ဒါပေမယ့်ချစ်တယ်

Part 1

Part1
အဝေးပြေးလမ်းပေါ်မှာပျော်ပွဲစားထွက်လာတဲ့ကားလေးတစ်စီး ကြည်နူးရိပ်တွေဝေနေတဲ့အပြုံးပိုင်ရှင်16နှစ်သားလေးကစကားတွေတီတီတာတာနဲ့ပြောရင်း ဘေးကမာမားနဲ့ကားမောင်းနေတဲ့ပါပါးကိုအပြန်အလှန်မွှေးမွှေးပေးနေခဲ့တယ် ထိုအချိန်
အားးးးး!!
လေထဲမှာလွင့်မျောသွားသလိုခံစားလိုက်ရတယ် ဟုတ်ပါတယ် ပျော်ပွဲစားထွက်လာတဲ့ထိုကားလေးတောင်အစွန်းချောက်ထဲထိုးကျသွားခဲ့တယ်
"ကလေး ကလေး "
23နှစ်အရွယ် ထိုလူဟာချောက်ထဲထိုးကျသွားတဲ့ကားလေးနားလာကာလှုပ်နှိုးနေခဲ့တယ် ကံဆိုးစွာပဲ​မိဘနှစ်ပါးကပွဲချင်းပြီးဆုံးသွားရှာတယ် သူဟာကလေးကို သူ့အိမ်ကိုခေါ်ပြီးမွေးစားလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ် (မွေးပြီးစားမှာပါ)
"မာမား!!!ပါပါး!!!!အီးးးးးသားကိုမထားခဲ့ပါနဲ့ မာမားပါပါးးးအီးးးးး"
"ကလေးလေး ကလေး"
ထိုကလေးဟာသတိပြန်လစ်သွားခဲ့တယ် သူဟာထိုကလေးကိုတစ်ညလုံးတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေရင်း ကလေးရဲ့နှုတ်ခမ်းအောက်မှာနေနေတဲ့မှည့်လေးကိုအရမ်းတွေသဘောကျနေခဲ့တယ် နဖူးကဒဏ်ရာကိုဆေးထည့်ပေးရင်းသူကလေးကိုသေချာကြည့်ပြီး
"အာ ဘယ်လောက်တောင်ချစ်ဖို့ကောင်းရတာလဲကလေးလေးရယ် ဒီကိုကို့ကိုဆွဲဆောင်နေတာလားကွာ"ဒါနဲ့ပဲတစ်ညတာကုန်ဆုံးသွားလိုက်တယ်
သူကလေးအတွက်လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေမနက်စောစောထွက်ဝယ်လိုက်တယ် ကလေးအခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ သတိလစ်နေတုန်းပဲထိုကလေးက
ဒါနဲ့ပဲသုကလေးရဲ့အခန်းထဲကလေးအတွက်ဝယ်လာတဲ့ပစ္စည်းတွေချနေတုန်း
"အားးကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်"ထိုအသံကြားလို့နောက်လှည့်ကြည့်တော့ကလေးကသုခေါင်းကိုအသာလေးနှိပ်ကာထဖို့လုပ်နေတယ်
"ကလေး ကလေးလေး သတိရလာပြီလား ဘလိုနေသေးလဲ သက်သာလား"
ထိုလူ့ကိုကြည့်ပြီးကြောင်ကြည့်နေခဲ့တယ် တည်ငြိမ်တဲ့မျက်နှာနဲ့ စမတ်ကျကျအကျီကိုဝတ်ထားတဲ့ထိုလူဟာ မြင်ဖူးသမျှယောက်ျားတွေထက်ပိုပြီးကြည့်ကောင်းနေတယ်
"ကလေး ကလေးလေး ကိုပြောတာကြားလား"
"ကလေး ကြားလားလို့"
"အမ် အင်း ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ကြားပါတယ်"
"ဒါနဲ့ကျနော်ဘယ်ကိုရောက်နေတာလဲဟင် ခများကကောဘသူလဲ"
"ကလေး ကလေးကားအက်စီးဒင့်ဖြစ်တာလေ မှတ်မိလား"
"ဟင် ကားအက်စီးဒင့်ဟုတ်လား မသိဘူး ကျနော်ဘယ်တုန်းကကားအက်စီးဒင့်ဖြစ်တာလဲ"
သူသိလိုက်ပါပြီထိုကလေးအတိတ်မေ့သွားတယ်ဆိုတာ ကလေးပါပါးနဲ့မာမားအတွက်စိတ်မကောင်းသလိုကလေးအတွက်ပါစိတ်မကောင်းဖြစ်မိသွားတယ် ကလေးသုအနားမှာရှိနေရတော့မှာပဲဆိုပြီးကြည်နူးမိတဲ့စိတ်ကလေးကောပေါ့
