KARANLIKTAN DOĞAN IŞIK

2. BÖLÜM

Arkamı dönüp eve doğru ilerlemeye başladım. Kapının önüne gelip tam kapıyı çalıcaktım ki tekrardan annem ve babamın yükselen seslerini duydum. Babam anneme daha fazla dayanamayıp boşanmak istediğini söylüyordu. Annem ise bağırmaktan kısılan sesiyle babamı onaylayıp artık dayanamadığını söyleyip kabul etmişti. İstemsizce gözüm doldu. Arkamı dönüp evin ordan ayrıldım. Nereye gideceğimi düşünmeden yürüdüm. En sonunda kafamı kaldırıp nerede olduğuma baktım. Sahile gelmiştim, ne zaman derdim olsa geldiğim yere. Bi banka oturup denizi izlemeye başladım. Gözlerimden yaşlar akıyordu, durduramıyordum. Evet kavgalarına alışmıştım ama konunun boşanmaya kadar geleceğini asla düşünmüyordum. Artık kavgalarından sebep benimle fazla ilgilenmiyorlardı. Bende tek çare burası olduğunu düşünüp buraya gelip içimi döküyordum. Şuan aklımdaki tek düşünce acaba gerçekten boşanıcaklar mı, boşanırlarsa ne olucak , o sırada yanıma birinin oturduğunu fark ettim. Bu oydu, bugün adını öğrendiğim beni kurtaran kişi Emir. Ona baktığımda güneşin batışını izliyordu. Bi anda çantasını eline alıp içinden aldığı mendili bana uzatarak,
-Ne olduğunu sormadan önce gözlerini silsen iyi olur.
Anlamamış gözlerle ona bakarken
-Bu halde bi cadıyı andırıyorsun.
Hala anlamamış gözlerle ona bakarken telefonun kamerasını açıp bana çevirdi. O an ben bile kendimden korktum. Gözlerimin altı kirpiklerimdeki rimel sayesinde kapkara olmuştu. Hemen mendili alıp ona arkamı dönüp gözümü silmeye başladım. Arkamdan onun hafif kıkırdadığını duydum.
-Gördüm zaten hala ne diye saklanıyosan
O anlık kısa bi şekilde bende güldüm halime. Sonra kendimi düzeltip ciddi olmaya çalıştım. Gözlerimi güzelce sildikten sonra telefonumu çıkarıp kendime baktım, şimdi daha iyi görünüyordum. Ona doğru döndüğümde oda bana bakıyordu.
-Anlat bakalım bu kadar üzülmeni sağlayacak ne oldu
-Boşver önemsiz bişey
-Önemsiz bişey için mi bu kadar ağladın" dedi tepkisizce.
Sessiz kaldım bi süre sonra o konuşmaya başladı.
-Anlatmak istemezsen sıkıntı yok ama anlatmak istersen dinlerim yani
-Sizden çıkıp eve geçtiğim sırada anne babamın boşanacağını duydum. Bende öyle buraya geldim işte.
-Hm anladım. Düzelir bence olabilir böyle tartışmalar
-Umarım öyle olur. Hem sen sanki antrenmana gidiyordun.
-Gidiyordum aslında sonra seni bu halde görünce gelim dedim.
-He anladım gitmezsen sıkıntı olmaz mı?
-Yok olmaz ben hallederim.
-Hm peki o zaman teşekkür ederim bu arada
-Rica ederim
Telefonumun titremesiyle cebimden telefonu çıkardım. Ekrandaki "Annem ❤️" yazısını görünce kararsız kaldım açmak konusunda
-Aç istersen merak etmişlerdir.
Ona bakıp küçük bi tebessüm edip telefonu yanıtladım.
-Efendim anne
-Kızım nerdesin sen
-Hiç öyle sıkıldım hava almak için sahile geldim.
-Tamam o zaman çok geç olmadan eve gel kızım
-Tamam anne görüşürüz eve gelince
Annemin yanıtlamasını beklemeden kapattım.
-Annem merak etmiş eve gideyim daha fazla telaşa sokmadan
-Tamam o zaman beraber gidelim
Şaşkınlıkla ona bakıp
-Nasıl yani
-Hem hava karardı hemde evlerimiz yakın ya hani
-He pardon unutmuşum
O an sırıtarak "Sen ne sanmıştın" dedi
-Hiç bişey
-Emin misin?
-Eminim
-Peki öyle olsun bakalım
İkimizde yürürken sessizliği bozan o oldu.
-Ee kaç yaşındasın?
-18 sen
-19 bende
-Hm iyii
Eve geldiğimizi fark edince ona dönüp
-Gelmişiz
-Evet fark ettim
-Teşekkürler buraya kadar eşlik ettiğin için
-Rica ederim.
-Yarın okulda görüşürüz o zaman
-Ne
Bişey demeden arkasını dönüp evine doğru gitti. Nasıl yani biz aynı okulda mıyız? Yok ya şaka yapıyordur aynı okulda olsak bilirdim. Ama ya doğruysa. Yok ya şakadır küçük bi şaka.

