalnız hissettiriyordu. Giydiğim kapüşonlu titreyince telefonumun çalındığını anladım. Elimi cebime atıp telefonu elime aldım ama bir sıkıntı vardı,arayan kişi yabancı numaraydı ve en tuhaf olanı numaranın *552 ile başlamasıydı. Yani arayan kişi türkiyeden arıyordu.
Elim titriyordu ben açma tuşuna bastığımda telefon elimden kaydı ve yere düştü. Telefonu almak için eğildiğimde bir el sırt çantamı tuttu ve geriye çekti. Arkama döndüğümde barlas olduğunu gördüm. Üstünde üstüne yapışan siyah bir tişört vardı. Benim aksime o kısa kol giymişti,altında ise siyah pantolon vardı.
"Sen-" ben nolduğunu anlamadan belimden tutup kendine çekti ve dudaklarımızı birleştirdi. Karşılık vermeme rağmen öpmeye devam ediyordu. Eli hala belimdeyken gözlerini açtı ve bir haftadır ders çalışmaktan kızarmış olan gözlerime baktı.
"Vazgeçemiyorum,olmuyor yaren". Benim aklım yere düşen telefondaydı,telefon yere düşmüş arama açılmıştı ama ben konuşmama rağmen kapanmamıştı. Arayan kişi bizi mi dinliyordu?
"Anlamadım,ne demek istiyorsun barlas". Kafasını iki yana salladı " dudaklarını,kokunu unutamadım. Çok özledim seni ". Bu sözler bana ayhanı hatırlatıyordu. Sosyopat bir manyak.
"Telefon-"
"Bırak telefonu hadi sarıl bana ". Kollarını belime sarıp başını omuzuma koydu,bende ona karşılık sarıldım. Evet gelen tek koku kahve ve sigara kokusuydu. Kafam çok karışıktı barlası,ayhanı ve defneyi düşünüyordum. Sadece yanımda biri olsun istiyordum bir arkadaşım vardı ama bir sevgilim yoktu.. barlas iyi bir seçenek olabilir mi?
Sarılmanın ardından barlas birden belimden tutup havaya kaldırdı. Ağzımdan minik bir çığlık çıkmıştı. "NAPIYORSUN BARLAS,İNDİRSENE BENİ". Sırıtırken konuştu "seninde ihtiyacın var biliyorum" kaşları çattım. Neye ihtiyacım vardı.
"Çatma kaşlarını,biliyorum sanada iyi gelicek". Ne iyi gelicek diye bağırmak yerine sustum çünkü merak ediyordum,evet merak ediyordum.
Yaklaşık on beş dakika yürüdü ve benim evime geldi. Anatharımı cebimden alıp kapıyı açtı ve eve girdik,telefonum orda kalmıştı yarın ilk işim yeni bir telefon almaktı.
"Niye geldik buraya"diye sorduğumda baş parmağını kaldırıp dudaklarımı dayadı,sus işareti yaptı. Kafamı salladım sadece.
Evde sanki kendi eviymiş gibi dolanmaya başladı. İlk banyoda elini yıkadı sonra benim yatak odama girdi. YATAK ODAMA GİRDİ.
Koşup önüne geçtim "napıyorsun barlas" gözlerimi kocaman açtım ve hesap sordum.
"İsmim birazdan sana lazım olucak". Gülümseyerek söylediğş şey kafamı karıştırmıştı.
"Bana güveniyor musun " bişey demeden sadece kafamı salladım. Elime tuttu ve yatağa götürdü. "Sadece dediklerimi yap" dedi ve beni yatağa yatırdı.
"Sen gerçekten tuhaf bir adamsın". Aklıma gelen ilk şeyi pat diye söyleyince olduğu yerde kaldı,düşündü ve konuştu.
"Bu çekici yanlarımdan biri mi?"
Evet o çekiciydi. "Bilmem"
Ben sırt üstü yatakta yatarken oda üstüme çıktı. evet üstüme çıktı. Ben tam konuşucakken "sadece dediklerimi yap" derin bir nefes aldım ve ne yapacağını bekledim.
