PEMBE KARANFİLLER MEVSİMİ

ONUNCU BÖLÜM

Bölüm şarkısı; Nova Norda – Benzin (Akustik)
Pinhani – Bilir O Beni

PEMBE KARANFİLLER MEVSİMİ | ONUNCU BÖLÜM

-

Elimde kendi sonumu yazabileceğim bir kalem vardı. Hayatın bütün oyunlarını, bütün ihtimalleri ben kurguluyordum kendi oyunumda. Her şey bir cümleyle değişecekti ve sonrasını göremiyordum. Ama güzel tarafı şuydu ki yolu çizen bendim. Bizdik.

"Başlıyor muyuz o zaman? " diye sordu bana sıkı sıkı sarılırken.

"Evet, " dedim yüzümde asılı gülümsemeyle. "Başlıyoruz. "

Bir eliyle saçımı okşarken "Peki, bunun için bir plan yaptın mı? Nasıl başlayacağız? " diye sordu.

"Çoktan başladık bile, bana bırak. " diye fısıldadım ve kollarından ayrıldım. "Rüzgar bana planla gelmiyorsun, yaptığım planı beğenmiyorsun. Ben öylece beklemek istemiyorum. Kararını ver artık. " dedim sesimi yükselterek. Rüzgar bunu beklemiyormuş gibi irkilmişti. Bu beni neredeyse gülümsetecekti.

Birkaç saniye durduktan sonra "Neden anlamıyorsun beni? " diye sordu, o da sesini yükseltmişti. "Sadece bana bırakmanı istiyorum. Halledeceğim diyorum, neden bana güvenmiyorsun? "

Derin bir nefes aldım. "Çünkü en son sana bıraktığımda ayrılmıştık. Bunu mu istiyorsun? " diye sordum.

"Belki de, " dedi birden. "Belki de öyle olması gerekiyordur. "

Böyle diyeceğini biliyordum, böyle demeliydi çünkü. Ama kalbim bunu gerçek bir şeymiş gibi algılayıp ağrımaya başlamıştı. Hayır, bu sadece bir oyundu. Başımı salladım. "Öyle olsun o zaman! " diye bağırdım. Sesimi Çiğdem duysa yeterdi.

Rüzgar başını salladı. "Öyle olsun. " dedi. "Kendine iyi bak. "

Sustum. Rüzgar hemen yanıma geldi ve dudaklarıma bir öpücük kondurdu. "Seni seviyorum, " diye fısıldadı.

Gülümsedim. "Ben de seni, " diye mırıldandım. Rüzgar bir hışımla evden çıktı ve kapı büyük bir gürültüyle kapandı.

Çiğdem'in kapısının açıldığını duyduğumda bunun bir oyun olduğunu unuttum ve gözlerim doldu. "Aşkım tartışıyor muydunuz siz? " diye sordu. "Ağlıyor musun? Rüzgar nereye gitti? "

Yutkundum. "Gitti. " diye mırıldandım sesimi titreterek. "Ayrıldık. "

"Şaka yapıyorsun? " dedi inanmayarak. "Numara yapıyorsunuz Seyran'ı kandırmak için. "

Başımı iki yana salladım. "Hayır. Yani öyle yapacaktık ama sonra Rüzgar istemedi. Tartıştık. Ayrılalım dedi. "

Çiğdem birden kapıya doğru koşunca peşinden gittim. "Nerede lan Rüzgar? " dedi sinirle. Kolundan tutup durdurmaya çalıştım. "Çiğdem dur! "

"Rüya bırak kolumu, Rüzgar'la konuşacağım. " dedi.

"Hayır, konuşmanı istemiyorum. " dedim. "Öylece gittiğine göre bu kadarmış. " Kolunu bıraktım. Çiğdem bu kadar kolay pes edişime şaşırmış olmalıydı. Gerçek olsa böyle yapar mıydım sahiden? Evet, belki aylar öncesi olsaydı ve o kapıdan çıkan ben değil de Rüzgar olsaydı, Rüzgar'ın aksine ben bir dakika bile beklemeden peşinden giderdim ama şimdi... Bilmiyordum. Belki de gerçekten gidişini kabullenirdim.

Çiğdem bana baktı. "Rüya dalga geçiyorsan hiç komik değil, sen bu değilsin. Bu kadar saçma bir şeye ayrılık diyecek kadar basit bir ilişki değil. " Başını iki yana salladı. "Sizin ayrılık eşiğiniz tartıştık ayrıldık kadar basit değil bunu biliyorsun değil mi? "