COD•60

Bölüm III

FELIX

Başındaki ağrı, hücrelerini yüksek seviyede uyarırken gözlerini açık tutmakta zorlanarak arabasına yönelmeye çalıştı zira bu denli çalışmak bünyesine zarar veriyordu. Bunun farkındaydı ama umursamıyordu.

"Efendim gitmeden şirketin yıllık gelir istatistiklerini kontrol eder misiniz?"

Bulanan midesiyle zor ayakta dururken ona seslenen kadına bakıp tek kaşını havaya kaldırdı. Olabildiğince sert ve dominant bir sesle cevaplamıştı çalışanını.

"Bunu da ben mi yapayım?"

"Efendim zaten biz baktık bir yanlışlık olmasın diye size kontrol ettirmek istedim."

Burnundan çıkan havanın ısınmaya başladığını hissediyordu. Bir anlığına sinirlerine hakim olmak istemişti ama resmen bu şirkette sakin kalmasına izin verilmiyordu.

"Gerekirse git bütün şirkete kontrol ettir. Hepiniz gerizekalı değilseniz bir sorun çıkmayacaktır."

Felix arabasına binerken kadının düşündüğü tek şey artık bu şirketten ayrılmak istemesiydi. Her gün işe gerilerek gelmekten  bıkmıştı artık. Hata yapmaktan o kadar korkuyordu ki bir çalışmasını en az on kez kontrol ediyordu.

Felix böyleydi işte. Yanındaki herkes onunla konuşmadan önce defalarca kez sözlerini seçerek konuya girerlerdi. İnsanların psikolojisine öyle korkunç yer etmişti ki ondan çekinmemek mümkün değildi.

Arabayı çalıştırmadan önce hızlı bir şekilde kapıyı açıp midesindeki her şeyi yere dökmüştü. Bütün gün yoğun çalışmaktan bünyesi pert hale gelmişti.

Yeterli değildi onun için. Hep daha fazlasını istiyordu. Hiçbir zaman elindekilerle yetinmemişti Felix. Elindekiyle yetinmek aşağılık bir tatminden başka bir şey değildi. "Daha fazlasını başaramıyorum. Bu yüzden elimdekiyle yetineceğim." Cümlesinin üstü kapalı versiyonudur.

Onu diğerlerinden ayrı kılan şey kalıpları olmamasıydı. Kendisinden başka kimseye saygısı yoktu. Eğer bir gün kendisinden daha iyi birini görürse onu takdir etmeyi düşünebilirdi fakat şimdilik taç tamamen Felix'e aitti.

Ağızını peçeteyle silip peçeteyi yere attıktan sonra siyah saten gömleğinin birkaç düğmesini açtı. Boynundan akan ve vücudunun ürpermesini sağlayan terleri de silip arabasına binmek üzere olan çalışanına seslendi.

"Hey!"

Direkt kendisine bakan adama fırsat vermeden konuştu Felix.

"Burayı temizlet."

Kapısını kapattığı son model aracının rotasını evine çevirirken ezberlediği yolda bir süreliğine gözlerini kapattı. Bazen kaza yapsa umrunda bile olmayacak kadar yorgun hissediyordu ama şu anki konumunu bu yorgunluğa borçluydu.

İlişki, aşk, sevgi ve diğer insanların istediği her şey...

Felix için bunlar zaman kaybıydı. Hayattaki tek gerçeği kendisiydi.

Açık olan klima biraz olsun terini soğuturken yola odaklanmaya çalıştı. İş, güç derken kendi ihtiyaçlarını bile düşünmediğini fark etmişti aniden gelen isteğiyle.

Biriyle ilişkiye girmeyeli uzun zaman olmuştu onun için. Arada bunu hissediyor ama boşa ayıracak zamanı olmadığı için kendisini tatmin etmekle yetiniriyordu.

Evine vardığında arabayı park edip ağır adımlarla sosyal medya hesabını kontrol ederek içeri girdi. Şirketin sosyal medya yöneticisi artık hoşuna gitmiyordu. Post etiketlerini eksik yazıyordu ve açıklamaları boktan yapmaya başlamıştı.