De zachte stralen van de zon schijnen in mijn gezicht. Een rustig briesje gaat door mijn haren terwijl de punt van mijn potlood zachtjes over het papier heen gaat. Mijn drinken staat op de gammele tafel. "Wat ben je aan het teken mat?" Ik haal mijn potlood van mijn blad en kijk recht in Ezra's ogen. "Gewoon het uitzicht" zeg ik zachtjes. Ik ben nog moe omdat ik vannacht maar niet in slaap kon vallen. Hij knikt en kijkt dan naar mijn blad. "Het is echt al heel erg mooi" zachtjes vormt er een kleine glimlach op mijn gezicht. "Dankjewel" zeg ik zachtjes. Ik keer mijn hoofd terug naar mijn blad. Mijn potlood zweeft boven mijn blad. Snel kijk ik weer naar het landschap voor me en kijk dan terug naar mijn blad om verder te tekenen.
Langzaam ruim ik mijn gerief op en steek ik mijn schetsboek in mijn tas, klaar om terug te keren naar huis en in bed te gaan liggen. Deze nacht heb ik amper geslapen, zelfs toen ik Milo's teui aan had lukte het niet.
Zielig toch? Ik kan niet eens meer deftig functioneren zonder hem, en ik ken hem nog niet eens zo lang. Ik heb toen nagedacht over het samenwonen gedoe. Is dit niet eerder een vakantieliefde? Wie zegt er dat we ons leven samen kunnen doorbrengen? We kenn elkaar nog echt niet lang.
"Mat?! Kom je?!" Ik kijk om en knik. Ik zet mijn glas nog snel recht in het midden van de tafel en verlaat dan het café.
Mijn hoofd rust tegen het raam aan terwijl de zachte muziek door mijn koptelefoon gaat. Ik focus me op de bomen die we voorbij rijden. Ondertussen zijn we er al 25 gepasseerd. Mijn ogenleden fladderen open en dicht. Maar ik weet dat ik toch niet in slaap zal vallen. Laat ik maar gewoon mijn ogen sluiten en wachten tot ik thuis ben. Mijn ogen vallen dicht en ik luister nu alleen maar naar de muziek. de muziek die herhaald en herhaald zal worden.
De auto stopt, maar mijn ledematen zijn te moe om uit de auto te stappen. "Moet ik je helpen?" Hoor ik Ezra vragen. Onderschat hem maar niet, hij kan me dragen. Hij is sterk. Hij tilt me uit de auto en helpt me nar binnen. Wanneer hij me in bed legt gaat hij met zijn hand door men haar. "Je mist hem he?" Vraagt hij lief. Zijn stem licht schor. Ik knik zacht, te moe om te antwoorden. "Zorg dat je genoeg rust, ik wil niet dat je te uitgeput geraakt"
Hij verlaat de kamer en gaat terug naar beneden. Ik laat me in Dommelen en verstop me in mijn lakens. Mijn kussen haal ik van onder mijn hoofd en pak ik stevig vast. Om toch een klein beetje het gevoel te hebben dat er iemand is.
Mijn telefoon gaat af.
"Mmm?" Ik sta kreunend op en pak mijn gsm. Wanneer ik zie dat het Milo is die me belt neem ik zo snel mogelijk op.
"Hi?"
"Hey schat, hoe gaat het met je?"
"Goed, en met jou?"
"Ook goed, ik ben al een paar dingen in ons nieuwe huis aan het zetten"
"Hmm"
"Zeker dat alles goed gaat"
"Ja, 'k ben net wakker"
"Ah ok, nou veel plezier vandaag"
"Jij ook"
Gesprek beëindigd
Ik draai me om en rek me uit. Eerlijk gezegt heb ik niet zoveel zin in vandaag. Ik ben moe en geen zin om rond te wandelen. Ik heb geen zin in sociaal contact. De deur word geopend en mijn vader komt binnen. "Het is al 12 uur, kom uit je bed"
Geschrokken kijk ik hem aan. Ik open mijn gsm opnieuw en zie dan dat het weldegelijk twaalf uur is. "Heb ik zo lang geslapen?"
Mijn vader knikt. "Je was er moe dus lieten we je liggen, maar je moet ook wel eens wakker worden he" hij klopt zachtjes op mijn zij en staat weer recht. "Opstaan jonge" ik knik terwijl hij de kamer verlaat.
Rechtop zittend in mijn bed rek ik me opnieuw uit. Rustig sta ik op en loop ik naar de kelderkast om mijn outfit te kiezen.
Een oversized t-shirt en een lange broek.
Ik ben toch niet van plan om naar buiten te gaan.
Ik kijk snel in de spiegel en zie de wallen onder mijn ogen. "Gelukkig zijn ze niet te groot" fluister ik tegen mezelf. Langzaam loop ik de kamer uit naar de badkamer. Snel splash ik nog wat water in mijn gezicht en droog ik het weer af.
"Hey, het middag eten staat al op tafel" zegt Jesse wanneer hij me naar beneden zien komen. "Je hebt vast honger nadat je het ontbijt oversloeg" zegt hij. Ik knik, maar zo veel honger heb ik eigenlijk niet.
Ik ga snel aan tafel zitten en pa schept wat eten op mijn bord. "Eet smakelijk" zegt hij voordat we eten.
Ik pak mijn vork en begin een beetje met mijn eten te spelen.
"Heb je geen honger?"
Ik kijk op recht in Ezra's ogen. "Jawel, gewoon niet zoveel."
Hij knikt en ik begin aan mijn eten.
~
"Ik doe de afwas wel" zeg ik wanneer ik van tafel ga. Ik heb toch niks te doen nu, dus kan ik me maar beter nuttigen. "Is goed, wij zetten onze boren dan in de keuken." Hoor ik mijn vader roepen. "Is goed!!" Roep ik terug terwijl ik het water al klaar maak. Ik doe ook al de zeep er bij en wacht tot iedereen hun borden, bestek en bestek in de keuken heeft gezet.
Ik strop mijn mouwen op en begin met afwassen. Ezra komt bij me staan en legt zijn hoofd op mijn schouder. "Je bent dun" zegt hij random. "hmm? Wat bedoel je?"
"Je hebt niet goed gegeten"
"Ah, nou ik zal meer eten" hij geeft me snel een knuffel. "zorg goed voor jezelf" ik knik en Ezra laat me los.
Ik ga rustig door met de afwas terwijl ik rustig een deuntje in mijn hoofd steeds herhaal. Het is een deuntje dat ik Milo ooit heb hoorden neuriën, en sinsdien zit het in mijn hoofd.
Het deuntje dat ik 's nachts hoorde toen ik niet kon slapen. Zelfs toen hij er niet was, heeft hij me geholpen in slaap te vallen.
Hij is mijn ster. Als maan heb je altijd een ster nodig. Ze overleven alleen maar als ze elkaar hebben.
Comfortbnkz™
