İmkansız Aşk

İlk bölüm: Kırık Parçalar

Selaaammsss💗💗💗
Birden bi periler geldi dedim ki bende mi yazsam..
Ve suan burdayıımm
Bu hikayenin daha basları var onlara diğer bölümlerde yer vereceğimm..
Basladıgınız tarihi yazar mısınıızz??
Bende baslıyorum o zaman 21.09.23

❧

Saat 07:30'du. Ayla'nın şuan tek bir düşüncesi vardı. Kardeşini alıp evden çıkacaktı ve bir daha asla dönmeyecekti.. Kardeşini uyandırmak için yatağından kalktı. Kardeşine zaten herşeyi söylemişti. Bunun bir oyun olduğunu, polislerden kaçacaklarını ve polislerin gelemeyeceği yere gideceklerini.. Ayda'yı uyandırmak çok zordu ama çok vakitleri yoktu. Annesi ve babası uyanmadan evden çıkmaları gerekiyordu. En sonunda uyandı küçük kız. Eşyalarını dün akşamdan hazırlamıştı. Bu yüzden hemen çıktılar. Fakat çıkmadan önce birşey yapması gerekiyordu Ayla'nın. Sevgilisine haber verecekti çünkü sevgilisi söz vermişti "Evden kaçarsan ben gelirim yanına" demişti ve hâlâ bu söz Ayla'nın aklındaydı. Annesinin telefonunu aldı ve Snapchat hesabına girdi. 2 gün önce Ayla'nın telefonunu elinden almışlardı. Her zaman böyle yapıyolardı ayrımcılıktı onların yaptığı. Bu yüzden bıktı ve herşeyden kaçacaktı. Fakat daha sonra olacaklardan haberi yoktu.. Annesinin telefonundan hesabına girdikten sonra yazdı.

-Ben Ayla.
-Telefonumu elimden aldılar. Bu yüzden şuan annemin telefonundan yazıyorum ve uzatmadan söyleyeyim, kaçıcam. Evet sana saçma gelecek ama yapacağım işte.
-Eğer kuzeniysen söyler misin "Ortaköy tarafına gidiyormuş" gelmek istiyorsa gelsin, gelmiyorsa zorlamam.
-Ama gelicekse lütfen çabuk olsun..

Yazdıktan sonra biraz bekledi fakat cevap gelmedi. Aşağıda Ayda "Ablaa, hadi gel." diye bağırdıktan sonra Ayla "Tamam geliyorum" dedi ve telefonu bırakmak için annesinin yattığı odaya girdi. Annesi bir çıt sesinden bile uyanıyordu ve o gün de uyanmıştı. Sadece "Ne yapıyorsun ?" diyw sordu uyku mahmuru bir sesle. Ayla uykudan yeni kalkmış gibi yapıp ilk aklına geleni söyledi "Saate baktım anne, uyu sen" dedi. Annesi tekrar gözünü kapattıktan sonra Ayla koşar adımlarla odadan çıktı ve kardeşinin yanına gitti. İlk önce sarıldı ona, ağlayacaktı az kalsın. "Yapıyoruz" dedi acı bir tebessümle. Ayda daha sadece 4 yaşında olduğu için bu gülümsemenin nedenini anlamadı, o da güldü ve "Evet abla" diyebildi sadece.

Evden çıkabilmişlerdi sonunda. Evlerinin hemen yakınındaydı sokak. Bu yüzden fazla yürümediler ve hemen sokağa çıktılar. Saat erken olduğundan arabalar çok azdı. Yürürlerken Ayla sorular soruyordu kardeşine. "Beni seviyor musun, anneyi seviyor musun?" gibi sorular. Küçük kız ise hepsine "Evet" diyebiliyordu. Ayla soru sormaktan vazgeçti. Bu sefer kardeşi birşeyler anlatmaya başladı. Yol böyle gitti. Yürürken hep arkasına bakıyordu Ayla. "Acaba gelecek mi, bizi buradan alacak mı?" diye düşündü yol boyunca. Buraları çok iyi biliyordu çünkü her gün bu sokaklardan geçiyordu okula gitmek için. Şuanda amacı oydu zaten. Okuldaki öğretmenlerine anlatacaktı herşeyi belki onlar gereğini yaparlardı. Ama olmadı okulun önünde tek bir araba bile yoktu. Bu yüzden geri dönmek zorunda kaldılar. Yolun üstünde bir market vardı oraya gideceklerdi fakat çok yürümeleri gerekiyordu. Amaçlarına ulaşmak için yapacaklardı tabii ki. Ayda "Abla ben yoruldum" dedi. Ayla hemen düşünmeden Ayda'yı kucağına aldı ve öyle yürüdüler. Ayla'nın kolu ağrımaya başlayınca "Aydacığım seni indirmem gerekiyor biraz yürüsen olur mu?" dedi. Ayda onu onaylayarak ablasının kucağından yere indi. Zaten az kalmıştı. Ayla çok korkuyordu "Eğer gelirse benim bu yüzümü görecek" diye düşündü yol boyunca.

