Chae: ကျွန်မ ခံစားမိပါတယ်.....
Chae: အဲ့တုန်းက ရုတ်တရက်ကြီးဆိုတော့ ကျွန်မ ကြောင်နေမိတာ..ပြီးတော့ အသည်းကွဲနေခဲ့တာလေ...
Jen: အဲ့ယောင်္ကျားက အတော်ဆိုးတာပဲ.. ဒီလောက် ချစ်ဖို့ကောင်းပြီး လှတဲ့ မိန်းခလေးကို သူမို့ ထားခဲ့ရက်တယ်။
Jen:တို့ သူ့ကို အမှုန့်ချေပလိုက်ချင်တယ် သိလား? ယောင်း....
ကျွန်မပြောတော့ ယောင်းက သဘောတကျရယ်တယ်။.... ယောင်းက ရယ်လိုက်ရင် သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာ....
Chae: သူက မိန်းခလေးပါ။
Jen: အဲ့ဆိုရင် အဲ့မိန်းခလေး ကံဆိုးတာပဲ။...
Chae:wae?
Jen: အဖိုးတန် ယောင်းလေးကို သူဆုံးရှုံးလိုက်ရတာမလို့လေ။....
Chae: မအံသြဘူးလား?
Jen: ဘာကို အံသြရမလဲ? ယောင်း....
Chae: သူက မိန်းခလေးဆိုတာကိုလေ။
Jen: မအံသြပါဘူး.။
Jen: တို့လည်း မိန်းခလေးတစ်ယောက်ကို ချစ်မိနေတာပဲလေ။...အဲ့တစ်ယောက်ကလည်း ယောင်း ပဲလေ...
Jen: ဒါမဲ့လေ တို့ မိန်းခလေးချင်း သဘောကျတဲ့သူမဟုတ်ပါဘူး။တို့ကလေ ယောင်း တစ်ယောက်တည်းပဲကို သဘောကျတာ။...
ပြီးတော့ ယောင်းတစ်ယောက်တည်းကို ပဲ ချစ်တာ ချစ်ချင်တာ။Chae: မ က စကားအရမ်းတက်တာပဲနော်။
Jen: ဒါကတော့ ချစ်တာကိုး....🙁
Chae: ဟုတ်ပါပြီနော်။ အခုတော့ အိမ်ပြန်ကြရအောင်
ညနေတောင် စောင်းနေပြီ။Jen: ဟုတ် ပြန်ကြမယ်။
အိမ်နဲ့လည်း မဝေးတော့တာမလို့ ထောင့်ထောက်ထားတဲ့ စက်ဘီးလေးကို တွန်းပြီးတာ လမ်းလျှောက်ပြီး နှစ်ယောက်သား အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။
အိမ်ပြန်တဲ့ လမ်းတစ်လျှောက်မှာလည်း မ က ကျွန်မရဲ့ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လာခဲ့တာ အိမ်ရှေ့ရောက်မှ လွှတ်ပေးတယ်။
အိမ်ရောက်တော့ အချိန်က 6 နာရီ ထိုးဖို့ 5 မိနစ်သာ လိုတော့သည်။Chae: ညစာ စားသွားမလား?
Jen: စားမှာပေါ့ ယောင်း လုပ်ကျွေးမှာ မဟုတ်လား?
YOU ARE READING
End
Romanceကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ တွေ့ဆုံခြင်းက အရမ်းရိုးရှင်းလွန်းခဲ့တယ်။ ဟော ခွဲခြားခြင်းကျပြန်တော့လည်း ရိုးရှင်းနေခဲ့ပြန်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အချစ်တွေပဲမစစ်ခဲ့တာလား? ကံတရားကြောင့်ပဲလား ကျွန်မတို့ကိုယ်တိုင်ကြောင့်ပဲလား? ဒါမှမဟုတ် ကျွန်မကိုယ်တိုင်က...