At Bright Hospitals- Thailand
"ම්ම්... දැන් අත පොඩ්ඩක් කරකමු බලන්න.දැන් ගොඩක් හොදයි නේ. තව ටික දවසක් බෙහෙත් කරානම් අත සම්පූර්ණයෙන් ම හොද වෙයි."
වයස අවුරුදු 15 පමණ වුණු දරුවෙක් සමග කතා කරමින් ඩොක්ටර් හසිත් එයාගෙ අතේ තිබුණු වාර්තාව හෙමීට පිරෙව්වා .
"ඩොක්ටර් හසිත් ! ඩොක්ටර් හසිත් ! ඉක්මනට ඉමර්ජන්සි රූම් එකට යන්න වෙනවා . ඇක්සිඩන්ට් එකක් වෙලා . එක පේශන්ට් කෙනෙක්ට හොදටම අමාරුයි ."
එතකොට ම එතනට ආපු නර්ස් නිසා හසිත් එයාගෙ වැඩ නවත්තලා ඉමර්ජන්සි යුනිට් එකට දිව්වා .මොකද එයා පරක්කු වෙන එක තප්පරයත් පේශන්ට්ගේ ජීවිතේට බලපානවා . හසිත් එතනට යනකොටත් එයාගේ සහයකයා වුණු
මලිත් ස'ජරි එක පටන් ගන්න ලැහැස්ති වෙලා තිබුණා .
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
මලිත් නිල්නුවන් ගජනායක
"හසිත්. මෙයාගේ කන්ඩිශන් එක සීරියස්. ස'ජරි එක පැය තුනකට වත් අදින්න වෙයි ."
මලිත් පේශන්ට්ගේ රිපෝට් ටික චෙක් කරන හසිත්ට කිව්වා . හසිත් ඉක්මනට ස'ජරි කිට් එක ඇදගෙන ආවත් පේශන්ට්ගේ මූන දැක්ක ගමන් හසිත් එතනම ශොක් වුණා .
" හිරුණ්‍ය "
හසිත්ගෙ කටින් ඇහෙන නෑහෙන ගානට පිටවුණු ඒ නමේ අයිතිකාරයා දිහා බලන් ඉද්දි හසිත්ගෙ ඒ කෝපි පාට ඇස් වල කදුලු පිරෙන්න ගත්තා. තමන්ගේ පලවෙනි වගේම එකම ආදරය රෝහල් ඇදක් උඩ වැටිලා පණ අදින කොට මොන කෙනාට ද දරාගන්න පුලුවන් .
"හසිත් මෙයාගේ ලන්ග්ස් දෙක ගාවින් යකඩ බටයක් ගිහින් තිබුණා තව කෑලි කීපයක් තාමත් ඇග ඇතුලේ තියනවා කියලා ස්කෑන් රිපෝට් එකේ පේන්නේ. ඒ නිසා ඉක්මනට ස'ජරි එක කරන්න වෙයි. "
මලිත් ස්කෑන් රිපෝට් එක අස්සට ඔලුව ඔබාගෙන කිව්වත් හසිත් හිටියේ ඒ කියපු දේවල් ඇහෙන තත්වෙක නෙවේ. හසිත්ගෙ කිසි ප්‍රතිචාරයක් නැති තැන මලිත් ඔලුව උස්සලා බලද්දී දැක්කේ බිම වාඩිවෙලා ඔලුව කකුල් දෙක අස්සේ ගහගෙන ඉන්න හසිත්ව. නර්ස්ලා පේශන්ට් ගැන බලන නිසා කවුරුත් හසිත්ව දැක්කෙ නෑ. මලිත් හසිත් ගාව දන ගහගෙන හසිත්ගෙ මුන උඩට ඉස්සුවා. ඒ කෝපි පාට ඇස් දෙකේ කදුලු පිරිලා ගලාගෙන යනවා.
