lise'de 10.sınıfa gide bilmek için eski oturduğu evine geri dönen ve en yakın arkadaşıyla tekrardan karşılaşan Mabel'in aydınlandığı ve herşeyin farkına vardığı gün...🥀🥀
Derek bana bakıyordu ve benimle konuşmaya başladı "Gerçekten bana okadar güveniyormusun? Yani benden yardım isteyip de hayla sarılmanın nedeni bana gerçekten güvenmen mi?"diye sordu ben hayla tereddütlüydüm ve bu yüzden ona şoyle söyledim"Bilmem,ama sanırım biraz daha zamana ihtiyacım var.."dedim Derek bana bakıyordu ve sonra biranda geri çekildi ben ise "Noldu kötü birşey mi dedim?"dedim ve Derek bana "Hadi antreman yapmalıyız"dedi sanırım biraz onu kırmıştım çünki hep yanımdaymış gibiydi hep beni koruyordu ve ben hayla ona güvenmiyormuydum bu nasıl bir adalet...
Antreman bitmişti,kaç gündür evdeydim çok sıkılmıştım artık dışarı çıkmam gerekiyordu bu yüzden hazırlandım ve Derek'e seslendim "Ben biraz hava almaya çarşıya incem!" Dedim ce evden çıktım beni duymamıştı sanırım ama bu benim umrumda deyildi. Çarşıya varmak üzerekdim orman gibi bir yerin içinden yürüyordum çünki dağın ortasında başka yol yoktu. Yürüyor dum ama içimde bir kasfet vadı ve ben herseferinde birşeyler hissetsem gerçekten o an kötü şeyler oluyordu bu yüzden biraz tedirgindim hem etrafıma bakıyor hemde ilerlemeye devam ediyordum hayla içimdeki o kasfet gitmemişti hatta daha çok artmıştı çok paniklemiştim bu yüzden koşmaya başladım koştum koştum ama bir terslik vardı ben sanaki olduğum yerden başka bir yere gitmiyordum hep aynı yerde koşup duruyordum sanki ve bunu fark edince durdum ve etrafa yeniden bakmaya başladım bakındım bakındım ve ağaçlardan başka birşey yoktu hiçbirşey ne bir insan ne bir yaratık hiçbirşey ama yinede içimde büyüyüp duran bir kasfet vardı ne yapıcaktım gerimi dönmeliydim gözlerimi kapattım ve sakinleşmeye çalıştım ama hiçbir fayda yoktu gözlerimi açtığımda karşımda Adel'i gördüm ve biranda bana saldırmaya başladı bana saldırırken konuşuyorduda "SEN SEN NASIL BIZDEN KAÇIP ONUN YANINA GIDERSIN HAYİNSİN SEN SANA EVİMİ AÇÞIM YAPMAN GEREKEN SADECE USLU BİR KİZ OLUP KİTABI BİZE VERMENDİ SALAK!" diye bağırıyor aynı zamanda saldırıyordu neydeki hazırlıklıydım Derek'le kaçgündür kendimi savunmamla ilgili çalışıyordum taki arkamdan Michael beni tutup kafama birtane çüval gibi bir şey geçirene kadar hiçbirşey göremiyordum neredeydim benimle ne yapacaklardı aklımda birsürü sihir büyü herşey vardı ama birşey gücümü etkisiz hale getiriyordu bu yüzden hiçbirşey yapamamıştım aklıma hiçbirşey gelemiyordu bende son çare Derek'e seslenmeyi denedim "DEREK DEREK DEREK YARIM ET LÜTFEN" dedim ama fayda yok o nerdeydi ben nerdeydim korkuyordum Micheal ve Adel bana ne yapacaklardı türlü türlü ölüm senaryoları gelmişti aklıma göz yaşlarımı tutamıyordum çünki ödüm kopuyordu bana birşey yapacaklar diye...
Michael'la konuşmaya başladım"Bak Micheal sen gerçekten bir iblismisin yani bana küçüklükten beri yalanmı söyledin"dedim Micheal kendini tutamayıp hem bağırdı hemde susmadı"EVET DUYDUNMU EVET SENI KANDIRDIM SENI KÜÇÜKLÜKTEN BERI ÖLDÜRMEYE ÇALIŞTIM SENI SEVIYORMUŞ GİBİ DAVRANDIM AMA ASLINDA SENİ DEYİL SENİN GÜCÜNÜ SEVIYORUM DUYDUNMU AKLINA KAZIMDIMI HEM ASLINDA BEN ADELİ SEVIYORUM EN AZINDAN SENİN GİBİ ŞIMARIK VE DUYGUSAL DEYİL!" diye bağırdı ben bu kelimeleri duyduktan sonra kendime gelmem biraz sürdü yirmi yirmi beş dakkika kadar kendime gelemedim bana böyle borşey nasıl dedi aklım almıyordu hem sinirlenmiştim hemde üzülmüştüm...
Uçurum gibi bir yerin yanına gelmiş gibiydik biz gibi esiyordu. Adel yanıma geldi ve başımdaki çuval gibi olanşeyi çıkardı evet uçurumun yanındaydık aşşağıya baktım sivri uçlu taşlar falan vardı. Micheal'a döndüm ve " neden buraya geldik?"dedim Micheal bana baktı ve "senin acı çekerek ölmeni izlemeyi istiyorum küçük budala" dedi ve beni itti.. daha bir cevap vermeden itti ben korkuyordum derek'e seslendim gine ve gine en sonunda gerçekten Derek'e güvenmem gerektiyini anladım ve "DEREK DEREK YARDIM ET SANA GÜVENMELİYDİM SENDEN TEREDÜT ETTİYİM İÇİN ÖZÜR DİLERİM DEREKK!!" diye bağırdım ve gözümü kapattım...
Gözümü kapattığımda birinin beni tuttuğunu hissetim ve gözlerimi açtım bu Derekti ona sıkıca sarıldım ve "Sana güveniyorum ve senin yanından bir dakika bile ayrılmak istemiyorum..."dedim derek bana gülümseyerek bakıyordu ben ise gözlerim kıpkırmızı şişmiş bir şekilde Derek'e bakıyordum...
GÜVEN...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
