Intoxicated

Act 1: how did this happen?

Είναι όντος τόσο απλό τα συναισθήματα κάποιου να αλλάξουν μέσα σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα;... είναι όντως δυνατόν κάποιος να ξεγράψει τόσο απλά το παρελθόν σου μαζί του;.... Ποτέ άραγε ξεκίνησαν όλα να πηγαίνουν τόσο στραβά;.... Τι άραγε έκανα εγώ λάθος για να βρεθώ τώρα σε αυτή τη θέση;.... Πως μια ήδη ραγισμένη σχέση μπορεί να διαλυθεί ακόμα πιο πολύ;....

Κ:Κοίταξε με στα μάτια Viviana... η βαριά φωνή του ηχεί στα αυτιά μου κάνοντας με να τον κοιτάξω... να κοιτάξω τον άντρα που μισό όσο τίποτα άλλο σε αυτόν τον κόσμο.... Ίσως φταίει το αλκοόλ που ρέει στις φλέβες μου... ίσως φταίει ο καπνός από την γόπα που σιγοκαίει ακριβώς διπλα μου αλλά το μυαλό μου είναι θολό ... δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά... το βλέμμα μου έχει εστιάσει στα μάτια του... είναι το μόνο πράγμα που μπορώ να διακρίνω μέσα στη ζάλη μου...

V:Άφησε με επιτέλους...οι λέξεις βγαίνουν σαν ψίθυροι μέσα από τα σφιγμένα μογ δόντια... δεν αντέχω... νιώθω τα χέρια του να σφίγγουν πιο πολύ τους καρπούς μου... τον μισώ... το άγγιγμα του με εξοργίζει.... Περίεργα συναισθήματα ξυπνούν μέσα μου που ούτε εγώ η ίδια μπορούσα να διανοηθώ πως είχα για κάποιον σαν αυτόν... για άλλη μια φορά εκείνος μένει σιοπηλος... προσπαθώ να ξεφύγω από το κράτημα του αλλά είναι μάταιο... το σώμα μου είναι εγκλωβισμένο ανάμεσα στο δικό του και αυτό το μαλακό στρώμα... πρέπει να τον απομακρύνω.... Να τον διώξω αλλά δεν μπορώ.... Νιώθω τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν... πως εφτασα ως εδώ;... σε αυτό το δωμάτιο ξενοδοχείου με τον άντρα που μισώ πιο πολύ απ όλα στη ζωή μου από πάνω μου να με κοιτάει έτσι;... « Kristian• σου είπα να με αφ-».... Δεν προλαβαίνω να τελειώσω την φράση μογ όταν νιώθω τα χείλη του να προσγειώνονται βίαια και επιθετικά πάνω στα δικά μου.... Τι νομίζει πως κάνει;.... νιώθω το σώμα μου να αφήνεται στο άγγιγμα του.... όχι... γιατί μου συμβαίνει κάτι τέτοιο;... πως γίνεται έτσι απλά να παραδίνομαι στα χέρια του;... Viviana ξέχασες τι σου εχει κάνει;... ξέχασες πόσες φορές σου είχε συμπεριφερθεί σαν να είσαι ένα τίποτα;... ένα σκουπίδι;... ξέχασες όλες αυτές τις φορές τις οποίες σε μείωνε;.... Τις φορές που σε εξευτέλιζε μπροστά σε όλους;.... όχι... δεν έχω ξεχάσει τίποτα απ όλα αυτά.... Τα σκληρά του λόγια παίζουν σαν σκηνή από παλιά κακόγουστη ταινία στο μυαλό μου όμως γιατί;.... Γιατί δεν τον σπρώχνω μακρυά μου;... γιατί η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά;.... Γιατί το κορμί μου φλέγεται με κάθε άγγιγμα του;... τόσα και αλλά τόσα γιατί που θα μείνουν αναπάντητα... το μόνο που μπορώ να κάνω τώρα είναι απλά να τον τραβήξω ακόμα πιο κοντά μου... ίσως φταίει το αλκοόλ... ίσως φταίει το ότι οι σκέψεις μου είναι θολές... ναι... ίσως είναι αυτή η αιτία ή τουλάχιστον... αυτό θέλω να πω στον εαυτό μου για να τον προστατεύσω από την πληγή που πρόκειται να αφήσει ξανά στην ήδη ματωμένη μου καρδιά....