" හසිත්...මචන්...මොකද වුණේ .ඒ උඹ දන්න කෙනෙක් ද ? කියපන් යකෝ උඹ ඔහොම ඉන්නේ නැතුව . උඹ පරක්කු වෙන ගානට මුගේ ලයිෆ් එකට රිස්ක් එකක් කියලා තේරෙන්නෙ නැද්ද ? "
කොච්චර කතා කලත් හසිත්ගේ ප්‍රතිචාරයක් නැති වෙද්දී මලිත් කෑගැහුවා .
"ඒ එයා බන් . මගේ හිරුණ්‍ය "
හසිත්ගෙ කටහඬ වෙව්ලුවා.එයා ඕන තරම් මීට කලින් මීට වඩා ඉන්ජරීස් කරගත්ත අය දැකලා තියෙනවා. අනික හිරුණ්‍ය තුවාල කරගන්න එක සාමාන්‍ය එකක් උනත් හිරුණ්‍ය කවදාවත් මෙහෙම හොස්පිටල් බෙඩ් එකක් උඩ හුස්ම වෙනුවෙන් පොරබදන්න තරම් ඉන්ජරීස් කරගන්න කෙනෙක් නෙවේ. හසිත්ට දැනුණේ මුළු ලෝකෙම එක තැන නැවතිලා වගේ.
"උඹ ලංකාවෙන් එන්න හේතුව. ඒ මූද?"
මලිත් හසිත්ගෙ අතින් අල්ලගෙන අහද්දී හසිත් හෙමීට ඔලුව වැනුවා. මලිත් තව මොනවා හරි අහන්න ගියත් ඒකට බාධා වුණේ නර්ස් කෙනෙක් කතා කරපු නිසා.
"ඩොක්ටර්. පේශන්ට්ගේ බීපී රේට් එක වෙනස් වෙනවා."
මලිත් හසිත් දිහා බැලුවා. මේ ස'ජරි එක කරන්න ඕනෙමයි. ඒ වුණාට හසිත් දැන් ඉන්න මානසිකත්වයත් එක්ක එයා මේ ස'ජරි එකට ජොයින් කරගන්න එක රිස්ක් එකක්. ඒ උනාට පේශන්ට්ගේ තත්වය සලකලා ඕන දෙයක් වෙච්ච දෙන් කියලා මලිත් හසිත්ට කතා කලා.
"හසිත්, මන් දන්නවා මචන් උඹ මේ වෙලාවෙ සෑහෙන්න කඩන් වැටිලා ඉන්නේ කියලා. මට හිතා ගන්න පුලුවන්. ඒ උනාට උඹ මේ වෙලාවේ පුලුවන් තරම් ශක්තිමත් වෙන්න ඕනේ. උඹට ඌව ඕනෙ නම් උඹ හිත හයිය කරගන්න ඕනේ. උගේ මුළු ජීවිතේම දැන් උඹ අතේ. උඹ පරක්කු වෙන තත්පරේ ගානෙ උගේ ලයිෆ් එකට රිස්ක් එකක්. ඒක නිසා නැගිටපන් මචන්."
මලිත් කියපු වචනයක් ගානේ හසිත් හොදට අහගෙන හිටියා. මොකද මලිත් කියන්නේ ඇත්ත. හසිත් නැගිට්ටා. හසිත් නිකම් දියෙන් ගොඩ දාපු මාළුවෙක් වගේ ගැහෙනවා. ඒ උනත් හසිත් ගිහින් ස'ජරි ටූල්ස් ටික අතට ගත්තා. මලිතුත් මූනට හිනාවක් අරන් ඉක්මනට ස'ජරි එකට ලැහැස්ති වුණා.
"Ok Doctor Hasith De Silva. Let's Do It."
___________________________
මේක මගේ පළවෙනි Non-Fiction එක. අඩුපාඩු කියන් යන්න.
YOU ARE READING
🌼His Daisy🌼(Short Story) || Completed ||
Teen FictionDoes a vine need a tree to cling to? Then must the tree be strong enough to hold it? Is that how the vine finds its stability? But... should it still have to hide in fear of society's harsh judgment? Can't one tree lean on another? Can't one vine re...
