already, i'm hurt.

Zarar Vermişsin

❗Bugün iki bölüm yayınlandı. Eğer okumadıysanız "☆ Çizen" bölümünden sonra "Küçüğüz Biz" bölümünü okuyun.❗

Beni 39 yerimden bıçaklayanı 40'ı yapmadı diye affetmişliğim var. Siz benimle değil, merhametimle baş edemezsiniz.
~?

Jungkook

Taehyung önceki seferden daha iyiydi. Birşey olması içten içe canımı yakıyordu. Çok korkmuştum. Kurdu yanında olmadığı için neler olduğunu anlayamıyorum.

Yoongi ve Namjoon onu dışarı çıkarmaya gideceklerdi şimdi. Ben ise şuan onları uzaktan izliyordum. Her ne kadar ona kızsam da canım acıyordu. Ama affedemiyordun da.

Yoongi kapıyı çalmış ve beklemey başlamıştı. Yaklaşık 4-5 dakika kadar beklediler ama ses soluk yoktu. Bir daha çaldılar bu sefer. Sonunda kapı açılmıştı. Keşke açılmasaydı...

Taehyung resmen bitmiş bir haldeydi. Gözlerinin altı çökmüştü. Bu kadar uzaktan bile belli oluyordu resmen. Eli kan içindeydi. Parmak boğumları mosmordu ve yaralar açılmıştı. Namjoon birşeyler dedikten sonra yorgun gözleri sinirli bir hâl almıştı. Birden bağırmaya başladı.

"GİTMEM ORAYA! DELİ DEĞİLİM BEN! ANLASANIZA BENİ!"

Muhtemelen ona doktora gitmeleri gerektiğini söylemişlerdi. Ama Taehyung bunu yanlış anlamış ve psikoloğa gideceklerini sanmıştı. Mesajlarda da böyleydi. Deli sanılıcam diye aklı çıkıyordu. Sadece büyümemişti.

Namjoon sakince konuşmaya devam etmiş ve birşeyler söylemişti. Hâlâ aynı öfke vardı gözlerinde ama zerre kadardı. Sonrasında Yoongi'nin sakince konuşması ile gözündeki o sinir hâli gitmiş, yerine mutluluk gelmişti. Gülümsüyordu kocaman, bir çocuk gibi...

Zorla yürüyerek arabaya binip gitmişlerdi. Resmen acı çekiyordu ama umurunda değildi. Tek derdi ben olmuştum, beni kırmak onun için bir başlangıçtı. Bazı şeyleri böyle kabullenecekti.

Taehyung

"Taehyung, bak. Doktora gidip yaralarını sardırmalısın."

"GİTMEM ORAYA! DELİ DEĞİLİM BEN! ANLASANIZA BENİ!"

"Taehyung, öyle değil. Jungkook için."

Bir anlığına düşündüm. Evet, bunu Jungkook için yapacaktım. Gerekirse kendimi bile değiştirirdim ama Jungkook içinse sorun değildi.

Ona çok kötü davranmıştım. Kimin kötü davrandığı dan haberdardım. Ruh eşi bağı beni kontrolden çıkarmıştı. Jungkook tam da benim sorunlarla baş etmeye çalıştığım ve ilacı kestiğim o döneme yerleşmişti. İçindeki nefretin hepsini ona kusmuştum. Ama biliyordum. Jungkook benden sadece birşey bekliyordu ama o şeyi ona tamamen iyileşmeden veremezdim. Özür dileyecektim.

Düşününce Jungkook'un hayatında hiç yaşamadığı şey buydu. Ama önce kendimi toparlamalıydım.

Hastaneye geldiğimizde o alışık olduğum iğrenç koku burnunu sızlatmıştı. Pansuman için gittik ve elimdeki camlar çıkarıldıktan sonra temizlendi. Hemşire kurt formuna dönüşürsem hızla bu yaralardan kurtulabileceğimi söylemişti. Ama benim kurdum benimle değildi.

Yoongi ve Namjoon kabul edeceğimi tahmin ederek herşeyi ayarlamış ve benim için psikiyatriden randevu almıştı.

Doktorun odası söylendiğinde içeri girmek için kendimi hazırladım. Sakin ol Taehyung, her zamanki şey.

Kapıyı açtım ve içeri girdiğimde gördüğüm görüntü şaşkına uğramama neden oldu. Çünkü içerideki adam Jungkook'un tıpatıp aynısıydı.

"Hoşgeldin Taehyung. Geç otur lütfen."

Eliyle gösterdiği koltuğa oturdum ve yüzünü incelemeye başladım.

"Benim adım Jeon Junghoon. Psikiyatrin ben oluca'm. Ama sen bana dert arkadaşım diyebilirsin."

Soyadı Jeon, soyadı Jeon, soyadı Jeon...

"Siz, siz Jeon Jungkook'un akrabası mısınız?" Önce şaşırmıştı.

"Evet, kendisi benim erkek kardeşim. Neden sormuştunuz?"

"Çünkü o benim Vitam." Şaşkınlıktan yukarı kalkan kaçları ciddileşmişti.

"Anlayamadım, yani siz şu Kim Taehyung musunuz? Jungkook adını hiç söylememişti."

Adımı söylememişti ona.

"Anlıyorum. Bizim aramız pek normal değildi. Benim psikolojik problemlerim onu zorluyordu. Az kalsın ona zarar verecektim."

Başını salladı anlıyorum dercesine.

"Ama kendine zarar vermişsin Taehyung."

"Evet."

"Hadi biraz kendinden bahset bana Taehyung. İstersen anlatma, sadece senin istediklerin doğrultusunda yürüyeceğiz."

Jimin

Jungkook, Taehyung'un yanından ayrıldığında beri bende kalıyordu. Hergün saçma sapan konulara ağlıyorduk. Film açıyor, kitap okuyorduk. Bunlarla bile hemen ağlıyordu.

Bu durum can sıkıcı gibi görünsede değildi. Ona yardım etmek bana iyi geliyordu.

&

Bu bölümü çok kötü yazdım, umarım anlaşılmıştır.

Diğer bölümlerde diğer karakterlere de değinice'm.

Ayrıca yorumlarda Jungkook özür dilediğinde veya Tae saçma sapan davrandığında filan ona otizmli gibi şeyler söylemeyin, hoş değil. Ve Jungkook'a özür dilediğinde dediğiniz zaman bana da bunu söylemiş oluyorsunuz; çünkü bende öyleydim. Taehyung değil belki ama Jungkook benden çok parça taşıyor. Bu kitaptaki karakterlerin hikâyelerindeki detayların bir çoğu uydurma değil.

Oy sınırı: 150

Nise🦋💙