Κ:Viviana... η φωνή του χαμηλή... η καυτή του ανάσα χτυπάει το λαιμό μου κάνοντας κάθε εκατοστό του κορμιού μου να ανατριχιάζει... μη μου το κανείς αυτό!.... Μη λες το όνομα μου... νιώθω τα χέρια του να αγγίζουν κάθε σημείο του κορμιού μου αφαιρώντας μου σιγά σιγά ένα ένα τα ρούχα τα οποία φορούσα.... Τα χείλη του άγγιζαν κάθε σπιθαμή του λαιμού μου αφήνοντας μου καυτά φιλία σε όλο το μήκος του... πρέπει να τον μισώ... πρέπει το σώμα μου να τον αρνηθεί... πρέπει να αντισταθώ... νιώθω το χέρι του να γλιστράει κάτω από το εσώρουχο μου... πριν προλάβω να αντιδράσω νιώθω τα δάχτυλα του να γλιστρούν μέσα μου κάνοντας με να αφήσω έναν αναστεναγμό να ξεγλιστρήσει μέσα από τα σφιγμένα μου δόντια... νιώθω τα μάτια του πάνω μου.... Όπου και να κοιτάξει το κορμί μου παίρνει φωτιά... δεν μπορώ να το ελέγξω... δεν μπορώ να το σταματήσω... αυτή η πρωτόγνωρη επιθυμία εχει κυριεύσει το είναι μου.... Νιώθω τα δάχτυλα του να βαθαίνουν ακόμα πιο πολύ... με τα χέρια μου απελπισμένα προσπαθώ να τον απομακρύνω πιάνοντας τον απ τους ώμους μεγαλώνοντας την απόσταση μεταξύ μας έστω και λίγο... το βλέμμα μου συναντάει το δικό του... παγώνω ολόκληρη... ο τρόπος που με κοιτάζει με τρομάζει... στο πρόσωπο του καθρεφτίζεται η επιθυμία του να με κατασπαράξει.... Σαν ένα άγριο θηρίο έτοιμο να επιτεθεί στο θήραμα του και να το καταβροχθίσει... ποτέ του δεν με είχε ξανά κοιτάξει έτσι... τώρα που το σκέφτομαι ποτέ ήταν η τελευταία φορά που γύρισε το βλέμμα του προς το μέρος μου;... για εκείνον ήμουν πια ένα τίποτα... γαμωτο!... νιώθω τα δάχτυλα του απότομα τα βγαίνουν από μέσα μου πράγμα που με κάνει να αφήσω μια πιο δυνατή κραυγή αυτή τη φορά... τώρα είναι η ευκαιρία μου... αν θέλω να γλιτώσω από το χέρια του τώρα πρέπει να φύγω... πριν... να είναι πολύ αργά!...

Κ:Viviana... η φωνή του κόφτη... το μυαλό μου δε λέει να σκεφτεί καθαρά... το κορμί μου μόνο στο άκουσμα της φωνής του ανατριχιάζει... το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να αφεθώ... πριν προλάβω να αντιδράσω τον νιώθω να διησδυει μέσα μου με δύναμη...

V:Αα... μια δυνατή κραυγή ευχαρίστησης ξεπηδάει από τα χείλη μου και διαχέεται στο χώρο γύρω μας... οι κινήσεις του σταθερές... με κάθε του είσοδο ένιωθα να παίρνει ότι πιο πολυτιμότερο είχα μακριά... γιατί... γιατί τον άφησα να με διαλύσει έτσι;;;... τα ήδη τυλιγμένα χέρια μου γύρω από το σβέρκο του γραπώνονται ακόμα πιο δυνατά πάνω του... με κάθε του κίνηση τα νύχια μου γδέρνουν όλο και περισσότερο τη γυμνασμένη του πλάτη... νιωθω τις αντοχές μου να μειώνονται... είμαι όλο και πιο κοντά στο να τελειώσω.... Η καυτή του ανάσα χτυπάει το λαιμό μου κάθε φορά λίγο πριν τα δόντια του δαγκώσουν τη σάρκα μου αφήνοντας παντού τα σημάδια του... μη μπορώντας άλλο να κρατηθώ αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο και ακόμα πιο ευάλωτο στα χέρια του... οι ανάσες μας κοφτές... βαριές... στο χώρο τριγύρω μας ακούγονταν μόνο δυο κορμιά να ψάχνουν απεγνωσμένα οξυγόνο...

Κ:δεν πιστεύω να νομίζεις πως τελειώσαμε... η φωνή του σχεδόν ξεψυχισμένη... με τα βίας φαινόταν να μπορεί να συγκρατήσει τον εαυτό του... ήξερα πως αυτό θα ήταν μόνο η αρχή... η αρχή και το τέλος της καταστροφής μου... σκέφτηκα λίγο πριν τον τραβήξω κοντά μου εννοώντας τα χείλη μας σε ένα παθιασμένο φιλί...