Lahmacun Ayran

0.6

Selam lahmacunlarımmmm🌯
Nasılsınız iyi misiniz?
Ben iyiyim umarım siz de iyisinizdir.
Flashback bölümü yazmayı çok istiyordum sonunda yazdım.
Umarım hoşunuza gider🫶🏻
Oy vermeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın🤍
Keyifli okumalarrrrrrr💗
***

Yazar'ın anlatımından:

(6 yıl önce)

Her sabah olduğu gibi bu sabah da erkenden okula gelmişti Aypare. Sınıfta kimsecikler yoktu. En ön sıradan üç sıra arkada olan sırasına oturmuş telefonuna bakıyordu. Kafasını kaldırıp saate baktı. Daha kırk dakika vardı dersin başlamasına. Tekrar telefonunun ekranına baktı.

Normalde de erken gelirdi ama bu kadar erkenden gelmezdi. Sabah okula bu kadar erken gelmesinin sebebi babasıydı. Sabah sabah otobüste sürünmek istemediği için babası ile gelmek istemişti ama babasının bugün sürpriz bir toplantısı çıkınca erkenden çıkmak zorunda kalmışlardı. Dersi sekizi kırk geçe olmasına rağmen saat sekizde okula gelmek zorunda kalmıştı.

Daha kırk dakika varken biraz matematik çözeyim diye düşündü. Sınav senesindeydi ve hukuk istiyordu. Netleri şu an iyiydi. Hedeflediği bölüme gidecek gibi duruyordu.

İlk testin daha dördüncü sorusundayken sınıfa giren ayak seslerini duydu. Kafasını kaldırmadı ama kaşlarının sorgularcasına çatılmasına engel olamadı. Bu kadar erken kim gelirdi ki?

"Sana da günaydın Aypare." Sınıfa giren Aslan, Aypare'nin hemen iki sıra sağındaki cam kenarında olan sırasına geçmişti. Kızın çatılan kaşlarını görünce gülmeden edememiş, bu kızın bir şeyi sorgularken dahi kaşlarını çatması onun bu sinirle nasıl yaşadığını sorgulamasına sebep olmuştu. Hâlbuki yapacağı şey basitti. Sadece günaydın demek.

Aypare ise Aslan'ın sesini duyunca çatılan kaşlarını düzeltti ama sorudan kafasını kaldırmadı. Kaldırdığı takdirde Aslan onun yüzünde oluşmuş tebessümü görebilirdi.

Gerçi Aypare farkında olmasa da Aslan o tebessümü görüyordu zaten.

Gülümsemesini silip standart bir yüz ifadesi takınmayı başarınca kafasını kaldırdı. "Pardon soruya o kadar dalmışım ki geldiğini fark etmemişim. Günaydın." Bu aralar Aslan'dan hislerini saklamak adına fazla yalan söyler olmuştu. Çarpılsa şaşırmazdı.

Kızın çatılan kaşlarının onun sesi ile bir gülümeye dönüşmesi elbette ki Aslan'ın gözünden kaçmamıştı. O kendine gelip kafasını kaldırana kadar sırıtmış, Aypare aniden kafasını kaldırdığında ise sırıtmasını aniden silmek zorunda kalmıştı. Eğer Aypare o an kendi yalanına odaklanıyor olmasaydı kesinlikle Aslan'ın sırıtışını görürdü. Aslan elbette kızın yalanını yakalamıştı. Matematik sorusuna kaşlarını çatmayacağına göre gayet de onun sınıfa girdiğini anlamıştı. Gerçi şöyle bir düşününce Aypareden bahsediyordu, matematik sorusu ile kavgaya dahi girebilecek kadar deli oluyordu bazen.

"Sorun değil." Aslan şöyle bir etrafına bakıyormuş gibi yaptı. Sınıfta kimsenin olmadığının farkındaydı ama bunu özellikle vurgulamak istemişti. Belki Aypare şu an olduğunun aksine rahat konuşurdu. Sınıfta kimsenin olmadığını şimdi fark etmiş gibi davranıp "Ee kimse yok, sen nasılsın?" diye sordu.

Ama Aypare Aslan'ın bu hareketini tamamen yanlış anlamış, sınıfta kimse olmadığı için onunla konuştuğunu düşünmüştü. Kaşlarını tekrardan çatıp "Merak etme birazdan gelirler." dedi. Karşısındaki kişi hoşlandığı çocuk olsa da biri onunla sırf sıkıldığı için öylesine konuşamazdı. Orada daha fazla durmak istemedi. En iyisi lavoboya gidip elini yüzünü yıkamaktı. Hem kendine gelirdi zaten uykusu tam açılmamıştı, bir de sabah sabah yine sinirlenmek için evren ona yeterli bu sebep vermişti.