Ik ga op vakantie naar Amerika samen met mijn twee broertjes en mijn vader.
Leuk toch?
Nou, in het begin dacht ik er anders over en wou ik niet mee. Maar nu dat we op het vliegveld staan heb ik er eigenlijk wel veel zin in de adrenaline stroomt door mijn lichaam. Ik ben nog nooit op een vliegtuig geweest. Mijn jongere broer Ezra heeft gezegt dat hij bij me gaat blijven en naast me komt zitten tijdens de vlucht. Lief toch ?
~
Ik zit nu naast Ezra aan het raam. De adrenaline is omgekeerd naar angst. Angst om neer te storten, te kotsen, de druk in je oren te voelen.
Soms lijkt het alsof Ezra ouder is dan mij. Ik heb namelijk autisme. En al sinds kleinsafaan vanaf dat hij dat kon zorgt hij voor me.
Tegen de kinderen die me pesten op school Enzo. Vrienden heb ik nooit gehad. Dat heb je nou als je introvert bent. En niet enz beetje he.
Elke keer als er iemand met me wou praten deed ik alsof ik ze niet hoorde en stapte weg. Bang om een conversatie aan te gaan.
Opeens voel ik het vliegtuig bewegen. Doordat ik zo schrik pak ik Ezra's hand stevig vast. Ik hoor hem grinniken maar al snel voel ik de druk in mijn oren. Het doet pijn aan mijn hoofd.
Een kleine traan ontsnapt uit mijn rechter oog. Ezra zal het opgemerkt hebben want hij veegt hem weg met zijn duim.
"Hoofdpijn"
Ik knik en zie hem dan naar zijn tas grijpen. Hij pakt er een paracetamol uit en laat me van zijn water drinken om het in te slikken. "Het zal helpen tegen de hoofdpijn maar de druk in je oren gaat niet weg gaan. Dat is pas als we recht vliegen"
Ik knik en kijk dan naar buiten terwijl ik Ezra's duim stevig vast hou.
Ja dat is een gewoonte geworden. Ik weet niet sinds wanneer maar ooit begon ik er mee en ik ben er nooit mee gestopt.
~
We zijn geland. Eindelijk.
"Hoe was het matthy?" Vraagt pap. "Goed" zeg ik snel. En ik pakt mijn tas. "Hij sliep de meeste tijd." Hoor ik Ezra zeggen. "En het stijgen?"
"Hoofdpijn maar nadien was het ok."
Mijn vader is redelijk overbezorgd, Sinds ik eens terug thuis kwam met wonden op mijn gezicht en Ezra die me overeind moest houden.
We verlaten het vliegtuig en wandelen nu het vliegveld binnen.
Het eerst wat me opvalt: veel mensen, heel veel mensen.
"Kom matthy, we gaan onze taxi zoeken"
Ik pak mijn gerief en wandel naast Ezra mee. Wanneer we onze taxi gevonden hebben, ons gerief achterin hebben gedaan en zijn ingestapt vertrekt de meneer.
De rit duurt ongeveer 2 uur. Dus zet ik mijn koptelefoon op en kijk door het raam.
Op een gegeven moment ben ik waarschijnlijk in slaap gevallen aangezien pap me wakker maakt om uit te stappen.
We hebben ene klein geel huisje gehuurd. Het staat redelijk dicht tegen het bos aan en in het bos zelf staat er een rood huisje. Eigenlijk wouden we het rode maar dat was al verhuurd.
~
Ik hoef niet het huis binnen te storen om mijn plaats te claimen. We hadden al besproken welke kamer ik zou krijgen. Diegene aan de rechterkant van het huis en het is de kleinste kamer. Zo lijkt het het meest op mijn kamer.
Wanneer ik boven kom en mijn spullen in mijn kamer zet kijk ik even naar buiten. Er staat een zwarte auto. Ik heb ook mijn schetsboek meegenomen. Dus snel pak ik dat en zet ik me weer voor het raam.
Ik begin met het schetsen van het rode huis en nadien de bomen er rond.
Omdat ik zo druk ben met het tekenen zie ik niet dat er een blonde jongen naar buiten is gekomen. Wanneer ik hem dan eindelijk opmerk kijkt hij ook net naar mij.
Vriendelijk zwaait hij. Maar mijn introverte kant slaat toe en ik loop van het raam weg en ga op mijn bed liggen.
Hij ziet er wel vriendelijk uit.
Comfortbankz™