Markete geldiler ve oradan kek aldılar. Marketin önünden ayrılmamak amacıyla orada oturup keklerini yediler. Karşılarında bir adam vardı. Kızlara bakıp duruyordu. Ayla korktu "Hadi ablacığım biraz çabuk ye" dedi. Adama tekrar baktı. Adam elinde sigarasıyla kızları izliyordu. Ayla adamın aklından geçenleri tahmin edebiliyordu. Bu yüzden Ayda kekini bitirdikten sonra tekrar markete girdiler. Ayda'nın elini yüzünü silmek için ıslak mendil aldılar. Ödemesini yaptılar ama marketten çıkmadılar. Ayla camdan dışarıya bakıyordu. Annesinin onu bulmasını mı istiyordu, sevgilisinin gelip onu o cehennemden kurtarmasını mı emin değildi.. Kasiyer "Minibüs mü bekliyorsun canım? " dedi. Ayla beklediği soru üzerine kekeleyerek cevap verdi "Aslında hayır" dedi. Zaten amacı o ablaya herşeyi anlatıp yardım istemekti. Kasiyer "İyi misiniz ?" dedi endişeli bir ses tonuyla. Ayla direkt konuya girmek istediği için "Abla aslında biz evden kaçtık ve yardıma ihtiyacımız var" dedi gözleri dolu bir şekilde. Kasiyer daha çok endişelendi ve hemen yardım etmek istiyordu "Anlat." dedi sadece. Ayla herşeyi baştan sona anlatacaktı ve ilk şöyle başladı cümlesine "Telefonumu elimden aldılar. Zaten hep öyle yapıyorlardı. Benim yaptığım şeyler yanlış gelirken erkek kardeşiminkiler yanlış değildi onlara göre. Hep ayrımcılık yaptılar. Beni sevdiklerini düşünmüyorum." dedi. Kasiyer endişeyle dinlemeye devam etti Ayla'yı. Ayla ise anlatmaya devam etti. "Zaten babam anneme hep şiddet uyguluyormuş. Hep bağırıyor çağırıyor. Sinirlendiğinde sinirini bizden çıkarıyor açıkçası." dedikten sonra Kasiyer şaşkınlıkla sordu "Baban bağımlı mı?" Ayla hemen cevap verdi. "Hayır tabii ki ama sinirleniyor hep işte." dedi. Kasiyer "Sinir hastası falan o zaman bir babanın çocuklarına bunu yapması işkenceden öte." dedi. Ayla doğrulamak amacıyla başını 'evet' dercesine salladı ve gözleri doldu zaten bunları sesi titreyerek anlatıyordu. Kasiyer "Ben anlamıştım zaten senin yüzünde korku vardı." dedi daha sonrasında "Bizim jandarma arkadaşları olan bir arkadaşımız var istersen ona da anlat bunları, gereği neyse yapalım" dedi. Ayla korkarak ve aynı zamanda içi rahatlayarak "Peki" dedi. Daha sonrasında kardeşine, Ayda'ya baktı gülümsedi ve ona sarıldı..

❧

Neler oluyor neleeerrr işler kızısıcak sanırıım
Eğer bu bölüm okunursa 2. bölümü yazacagim
İnsAllah okunur devam etmek istiyorem çünküüü
Güzel hafta sonları diliyorum canlarım baaayyssss💗💗💗