GÖNLÜMÜN AĞA'SI

Bölüm 1: Karar

İlk bölümümüzle sağ ayak girişi yapalım gari. Keyifli okumalar canlarım.🌸
...

Saatin çıkardığı tiktak sesi, terleyen vücudum ve beklenen karar.

Gece, abim Bravej aşiretin tek kızlarını, göz bebeklerini kaçırmıştı.Ve bunun bir berdeli vardı. Berdel benden ödenecekti. Araf ile evleneceğimi söylenmişti. Abime zarar gelmesini istemiyordum, berdeli kabul ettim. Abim için çekecektim o berdeli.

"Tamam kabul ediyorum." Tek dediğim cümle bu olmuştu. Ardından odama çıkarak kendimi odama kapatmıştım.

Sabahın ilk ışıklarında gözlerimi açmamla kötü bir güne başlamam bir oldu. Hava bile kapalıydı sanki acımı paylaşıyordu benimle. Kalkıp banyoya girerek rutin işlerimi halletim, üstümü giyinerek odada ki balkonuma çıktım.

Kapım çalmasıyla başımı içeri uzatarak dışarıdakini içeri çağırdım. Sahra' nın içeri girmesiyle içeri girerek balkon kapısını örttüm. Hava soğuktu, odamın soğumasını istemiyordum. kapattım.

"Ne oldu yenge? Bir sorun mu var?" Yüzü utançtan kıpkırmızıydı. Yaptıklarından dolayı bana karşı suçluluk duygusuyla yanıp tutuşuyordu. "Rüya Araf'la değil Miran abimle evlenecekmişsin. Az önce haber geldi."

Kan beynime ikinci kez sıçrıyordu. Yaşadığım şokla yatağımın başına oturarak yaşadığım şoku atlatmaya çalıştım. Mardin'inin en büyük ve güçlü aşiretlerinin başında olan ağayla evlenmemi istiyorlardı. Dünden beri yaşadığım kalp çarpıntısı yüzünden kalbim sıkışıyordu.

"Ama abim Araf'la evleneceksin dedi. Bana yalan söylemez. " Abim yalan söylemezdi yanlış , bir hata olmuş olmalı. "Miran ağa ile evlenemem."

"Rüya, abinde senin Araf'la evleneceğini sanmış ama abim toplantıyı basıp ben evleneceğim dediği için herkes kabul etmek zorunda kalmış. Nede olsa aşiretin başında abim var." Ne yapacaktım ben? Çaresizlik içinde soluk bir nefes aldım.

"Yalnız kalmak istiyorum." Sahra başını sallayarak odamdan çıktı. Daha fazla evde kalmak istemiyordum. Oturduğum yerden kalkarak dolabıma ilerledim. Rahat bir takım alarak üzerüme geçirdim. Odamdan çıkıp aşağı kata indim.

" Anne ben biraz dışarı çıkacağım." Annem seslendiğimde mutfaktan çıkarak yanıma " Dikkat et kızım, sağlam git sağlam gel hemi?!"

"Tamam anne merak etme sen. "

Kapıyı açık çıktığımda evin önünde kalabalık vardı. Kalabalığı umursamadan kenardan geçip ilerledim.

Uçurum kenarına geldiğimde derin nefes aldım. Buraya her kendimi özgür hissediyordum . Dakikalara oturdum. Oturup dünden beri yaşadıklarımı düşündüm. Bizim buralarda bu işler böyle yürütülürdü. Ya aradaki kan davasını bitirmek için berdel olurdu yada kız evden kaçtığında berdel veya ölüm olurdu.

Ne kadar vakit geçti bilmiyordum eve dönmek için ayaklandım. Geldiğim yoldan geri yürümeye başladım.

Karşıdan gelen, dört nala koşan at çıkmasıyla bana çarpması bir oldu.

"Ağğ." Acıyla ayağımı tuttum. Bir bu eksikmiş gibi başıma buda gelmişti. Bileğim acıyordu, kalkmam pek mümkün değildi. yapacağımı bilemedim korkudan yere düşmüştüm.