"MATTHY WE GAAN AVOND ETEN!!" ik sluit mijn boek en loop rustig naar beneden. Dan ga ik op de stoel helemaal links op de hoek zitten. Hier is belangrijk voor mij want zo zit ik thuis ook altijd met Ezra naast mij en pap voor me. Voor mij zijn die elementen belangrijk.
We eten spek met spinazie en ei.
Nog iets
Ik ben een lichtgewicht. Ik heb geen eetstoornis. Dat is wat veel mensen denken. Maar ik eet gewoon Weinig. Mensen hebben het al vaker gevraagd door mijn postuur. Ik ben redelijk dunnen mijn kleren hangen altijd erg losjes rond mijn lichaam. Mijn ouders dachten ook eerst dat ik een eetstoornis had maar na verschillende bezoekjes bij dokters en psychologen werd er eindelijk vast gesteld dat ik geen eetstoornis had. Ik werd toen alleen gediagnosticeerd met autisme.
Ik prik met mijn vork in de laatste stukjes spinazie en spek. Het ei heb ik op en de Hooft van mijn spinazie. Spek eet ik gewoon niet zo graag.
"Ben je klaar?" Vraagt Jesse. Ik knik en hij pakt mijn bord en zet het in de keuken. "voor vandaag gaan we het rustig aan doen dus jullie kunnen jezelf even bezig houden" kondigt pap aan.
Voor mij is het absoluut geen probleem maar voor Ezra wel. Hij vind het moeilijker om alleen te zijn.
Ik heb absoluut geen probleem om met hem bezig te zijn. Jesse is moeilijker. Ik heb een hele goede band met hem,maar hij vond het moeilijker in het begin om met me om te gaan. Hij begreep zulke dingen als ik wil daar zitten en die kleine dingen niet omdat het voor hem absoluut niet belangrijk was. We hebben dan nog vaak ruzie gehad en ik heb nog vaak gehuild. Maar uiteindelijk toen ik gediagnosticeerd werd met autisme begreep hij het. Ik begreep het ook waarom hij zo reageerde. Hij was jong en begreep mij niet en ik hem niet. Dat maakt het moeilijk om te communiceren. Gelukkig hebben we nu een goede band.
"Matthy,wil je bij mij op de kramer komen?" Vraagt Ezra aan me. Ik. Knik en schuif van men stoel af. Ik drink snel m'n glas leeg en loop dan met Ezra naar boven.
"Ik heb spelletjes mee" zegt Ezra enthousiast. Ik glimlach als ik zie dat hij de doos van monopoly boven haalt.
Het is net iets minder leuk met twee maar het is mijn lievelingsspel. Bij mij liggen de briefjes altijd netjes en bij Ezzie nooit. Ik vind het grappig.
Ezra deelt de briefjes uit en ik leg de kaartjes netjes op het bord. Wetende dat ze straks toch weer slordig liggen.
Ik leg snel mijn briefjes netjes en dan beginnen we.
Ik ben altijd de hond en Ezra altijd de eend.
~
"JAAAA" roep ik luid. Ik ben gewonnen. Ik en Ezra liggen op de groen te lachen door mijn uitbarsting van geluk.
We ruilen het spel op en gaan dan op Ezra's bed liggen. Hij trekt me in een knuffel.
"Weet jij wie die mensen zijn van in het rode huis?" Vraag ik aan hem.
"Nee, ik ben hier ook maar net he" zegt hij lacherig.
Tegen de avond zit ik weer alleen in mijn kamer. Ik ben weer naar buiten aan het kijken. Buiten zie ik de blonde jongen. Hij is samen met een meisje aan het voetballen. Niet dat ze een veld hebben ofzo en ook geen goals.
Het meisje maakt een goal en loopt blij op de blondje jongen af. Hij neemt haar in zijn armen en roept blij mee.
Volgens mij zijn ze broer en zus.
Het is schattig om te zien. En het doet me zelfs een klein beetje denken aan mij en Ezra.
Één dingetje valt me heel erg op...
Zijn lach is mooier dan de sterrenhemel.
Comfortbankz™
