Maziyi süsler kelebekler, rengarenkler,
Daimin duasından sükût verir heceler.
Bir huzur, zuhur etmişti yıllara ayan,
Geçti ömrümün birkaç yılı zamanla.
Bir tekne devrildi, sular altında kalarak,
Bildiğimiz o evler ve gülüşler yok şimdi.
Zaman denizinin batığından bir parçadır,
Bir mesafe uzaklıkta, kayboldu zamanla.
Derin bir vakit, efsunuyla göz boyuyor,
Söküldüm, mıhlandığım o demlerden,
Savruk düşlerden gerçeklerle acı acı,
Bakar bana siyah beyaz her şey zamanla.
Bulunduğum zaman, bir bahçedeyim,
Bırakırım ellerimi uzun soluklu bir meşgaleden,
Köhnemiş, eskimiş bir gül yaprağındayım,
Zaman ayardında akacak, biliyorum.
Yoğunlaşıyorum bende, kitaplarda,
Başka diyarın başka heyecanında,
Ah, göğün yüzünden batacak güneş!
Dağılacak bulutlardaki kızıl hatlar bir bir.
O güneş o evin arkasında kayboluyor,
O evden bana kızıl gülüşler sunuyor.
Islanırım dünden kalan sağnak yağmurda,
Ben birikirim, bilirim hazan diyarımı zamanla.
