weinig inspi sorry
'wat dan?' 'laten we het erop houden dat ik nu voor me eigen een geheim heb. we vielen stil, want Charlie kwam naar boven. toen ie weer weg was, zei ik: ' iets heel aparts.' maar ik weet niet of het ook kan zonder de maan.' 'je bent toch geen weerwolf he?' 'nee, nee.' ik wist dat vampieren automatisch terugdeinzden voor weerwolven, dus toen ie net dacht dat ik er een was, deinsde hij een stukje terug.ik kroop langzaam naar hem toe en stak me hand uit. hij pakte hem vast en ik zei: 'ik ben geen wolf, geloof me maar.' maar wat het wel was, is gebeurd met de volle maan, vandaar dat ik niet weet of het ook zonder kan.' we keken elkaar een tijdje aan en ik zag dat ie me geloofde. en kroop weer op bed. gaan jullie binnenkort jagen?' nee, 'alleen alice.' ga je niet mee als gezelschap?' 'dat kan gerust.' 'ze vind het heus niet erg.' 'alleen lijkt me zo saai.' we zullen wel kijken.' ik was moe door me zwem avontuur en viel al snel in slaap. ik wist dat ik me huiswerk af had dus trok ik Edward naar me toe en ging tegen me aanliggen. 'bella?' 'wat?' kon ik nog net zeggen en toen viel ik in slaap. de volgende ochtend was ik alleen. er lag een briefje op me bed.
je zult vandaag alleen naar school moeten, ik en alice gaan jagen. gr xx edward
ik zuchtte en ging toen naar school.
even versnellen sorry.
het was het eind van de dag, toen edward me belde. hij vroeg of ik naar het meer wilde komen, alice was wezen jagen en op de een of andere manier in het zelfde meer was beland als ik. ik kom eraan. en hing op. ik trok snel een schone bikini eruit, trok hem aan en reed weg.
eenmaal aangekomen liep edward gelijk naar me toe.
'hoi.' 'we dachten, omdat jij je ook anders voelt sinds je hier bent gaan zwemmen...' 'ik kon helpen, vulde ik aan.' 'dat kan ik denk ik wel.' ik liep naar alice toe.' ze keek me veel betekend aan. 'ik kan helpen, maar niet op het droge.' 'moeten we het water in?' 'ja, maar niet allemaal.' 'ik ga wel eerst.' 'geen zorgen, het is niet iets ernstigs.' 'jongens ogen dicht.' de jongens deden hun ogen dicht en ik kleedde me snel om. en sprong erin. 'kom je?' 'er gebeurd je niks meid.' ze liep langzaam naar me toe. 'uhm, wel handig misschien als je je jas uitdoet en je schoenen.' 'zwemmen met jas is zo oncomfortabel.' 'juist.' 'ik ben beneden.' 'onder het water.' 'spring er maar gewoon in en zoek mij dan.' 'oh jongens, als het water dalijk borrelt, niet schrikken, dat zijn wij.' ze keken me raar aan. 'het is goed.' 'alles wordt dalijk wel duidelijk.' ik zwom weg en dook onder. na een paar sec merkte ik dat me staart te voorschijn kwam en ging ik alice zoeken. ik had haar snel gevonden, en reageerde hetzelfde als ik. toen ik het voor het eerst ondekte. ik zwom naar haar toe en hield halt.
'sinds wanneer bestaat dit ook?' 'geen idee.' 'ik weet het pas sinds kort.' 'hoe beweeg je zon ding?' 'slaan zo.' ik deed het voor. 'oh.' 'zullen we weer naar boven gaan?' 'is goed.' 'het gevoel is nu weg he?' 'ja, inderdaad.' 'vraagje?' 'zijn er mensen in de buurt?' 'nee. niet zo ik hoor.' 'ik ga wel even naar boven, het vragen aan de rest.' 'bella, hij glinsterd helemaal.' 'he ja, nu je het zegt.' 'we zullen ze iets laten zien wat ze nooit vergeten.' 'wat bedoel je?' 'ken je die films, waar ze boven het water uitspringen?' 'ja.' 'dat gaan we nu ook doen.' 'ik ga wel even naar boven, even zeggen dat ze dalijk niet moeten schrikken.' 'probeer even te oefenen met het bewegen van je staart.' 'oke.' ik zwom naar boven en floot. 'he, waar is alice?' 'oefenen.' 'we willen iets doen, niet schrikken.' 'oke.' ik dook weer onder, en zwom naar alice toe. ze zag me en zwom naar me toe. 'wil je het doen?' 'ja.' 'nu weet hoe het voelt om nerveus voor een optreden te zijn.' 'kom op.' 'we moeten vaart maken.' 'ja.' we zwommen een stukje naar beneden en zwommen toen met alle krachten die we al hadden gekregen, naar boven en sprongen eruit. maakte een buiging en sprongen er weer in. ik zwom naar onderen en draaide me toen om. ik zag alice nu ook en we zwommen naar elkaar toe. we gaven elkaar een high five en zwommen naar boven. en hoe vonden jullie het? ik dacht dat ik alles wel gezien had, maar kennelijk is de legende wereld groter dan ik dacht. we lachtte. 'hoe vinden jullie onze staarten?' 'mooi.' 'ik ga maar eens eruit.' 'ik heb honger gekregen door het zwemmen.' 'uh, bella, ik heb geen handdoek bij me.' 'je mag de mijne wel lenen.' ik klom eruit en edward gaf me handdoek aan. ik droogde af en me benen kwamen te voorschijn. ik droogde verder af en deed me kleren weer aan. gaf toen de handdoek aan alice. 'gewoon afdrogen alsof je onder een douche staat.' en binnen een minuut stond alice ook weer op haar benen. 'we moeten vanaf nu een beetje voorzichtig met water zijn.' 'ja.' 'ik ga maar eens.' 'ik heb echt honger' 'ik ga mee, bella.' 'oke.' ik zei de cullens gedag en we gingen met mijn auto naar mijn huis toe. ik at en plofte daarna op bed. 'wauw, bella.' 'is dit wat je altijd verborgen hield?' 'ja.' 'je schrok toch niet?' 'ik sloeg wel even stijf achteruit toen ik jullie zag springen.' 'graag gedaan.' 'mooie staart hoor meisje.' ik lachte en viel in slaap.de volgende dag was ik vroeg wakker kleedde me aan en ging naar school.
