Intoxicated

Act 9: we should stop there's no point continuing this twisted relationship

το μόνο που θέλω είναι εκείνον κοντά μου και τίποτα άλλο... σκέφτομαι καθώς μειώνω την απόσταση μεταξύ μας και ενώνω τα χείλη μας σε ένα έντονο φιλί...

Νιώθω το σώμα μου να ακουμπάει ξανά στο μαλακό στρώμα... για άλλη μια φορά βρέθηκα σε αυτή την κατάσταση μαζί του... δεν ξέρω αν αυτό που κάνω είναι το σωστό... κάθε φορά που νιώθω τα χείλη του πάνω στα δικά μου χάνω τον έλεγχο... κάθε φορά που νιώθω το άγγιγμα του πάνω μου οι σκέψεις μου ανακατεύονται και το μυαλό μου θολώνει... όλο μου το σώμα ανατριχιάζει... τον αποζητά... κάθε του βλέμμα κανει την ανάσα μου να κόβεται... τι είναι όλο αυτό που νιώθω;.... Πως γίνεται να τον χρειάζομαι τόσο πολύ;... πως είναι δυνατόν τόσο καιρο να μην το είχα καταλάβει;...τα αισθήματα μου για εκείνον  ήταν τόσο δυνατά... τόσο προφανή... και γώ... ήμουν τόσο τυφλωμενη... τόσο ανίκανη να δω πέρα από το μίσος που ήταν γεμάτη η καρδιά μου και κοιτά με τώρα... τα κατέστρεψα όλα!... νιώθω την καυτη του ανάσα να χτυπάει στο λαιμο μου καθώς τα χέρια του χαράζουν μόνοπατια κατά μήκος του κορμιού μου σταματώντας στην μέση μου... νιώθω το κορμί μου να φλέγεται... δεν αντέχω άλλο... τα δόντια του επιτίθονταν βίαια πάνω στο λαιμό μου αφήνοντας μου σημάδια... τα σημάδια του... το στομάχι μου έχει δεθεί κόμπος... τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του τραβώντας τον ακόμα πιο κοντά μου... πως γίνεται να τον θέλω τόσο πολύ;... η ζεστασιά του σώματος του με κάνει να ανατριχιάζω... ένα περίεργο συναίσθημα με καταλάβει... τρομάζω... τρομάζω από τον ίδιο μου τον εαυτό μη μπορώντας να καταλάβω τι είναι όλο αυτό που αισθάνομαι για εκείνον... νιώθω τα δάχτυλα του να γλιστρούν μέσα από το εσώρουχο μου... η ανάσα μου κομμένη... ένας έντονος αναστεναγμός βγαίνει από το χείλη μου όταν νιώθω τα δάχτυλα του μέσα μου... εκείνη τη στιγμή το βλέμμα μου συναντάει το δικό του... η ανάσα του κόφτη... φαίνεται και εκεινος να μην αντέχει άλλο... η αναμονή αυτή με σκοτώνει... θέλω να γίνουμε ένα ξανά... το βλέμμα του με καίει... για άλλη μια φορά μπορώ να διακρίνω τόσο καθαρά τον εαυτό μου κοιτάζοντας βαθιά μέσα στα μάτια του... νιώθω σαν να μην υπάρχει τίποτε άλλο στον κόσμο για εκείνον... μόνο εγώ... μόνο η φιγούρα που καθρεφτίζεται στα γαλάζια του μάτια... χωρίς να χάσουμε άλλο χρόνο καθώς αυτή η εντονη επιθυμία μας κατέβαλε τον νιώθω να μπαίνει μέσα μου κάνοντας στην άκρη αυτό το ενοχλητικό κομμάτι υφάσματος... αμέσως ένας έντονος αναστεναγμός ξεγλιστράει από τα χείλη μου... νιώθω τη γλώσσα του να αγγίζει την δίκη μου... το οξυγόνο μου λιγόστευε... τα νύχια μου έγδερναν την πλάτη του καθώς εκεινος κινούταν έντονα και γρήγορε μέσα μου... νιώθω πως έχω φτάσει στα όρια μου... δεν αντέχω άλλο... αφήνω τον εαυτό μου να τελειώσει και μετά από λίγο το ίδιο κάνει και εκείνος... νιώθω το κεφάλι μου ξανά βαρύ.. το σώμα μου αρχίζει ξανά να ανεβάζει θερμοκρασία.. δεν θέλω να τελειώσει έτσι... όχι τόσο νωρίς... τον θέλω τόσο πολύ...