."ဟိတ်လူမေးနေတယ်လေ ကားအက်စီးဒင့်ကဘာလဲလို့"
"အမ် ဟို ဟို ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးကလေးလေးရဲ့"
"နေရထိုင်ရတာသက်သာလားကလေးလေး"
"ဟုတ် ကျနော်သက်သာပါတယ်ဒါပေမယ့်ကျနော်မေးတာဖြေအုံးလေ ခများကဘသူလဲ"
"ကိုကို့နာမည်ကဝမ်ရိပေါ်ပါ ကလေးနာမည်ကကော"
"ကျနော်လား ကျနော့်နာမည်က အွန်းးး"
စဥ်းစားသလိုလုပ်ပြီးမ ဘေးပတ်ပတ်လည်ကြည့်လိုက်တော့ယုန်အရုပ်လေးတွေ့သွားတာနဲ့သူဟာရီပြရင်းနဲ့
"ကျနော့နာမည်ယုန်ဖြူလေး ဟုတ်တယ်ယုန်ဖြူလေး ဟီးးး"
ဟုတ်ပါတယ်ထိုကလေးဟာကြည့်လေကြည့်လေချစ်ဖို့ကောင်းလေပဲ ရီလိုက်တဲ့ချိန်ဆိုရှေ့သွားလေးနှစ်ချောင်းထွက်လာပြီးတကယ့်ယုန်ဖြူလေးအတိုင်းပဲ
"ဟိတ်လူ ဘာကြည့်နေတာလဲ ခင်များက ဘယ်လဲကျနော်အရမ်းချောနေလို့လား ဟုတ်လား"
"အမ် ဟို ဟုတ်တာပေါ့ကိုကို့ကလေးလေးက ချောလိုက်တာမအရမ်းပဲ ချစ်ဖို့လဲကောင်းတယ် ဒါနဲ့ကိုကို့ကို ဟိတ်လူဆိုပြီးမခေါ်ပါနဲ့"
"အဆိုကျနော်ကဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ"
"ကိုကိုလို့ခေါ်လေကလေးလေးရဲ့ နော်"
"ဟုတ် အလိုလဲရပါတယ် ဒါနဲ့ကိုကိုနဲ့သားနဲ့က"
သူစဥ်းစားသလိုလုပ်နေတော့
"ကလေးလေးကကိုကို့ရဲ့ကလေးလေးနော် ဟုတ်ပြီလား"
"ဟုတ် အဆို သားဗိုက်ဆာပြီ"
ဟုတ်တာပဲလေသူသတိလစ်နေတာသုံးရက်တောင်ရှိနေပြီဗိုက်တွေဆာရောပေါ့
"အာ ဟုတ်သားပဲ ကိုကို့ကလေးလေးဗိုက်ဆာနေရောပေါ့ လာအောက်မှာကိုကိုဟင်းတွေအများကြီးချက်ထားတယ်သွားစားကြမယ်"
okဆိုပြီးလက်မနဲ့လက်ညှိုးလေးနဲ့ကွေးကာလုပ်ပြလာတဲ့ယုန်ပေါက်လေးကြောင့်အသည်းတွေယားနေတာအရမ်း
"ကိုကို သားကိုချီပြီးခေါ်သွားပါလားဟင် သားခေါင်းတွေမူးနေလို့ ခေါ်နော် နော်"
ချွဲချွဲပျစ်ပျစ်နဲ့ပြောနေတဲ့ထိုကလေးကိုရိပေါ်တစ်ယောက်အရမ်းကိုချစ်မိနေပါပြီ
"ဟုတ်ပြီကွာချီဆိုတော့လဲချီရတာပေါ့ လာ"
ဆိုပြီးသူ့ကလေးကိုချီပြီးအောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့တယ် ထိုမြင်ကွင်းကိုမြင်နေရတဲ့ ဖိမ်းဖိမ်းနဲ့ကြီးမေကတော့ပါးစပ်အဟောင်းသား
"ဖိမ်းဖိမ်းနဲ့ကြီးမေဘာဖြစ်နေတာလဲ ပါးစပ်ထဲယင်တွေဝင်ပြီးဥနေပြီလား ကို့ကိုယ်ကိုပြန်ကြည့်အုံး"
"ဟို အစ်ကိုလေးကလဲ ဖိမ်းဖိမ်း တစ်ခါမ မမြင်ဖူးလို့ကြည့်မိတာပါ"
"အဆိူအခုမြင်ပြီမလား ထမင်းကောအဆင်သင့်ပြင်ပြီးလား"
"ပြင်ပြီးပါပြီအစ်ကိုလေးစားလို့ရပါပြီ"
ကြီးမေနဲ့ဖိမ်းဖိမ်းလဲထမင်းတွေခူးထည့်ပေးရင်းဘေးကနေဝင်ရပ်နေလိုက်တယ်
