🌼Ep - 5🌼

291 10 5
                                    

"ဟယ်လို"

"ဘာဟယ်လိုလဲ မအလ"

"ဟယ်လိုမပြောလို့-ီးပြောရမှာလားခွေးသား"

"အေး-ီးဘဲပြောတော့ မင်းကိုငါအမြန်လာပါပြောထားတာကိုခုထိမလာသေးဘူးခွေးသူတောင်းစား"

"အော် အဲ့တာလား ငါခုအရေးကြီးကိစ္စရှိလို့မလာဖြစ်တော့ဘူး မင်းကြည့်လုပ်လိုက်"

"ဒီခွေးသားကတော့ စောစောကပြောပါလားကွ"

"မပြောတော့ -ီးလားဟျောင့်"

"အေး -ီးပေါ့ဟ ဒူးမနာသားရ"

"ပေါ့ရင်လဲမင်းဘာသာမင်းဆားဘူးလိုက်ဝယ်ထည့်တော့ခုတော့ဒါဘဲ"

တီ တီ!

"ဒီဖေ...."

တတီတီနဲ့ကျသွားတဲ့ဖုန်းကိုကြည့်ကာ ကျူရိုး ဟိုခွေးကိုကျိန်ဆဲနေလိုက်တယ်

"ကျစ်! မင်းနဲ့ငါ နောက်မှတွေ့မယ် အမိန့်"

အမိန့်ကိုကျုံးဝါးရင်း ဘားအတွင်းသို့ပြန်လှည့်အဝင် လူတစ်ယောက်နဲ့ တိုက်မိကာ လဲကျပြီးနာပြီလို့ထင်ထားခဲ့တာ လက်ရှိမှာတော့ အေးစက်စက်ကြမ်းပြင်ပေါ်မဟုတ်သောကြောင့်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ နွေးပြီးမာမာတောင့်တောင့်ရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်နေမှန်းသိတယ်။
ရောင်ရှိန် ဘားထဲကအထွက် တိုက်မိပြီး မိမိရင်ခွင်ထဲပြုတ်ကျလာသူကိုကြည့်ကာ "အရမ်းလှတာဘဲ" ဟုစိတ်ထဲ၌ပြောနေမိတယ်။

"ကိုကို ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ..."

(လင်နဲ့အကြည်စိုက်နေတာမြင်ဖူးလား အစစ်မအလိုက်ကန်းဆိုးကိုမသိဘူး😒)

ဘေးကမိမိမျက်စိရှေ့ကလူနဲ့ပါလာတဲ့လူပြောသံကြားမှသတိဝင်ကာအမြန်ထလိုက်တော့တယ်...

"တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်တော်မမြင်လိုက်လို့"

"ရပါတယ်"

"ဒါဆိုခွင့်ပြုပါအုံး"

ကျူရိုးထိုနေရာကနေအမြန်ဆုံးထွက်လာလိုက်တယ် မထွက်လာလို့လဲမရ ရင်ဘက်ထဲကအကောင်ကအပြင်ထွက်လာတော့အတိုင်းခုန်နေတာ...
"ကျစ်! ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ သေမလို့ခုန်နေတာလား"

အခုန်လွန်နေတဲ့ရင်ဘက်ကိုဖိရင်းဘားအတွင်းသို့ဝင်လာလိုက်တယ်
*******************************
"တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်တော်မမြင်လိုက်လို့ "

မင်းအမိန့်တော် အတိုင်းပါWhere stories live. Discover now