Şafak dökünce aydınlığını,
Kâh kuşlar uçar yeni demlerin,
Kâh insan yol alır yeni dertlerin...
Karanlık sinince yere,
Gün kahrolur renginde karanlığın,
Dağ boyu hatırlanırmış dertlerin,
Gecenin içinde görünmez olduğu devlerin,
Boğazını sıksa her şey ,gidilmez hiçbir yerin,
Tek bildiğin gidilir semaya tüm ruhunla ağlayarak derin derin...
