i knew you.

1.2K 132 80
                                    


you said, "i remember how we felt, sitting by the water
and every time i look at you, it's like the first time

-

"kitap okudum bir sürü, hala favorim değişmedi ama çok güzel bir tane okuyorum şu an. sana da getireyim mi birlikte oluruz."

jeongin ve seungmin, seungminin yatağına uzanmış, üzerlerine bir örtü örtmüş sohbet ediyorlardı. gerçi daha çok jeongin konuşuyordu, seungmin de onu dinliyordu. bir eli her zamanki gibi jeonginin saçlarını okşuyordu hafif hafif.

"okuruz güzelim." dedi seungmin

jeonginin karnı yine kelebeklenirken gülümsedi ve konuşmaya devam etti,
"baş rol kız çok havalı ama her zamanki gibi yanlış erkeği seçiyor, bence diğeri daha iyiydi. sen de oku göreceksin, kızın seçtiği adam çok salaktı. her neyse kitap güzeldi işte sen de oku."

"hmhm, okurum."

seungmin onu dinliyordu ama yüzünü izlemeye o kadar odaklanmıştı ki, bazı yerleri kaçırıyordı.

"dinlemiyor musun sen beni." dedi jeongin tatlı bir triple kaşlarını çattığında

"dinliyorum ama dikkatimi dağıtıyorsun, güzelliğine odaklanınca bazı yerleri kaçırıyorum."

jeonginin kalp atışları yine hızlandığında başını seungminin göğsüne gömdü ve utandığı için bir şey söylemedi

seungmin hafif gülerek sarıldı jeongine. o kadar özlemişti ki onu, saatlerdir doyamamıştı.

"gözlerimin içine baka baka şöyle şeyler söylemesene." dedi jeongin seungmine hafifçe sarıldığında

"sözlerimi ve düşündüklerimi geriye atmadan aklıma ne gelirse söyleyeceğim. bana hep güzel miyim diye soruyordun ve bende artık sana hep cevabını vereceğim." dedi seungmin, jeonginin saçlarına minik bir öpücük bıraktı.

"seungmin." dedi jeongin aklına gelen şeyle. başını seungminin göğsünden kaldırıp yüzüne sabitledi.

"efendim."

"neden öptün beni?" dedi

bu sorunun cevabı hala kafasını kurcalıyordu, kaçmış olması da ayrı bir soruydu zaten.

"ve sonra neden gittin. evdeydik, kimse bizi göremezdi, kimse bize zarar veremezdi. neden gittin?" dedi jeongin üzgün olduğu belli olan ifadesiyle

seungminin en çok vicdan azabı çektiği konu buydu çünkü mantıklı bir sebebi yoktu. korkmuştu o an, tüm korkuları üzerine gelmişti ve sadece uzaklaşmak istemişti ki bunu çok yanlış bir zamanda çok yanlış bir yerde yapmıştı

"bilmiyorum jeongin, o kadar güzel görünüyordun ki, o an seni öpmezsem asla sana sahip olamayacakmışım gibi hissettim. bilirsin öyle anları, sadece ölesiye yapmak istersin. bencillik yaptım. gitmemin hiç bir mantıklı sebebi yok, korktum sadece. orda seni öptükten sonra gözlerine bakarsam, beni bırakacakmışsın gibi hissettim. kendimi affettiremeyeceğimi biliyorum ama özür dilerim jeongin, çok özür dilerim." dedi seungmin dolmaya başlayan gözleriyle

jeongin derin bir nefes verdi ve gülümsedi, çoktan affetmişti zaten seungmini.

"özür dileme daha fazla, ben seni affedeli çok oldu." dedi jeongin seungminin boşta duran elini tuttuğunda.

cardigan, seungin ✓Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin