kidnapped by...

hoofdstuk 4

Pov onbekend:

We weten het. We weten vanaf welke locatie Matthyas het lam moest beginnen. Kasteelgaarde in Rhoon. Wat niet heel raar is want daar wonen ze. "nu dat we het weten kunnen we gaan. We moeten nu alleen nog naar de kasteelgaarde gaan en dan de fietsroute volgen. Als we dit blijven doen vinden we hem het snelst" zeg ik. "ja dat is denk ik wel het beste plan. Naar de auto dan maar?" vraagt mijn helper. Ik knik. Nog maar een paar minuten en dan hebben we hem eindelijk. Een paar minuten.

Pov Milo:

De race is ongeveer een kwartier geleden begonnen, maar ik ben al thuis. Ik hoefde echt maar 10 minuten te fietsen dus dat was wel fijn. Ik stap van mijn fiets af en verstop hem in de tuin. Ik loop het huis binnen en doe de deuren weer dicht. De lampen laat ik uit zodat het lijkt alsof er nog niemand thuis is. ik pak mijn telefoon uit mijn zak en ga op de bank zitten. dan maar wachten tot de rest thuis is.

Na 5 minuten op de bank gezeten te hebben hoor ik iets aan de voorkant van het huis. Ik besluit om door het raam de kijken en daar zie ik Koen. Hij loopt naar de achtertuin dus ik besluit om hem te laten schrikken. Ik hoor de deur open gaan en pak mijn kans. Ik zie zijn camera aan staan dus dit komt zeker in de video. Ik wacht nog heel even en dan doe ik het. "BOE" "AHH" hoor ik Koen schreeuwen. "Milo jij mogool die je bent. Ik schrik me dood." Door deze opmerking moet ik alleen maar meer lachen. We zeggen nog wat tegen de camera en gaan dan weer op de bank zitten. nu zetten we wel de lampen aan.

Pov onbekend:
bijna. Na al die tijd zijn we nu zo dichtbij. Ik zie zijn gezicht al voor me als we hem meenemen. Ik kijk op de kaart en het is nog maar 2 minuten. We rijden nu wat langzamer om te zorgen dat we Matthy kunnen zien. ik zit in gedachten als ik naast me geroep hoor. "JA daar is Matthy" ik kijk snel uit het raam. "zet de auto weg nu. we moeten hem gaan halen" hij zet de auto stil en ik stap de auto uit. Ik pak de spullen die ik nodig heb en loop dan zachtjes naar hem toe. Ik grijp hem bij zijn schouders en leg mijn hand op zijn mond zodat hij niet kan schreeuwen. Ik sleep hem naar de auto en zet hem op de achterbank. Snel doe ik hem een blinddoek om en ga weer aan de voorkant zitten. YES WE HEBBEN HEM. Ik heb hier veel te lang op gewacht.

Pov Matt:

Ik ben nu 20 minuten aan het fietsen en ik moet er nog 10. Ik ben zo kapot dat ik wel zou willen stoppen en gewoon opgeven, maar dat gaan we natuurlijk niet doen. Ik wil net de camera pakken als ik een hand om mijn schouders voel. Ik wil gaan schreeuwen maar snel daarna voel ik een hand op mijn mond. GODVERDOMME. Ik wil schreeuwen om hulp. Ik word meegesleept naar een zwarte auto. Ik word op de achterbank gezet en er wordt een blinddoek opgedaan. *bam* ik schrik als de deur dicht wordt gegooid. Het enige waar ik aan kan denken is Rob. En dan komt het in me op. Ik heb zijn berichtje nog niet gelezen. Dat doe ik altijd bijna gelijk. Hij moet weten dat er iets fout is. toch? Ik moet het hopen meer kan ik niet doen op dit moment.

Na een tijdje schiet iets anders me binnen. Noé. Mijn kleine zusje. Ze kan niet haar laatste familie verliezen. Dat kan ik haar niet aandoen. Ik moet weg. Voor Noé en Rob.