"ကြီးမေ ဖိမ်းဖိမ်းထမင်းမစားကြဘူးလား စားပြီးသွားပြီလား"
"မဟုတ်ပါဘူးသခင်လေးရယ် သခင်လေးဧည့်သည်"
"ဟာ ဧည့်သည်မဟုတ်ဘူးဒီအိမ်ကလူပဲ ကဲထိုင်ကြပါလာလာ ပြီးတော့မိတ်ဆက်ပေးရအုံးမယ်"
ယုန်ပေါက်ကလဲအစအဆုံးအကုန်လုံးကိုမျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ်နဲ့ငြိမ်ပြီးလိုက်ကြည့်နေတယ်
"ကလေး ကလေးလေးဘာတွေကြည့်နေတာလဲ"
"မ မဟုတ်ပါဘူး မကြည့်ဘူး"
"ထားပါ ကိုကိုမိတ်ဆက်ပေးမယ် ဒီမှာဒါကကြီးမေတဲ့ ကိုကို့ကိုငယ်ငယ်လေးတည်းကထိန်းပေးလာတာ ဒါက ဖိမ်းဖိမ်းတဲ့ကြီးမေရဲ့တူမလေးပေါ့"
"ကဲ ဒါကတော့ ကျနော်ရဲ့ကလေးလေး ယုန်ဖြူလေးတဲ့"
"ဟုတ် တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ကြီးမေနဲ့ကျဲဖိမ်းဖိမ်း ကြီးမေကိုတော့ကြီးမေလို့ပဲခေါ်မယ်နော်"
"ရပါတယ်ကွယ် သားလေးသဘောပါရှင်"
"အမ်အဆို ကျဲဖိမ်းဖိမ်းကိုတော့ကျဲလို့ပဲခေါ်မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် သခင်လေး"
"အာ သခင်းလေးဆိုတာကမကောင်းဘူးလေ ယုန်လေးလို့ခေါ်"
"အော်ဟုတ်ကဲ့ ယုန်"
"မခေါ်နဲ့" ရိပေါ်ကဖြတ်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်တယ်
"ယုန်လေးလို့မခေါ်ရဘူး ဖိမ်းဖိမ်း"
"အဆိုဖိမ်းဖိမ်းကဘလိုခေါ်ရမှာလဲအစ်ကိုလေးရဲ့"
"ဘလိုခေါ်ခေါ်ယုန်လေးလို့တော့မခေါ်နဲ့"
ဟမ်းးးးရိပေါ်ကြီးစပြီးတော့သဝန်တိုလာပါပြီ
"အဆိုအစ်ကိုလေးလို့ပဲခေါ်တော့မယ်နော်"
"အင်း"
အရမ်းစကားနည်းတဲ့အစ်ကိုလေးဝမ်ရိပေါ်ဒီနေ့စကားအရမ်းများနေသလိုလိုနဲ့ ဖိမ်း"တို့ကိုထမင်းလက်စုံစားခိုင်းတာက ရိပေါ်မှာလဲဂရုစိုက်ပေးတာဆိုကြီးမေပဲရှိခဲ့တာလေ ​ဖိမ်းဖိမ်းကလဲရိပေါ်နိုင်ငံခြားကပြန်လာမ ရွာကနေကြီးမေကခေါ်လာတာ အငယ်တည်းကတစ်ယောက်ထဲရုန်းကန်လာရတော့ကြီးမေတို့ကလဲသူ့မိသားစုလိုပဲဆိုတော့ထမင်းစားရင်တူတူစားခိုင်းတဲ့သဘောပါ အစကတော့ငြင်းပါတယ် သခင်ရဲ့တခွန်းလွှတ်အမိန့်ဆိုတော့ ဆက်မငြင်းကြတော့ပဲ ပြောသလိုသာလုပ်ပေးကြတာပေါ့ ထမင်းဝိုင်းလေးလဲစားလို့ပြီးသွားကြတော့ သူတို့အပေါ်ပြန်တက်လာကြတယ် ကလေးကိုကုတင်ပေါ်တင်ပြီး သူအလုပ်သွားဖို့ပြင်လိုက်တယ် မျက်စိအောက်ကအပျောက်မခံမျက်စိတစ်ဆုံးကိုကိုလုပ်သမျှလိုက်ကြည့်နေတယ် ရိပေါ်လဲအလုပ်သွားဖို့ရေချိုးပြီး အခန်းထဲကထွက်လာတော့ တဘက်တစ်ခုသာခါးမှာချည်ထားပြီးထွက်လာတော့
"အားးးကိုကို ဘာလို့အလိုကြီးထွက်လာတာလဲ"
"ဟမ် ကလေးကရှက်လို့လား"
"မဟုတ်ပါဘူး ရှက်တယ်ဆိုတာကိုကို့ကိုပြောရမှာလေ မရှက်ဘူးလား"

အခုမ စရေးတာမလို့ သည်းခံပြီးဖတ်ပေးကြပါအုံးနော် ဒီထက်ပိုကောင်းအောင်ကြိုးစားပါ့မယ်