Soğuk bir kış sabahıydı. O beni öldürecekti. Acele etmem lazımdı ama o bilmiyordu ki ben onu öldürecektim...
(2022 16 Eylül akşamı)
Her şey başarılıydı. Yağmur'u öldürmüştüm. Onu öldürmüştüm. Çünkü ben Alev KORKMAZ'dım. 22 yaşında bir seri katildim. O yağmur salağı hakettiği yerdeydi. Beni suçlamıştı... artık suçlayamazdı. Çünkü o bir ÖLÜYDÜ.
Ama bir sorun vardı. Sevgilisi Yağmur'un kaybolduğunu sanacaktı ve heryeri aryacak ve aratacaktı. Aslında Sevgilisi bora'dan çok nefret ediyordum. Çünkü o da bir katildi. Bir kere bir kızı öldürürken görmüştüm. O kız Yağmur'un kız kardeşiydi. Hatta Bora beni öldürmekle tehdit etmişti. Ondan korkmuyordum. Şimdi ise bu hamleyi oynayacaktım.
Borayı tehdid edip benle birlik olmasını isteyecektim. Kabul etmek zorundaydı. Benle birlik olduktan sonra ona kendimden ve seri katil olduğumdan bahsedecektim. Ama şimdi uyumalıydım. İlk önce cesedi gömdüm. Ve mezarını bilebilmek için bir işaret bıraktım. Belki yıllar sonra sevgilisinin mezarını görmek isteyecekti.
Tüm bunları unutup ultra iyi R6'ıma atladım. Eve doğru gidiyordum. Bir aracın kornaya bastığını duydum. Sağıma baktım. Buda kimdi? Camını indirdiğinde Bora'nın yüzüyle karşılaştım. Herşeyi görmüşmüydü ? Ona tekrar baktığımda sağ çekmemi söyledi. Neden diye sorduğumda önemli birşey konuşmamız lazım dedi.
Sağa çektim. Bora Karataş arbadan indi. Ve bir kafeye doğru yürümeye başladık. O sırada kafamım içinde tek bir soru vardı. Acaba gördü mü? Gördüyse ne yapacaktım? Ben bunları düşürken çoktan kafeye varmıştık.
Ana yola bakan bir masaya oturduk. Siparişlerimizi verdik. Kalbim ilk kez bu kadar hızlı atıyordu. Her ne kadar korksamda belli etmemeye çalışıyordum. O sırada Bora söze girdi.
-iyi misin?
E-evet
-pek iyi durmuyorsun
Eee şey çok yorgunum. Eve gidiyordum. Uyuyacaktım ki...
-ben geldim. Neyse çok geçmeden konuya gireyim. Ama korkma sana kızmayacağım. Hatta sana teşekkür ederim.
O an nefesim kesildi. Ve gelecek cevabı acı içinde beklemeye başladım.
Duymak istemediğim o cümle kulaklarımda yankılandı.
-Her şeyi gördüm. İlk önce SEVGİLİM Yağmurun kafasına nişan aldın ve o tetiğe bastın. Yağmur kanlar içinde yere yığıldı. Neyse ki benden önce davrandın ki Sevgilimin katili olmadım. Sağol
N-ne s-sen Yağmur mu öldürecektin!?
-evet niye bu kadar şaşırdın. Sen varken Yağmur da kim güzelim
Ciddisin değil mi?
-Herşey tamamda niye ciddi olmiyim ki
Yani biz şimdi...
-sevgiliyiz. Ama merak etme Yağmur gibi seni öldürme niyetim olmaz. Mesleğin neydi?
Ona yalan söylemek zorundaydım. Üstümden tüm stresimi atıp cevap verdim.
Ben Alev Korkmaz, 26 yaşında bir avukatım. Açıklayıcı ve net değil mi?
(Hayır aslında 22 yaşında bir seri katilim)
-Ooo avukat demek bende kısa ve net kendimi tanıtayım. Ben Bora Karataş 28 yaşında bir katilim. Ve sende artık katilsin. Öyle değil mi?
Evet şuana kadar sadece Yağmur'u öldürdüm ondan intikam almam lazımdı. Çok düşündüm. Elinde sonunda öldürecektim. Ve öldürdüm. Peki senin bir avukata bunları söylemen biraz garip değil mi?
-Sanırım kendininde katil olduğunu unuttun.
Sen bana birşey yapamazsın ki unuttun galiba biz sevgiliyiz.
-Şuan çok şaşkınım bir gecede sevgili olduk.
Sevgili olduğumuzu kim söyledi belki benim bir sevgilim var.
-kızım sen beni delirtecek misin?
Delirene kadar evet delirteceğim.
Senle sevgili değiliz. Tamam mı?
Böyle demem lazımdı. Konuyu başka yerlere çekmeye çalıstığını görüyordum.
Konuyu daha fazla uzatmadan masadan kalktım ki sertçe kolumdan tuttu. Dönüp baktım aşırı kızgındı ki gözlerinden alev çıkıyordu. Kolumu sertçe çekip motoruma koştuğum sırada bir el silah sesi bacağımda hissettiğim acı ve beni vuran kişinin kaçışı, Bora'nın bana koşuşu son hatırladıklarım bunlar o sırada yaşananlara dayanamayıp orada Bora'nın ellerine yığılışım. Hastane odasında uyanışım .
(Bu benim böyle ilk defa yazdığım hikayem çok takılmayın)
