Hep güvercinler uçardı bir zaman ,
Neşenin hakim olduğu kutsal diyarlarda.
Oyun oynayan çocuklar koşardı her zaman,
Huzurun kutsal olduğu o topraklarda .
Üstünde yaldızlı göğün ışıltılı süsü,
Gönlün göz kamaştırıcı güzel nuru,
Müminler namaz kılardı hep orada,
O mescidin derununda, Aksa'da...
Karanlık ,bir gölgeyi giydiği zaman,
Ve Aksa'nın kalbine saplandı hançer,
Gölgeler düştü birer birer ufka,
Zulmü getirdi karanlığıyla Siyonistler.
Ufkun ey şahit!
Hantal bir elin itişiyle, kapkara karardığında,
Nurunu, söndürüldü sanma hiç bir zaman,
Öfke, karanlığı kovalayan ateş gibi kızıl kızıl,
Yığılır lanetler ,karanlıklar için kesin duygularda.
