Karantina Gece'nin Hikayesi

Zorlu Koleji

(4 saat sonra)

Artık tüm evi yerleştirmiştik. Size güzel de bi haberim vardı çünkü burası aile apartmanıydı. Yani hepimiz bu bina da kalacaktık.

-Gece güzelim bir gelsene.
Diye seslendi bana. Hemen ayağa kalkıp balkona gittim.

-Efendim.

-Herkes bahçeye iniyor,bilgisayarı da al gel.

-Bilgisayarı mı? Neden?

-Yeni okulunuza bir bakalım.
Bir anlık duraksama geldi bana. Yeni okul..

-Tamam baba.
Sesimi çıkaramadım. Ya alışamazsam sorusunu onlara yöneltmedim.İçimde kalsın istedim alışamazsam da içimde kalsın çünkü onlara acıyor muydum bilmiyorum ama o kadar dert çekmişlerdi ki bu İstanbul'da artık onlar için bir dert oluşturmak istemiyordum.
Üstümdeki pijama takımını çıkarttım.Koyu gri bir body ve gri bir eşofman giyip bilgisayarı elime aldım.
Aynadaki görüntüme baktım.
Her şey tamam gözüküyordu.
Kapının anahtarını da alıp bahçeye indim.

-Merhaba.
Dedim sessizce.

-Biraz daha içine konuş Gece hiç duymayalım sesini Amcacım.
Diyerek gülmeye başladı Burak amcam.

-Of amca normal konuştum bence sen artık duymamaya başladın.

-Gece bana herşeyi de ama yaşlandın deme.
Dedi tripli bir şekilde.

-Yaşlandın.

-Ama hâla yakışıklıyım değil mi?
Dedi poz vererek.
Gülerek yanağından öptüm.

-Tabii amcacım. Şimdikilere taş çıkarırsın.

-Gece getirdin mi bilgisayarı?
diye seslendi babam iki ağacın araya hamak kurarken. Bahçeyi çok güzel yapmışlardı.

-Getirdim baba.

Babam bilgisayarı açıp okulun sitesini açıncaya kadar biraz bizimkilerin sohbetlerine katıldım.

-Vaay, Lavivalarımı dızlamışsınız.
Herkes gülmeye başladı.Sonra Rıza dedem bir tane de açıp bana uzattı.

-Al güzel kızım.

-Teşekkür ederim dedecim.

-Teşekkür mü edersin?
diye sırıttı babam bilgisayar ekranına bakarak ve herkes gülmeye başladı.

-Ben hâla bu olayı anlayamadım abi.
dedi Batuhan merakla.

-Sen anlama Batu.

-Son onlomo Boto.
diyince kendimi tutamadım ve gülmeye başladım.

-Bizim size bir şey açıklamamız gerek.
Diye araya girdi Mert amcam.

-Ama lütfen ağır tepki vermenizi istemiyoruz.

-Ne ki bu o kadar tepki vereceğimiz?
dedi korkaraktan Oğuz.

-Bizim orada neler yaşadığımızı biliyorsunuz. Ama ora olmasaydı bizde olmazdık. Siz de olamazdınız. Kabul ediyoruz hiç güzel anımız yok orada ama aklımızda öyle kalmasını istemiyoruz. İstanbul'u kötü anılardan temizlemek için sıfırdan başladık. Ama Zorlu Koleji.. Onun anılarını biz temizleyemeyeceğiz,siz temizleyeceksiniz. Bizim gülemediğimiz o sınıflarda siz güleceksiniz. Bizim gezemediğimiz o kordiorda siz gezeceksiniz bizim oynayamadığımız o bahçede siz oynayacaksınız. En azından bizim için..

Babam konuşmasını bitirmiş bizim tepkimizi bekliyordu.

-Ya Allah aşkına Onur Amca siz ne diyorsunuz! Başka okul mu kalmadı.
Siz anlatmadınız mı o kadar orda yaşananları şimdi biz tekrar niye oraya gidiyoruz.
Diyerek isyanını belli etti Oğuz.