İmkansız Aşk

Dördüncü Bölüm: Bitti Sandım.

Eveeettt cok uzun zamandır yoktum.
Bugünde dedim "artık yazayım" ve suan burdayım.
Bu aralar hic bos zamanım olmadı, olsa da yazmak istemedim neden bilmiyorum.
Geldim yine de.
Oylayıp bölüm hakkında yorumlarınızı belirtirseniz cok sevinirim🫶🏻
Baslıyorum 13:19 💗

❧

Teyzeme geleli 8 ay oldu ve alıştım artık. Annemin, kardeşlerimin yokluğuna. Zaten bir daha kavuşamayacağım hayatı özlemek çok saçma olurdu. Evet bugün 21 Ekim ve gelişimin tam 9 ay olması için son 7 gün.. (Şubat ayını da sayıyorum çünkü Şubat'ta geldim yani değil mi ?) Birazcık zor gelebilir bunlar ama aşıyorum. Yeni hayatıma, yeni aileme alışmıştım. Sanki o kötü şeyleri yaşamamış gibiyim. Zaten en kötüsüde buydu.

Teyzem.. Teyzemi o kadar çok seviyordum ki. Onu da asla kaybetmek istemiyorum ve inşAllah da kaybetmem. Beni kendi kızı gibi görmesi mutluluğumun geri gelmesi için yeter zaten. Çok mutluyum :) Herşey geçti ve bitti. Şuan mutlu bir hayatım var. Bundan tam 8 ay önce hayatımın da sona ereceğini sanmıştım. Sanmışım sadece. Annem arada gelip gidiyordu. Bu bile yetiyordu bana artık. Her gün görsem yine aynı kavgalar olurdu zaten. Böylesi daha iyiydi. Şimdi bundan tam 4 ay önce annemlere, eski evime gittim :)

Herşey değişmişti orada da. Ben gittikten sonra dolabım Ayda'ya, yatağım ise Emre'ye kalmıştı. Benim artık o evde yerim yoktu ve ben buna rağmen orada 1 ay kaldım. Annemle ufak tefek kavgalarımız oldu yine. Hatta birşey hatırlıyorum. Annem birşey demişti. Ben ise "3 gün sonra gidicem zaten artık merak etme anne" demiştim. Neden bunu dedim hatırlamıyorum. Hatırlamakta istemiyorum zaten. Son birşey daha demiştim. "Daha da gelmem." Çok ciddiydim bu konuda. Ama sadece o gün. O evde kaldığım günler hem çok iyiydi hemde çok kötü. Çünkü ben o eve gittiğimde annem sanki hâlâ hiçbir şey olmamış gibi misafir değilmişim gibi birşeyler diyordu, yaptırıyordu. Bende kırmak istemedim çünkü bu zamanların biteceğini çok iyi biliyordum. Her akşam evlerinin bahçesinde oturuyorduk. Çay içip muhabbet ediyorduk.

Bir gün babam komşumuzun kızı hakkında konuştu. "Emre'den büyük olmasaydı alırdık Emre'ye. Çok nazik bir kız." dedi ve konu bana döndü. "Ayla'nın kocası da hep ona iyi davranacak." diye birşey demişti. Aldırmadım sadece tebessüm ettim istemeye istemeye. Zaten bu konulardan hiç hoşlanmam.

Bir günde Emre ve babam mangal yapıyorlardı. O gün Emir koltukta uyuya kalmıştı. Bende gördüğüm birşey denedim. Kalktı ve bağırdı bana.. O anı unutamıyorum. Çok komikti çünkü.

Bir gün de Ayda'm ve Emre ile bahçeye çıkmıştık. Ayda ile birlikte şarkı söylüyorduk ve tam o an bir yaprak düştü ağaçtan. Hâlâ saklıyorum. Üstüne tarih bile yazdım :)

Orada olduğum zamanlarda defterime birşeyler yazıyordum. Kendi günlük hayatımı oraya geçiriyordum. (Belki başka bir kitapta o defterimdekileri dökebilirim.)

Bir günde Zeynep ile buluştuk :) Çok güzeldi hatta o gün bileklik almıştık aynı olsun diye. Kaybettim ama onu.. Annem bulursa getirirmiş ama. Zeynep o gün bana herşeyi anlattı :) Herşey'imin beni unuttuğunu, bir sevgili yaptığını.. O zamanlar elimde hiçbir şey yoktu. Kimseye yazamıyordum. Onu çok özlediğimi düşünmüştüm ama bunu duyduktan sonra herşey için zaten çok geçti. Zaten taşınmıştı oradan :) Şuan nerede bilmiyorum.

Bir gün Emir ile çok büyük kavga ettik.. Ben salaklık yapıp ona bağırdım. O da dışarı çıktı sonra bisiklet sürmeye. Hayatımın en pişman olduğum günlerindendi.

Eve gittiğim ilk gece babam bana harçlık verdi ve her zamankinden daha fazlaydı :) Şuan kumbaramda.. Harcamaya kıyamıyorum.

Babaannemin evine hiç çıkmamıştım o eve geldiğimden beri ama bir gün beni saklanmama rağmen gördü. Zaten görmemesi imkansızdı. Kapının arkasına saklanıp kapının üstünde asılı olan şey ile yüzümü kapatmıştım sadece... Beni gördü kolumu öptü. O gittikten sonra da krize girdim. Ağladım. "Emre neden gidiyor ki dışarı. Ne var sanki bir gün arkadaşlarıyla buluşmasa" dedim anneme. Evet o arkadaşlarıyla her gün buluşuyordu ve ben 2 senelik arkadaşımla sadece bir kere buluştum. O zamanda annem vardı yanımda :)

Ve geldik son gün.. 3 Ağustos :) Herşeyin yeniden başlayacağı gün. Asıl evime, teyzeme gidiyordum. Babam bizi metrobüse Tüyap'a bırakacaktı. Ondan öncesinde börek yemeye götürdü :) Unutamıyorum o günü de.

Eve geldim ve herşey kaldığı yerden devam etti. Hepte devam edecek :) Mutluluğuma yeniden kavuştuğum evdeyim ve buradan 18 yaşıma kadar ayrılmayacağım. Sizin önünüzde söz veriyorum. :)

❧

Eveeettt bittiii.
Nasıl buldunuz ?
Biraz garip oldu ama aklıma diğer şeyler gelmedi o yüzden böyle birşey çıktı.
En kısa bölümümde bu sanırım.
Oylamayı unutmayınnn
Hayırlı hafta sonlarınız olsun ve herşey gönlünüze göre olsunnn💗💗
14:00 🫶🏻