Düşünceleri kafamdan silip eve doğru giderken olanların aklıma gelmesiyle bi an duraksadım. Onlara bu konuyu bildiğimi söylemiyecektim onların söylemesini beklicektim. Kapıyı çalmamla açılması bir oldu. Annem beni gördüğü gibi direk sıkıca sarıldı.
-Nerde kaldın kızım çok merak ettim seni
-Dediğim gibi hava almaya sahile gitmiştim. Geldim işte korkmanı gerektirecek bişey yok anne.
-Nasıl korkmam bu saate kadar yoktun
-Geldim işte
-Neyse sofrada hazır gel yemeğini ye bari
-Yok ben gelirken yedim tokum siz yiyin.
-Emin misin kızım bişey mi oldu yoksa
-Bişeyim yok sadece yorgunum dinlenmeye ihtiyacım var.
-Peki kızım
İçeri girdiğimde babamın televizyon başında olduğunu gördüm. Benim tarafıma hiç bakmamıştı. Bende sessizce odama geçtim. Çantamı bir kenara bıraktım. Kıyafetlerimi alıp direk duşa girdim. Anne ve babamın boşanma konusu aklımdan çıkmıyordu. Duşumu alıp banyodan çıktım. Siyah eşofman takımımı giyip saçıma da sallama bi topuz yaparak kendimi yatağa attım. Biraz kafamı dağıtmak için İnstagrama girdim. Keşfette dolaşırken bi anda Emir'in hesabı çıktı önüme. Hesabı özel hesaptı. İstek atıp atmamak konusunda kararsız kaldım. En son karar verip istek attım ve telefonu kapatıp yanıma koydum. Daha 1 dk bile olmadan telefondan bildirim sesi geldi. Elime elim baktığımda,
@emirceliker01 seni takip etmek istiyor
Yazısını görünce şaşırdım yüzümde bi gülümseme oluştu nedensizce. Hesabını incelemeye başladım. Hesabında kendi resimleri, paylaştığı şarkılar ve sözler vardı. Tek tek bakmaya başladım. Gözlerimin kapanmaya başladığını hissederek telefonu bırakıp kendimi uykuya bıraktım.
____________________________________
Sabah alarmın sesiyle uyandım. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkayıp çıktım banyodan. Üstüme siyah bi sweatshirt, altıma da siyah dar bi pantolon giydim. Saçlarımı güzelce tarayıp dudağıma nemlendiricimi, gözüme de çok az bi rimel sürüp aynadan son kere kendime bakıp odadan çıktım.
Direk dış kapıya yönelirken annemin sesiyle durdum.
-Kızım kahvaltını yap öyle çıkarsın
-Tamam anne
Tam sofraya oturacakken telefonumdan gelen bildirim sesiyle elim direk cebime gitti. Telefonu çıkarıp gelen bildirime baktım. Yazan Emirdi. Anında mesaja tıklayıp okudum.

@emirceliker01; Kapının önündeyim seni bekliyorum.

Şaşkınlıkla ekrana bakmaya başladım. Evet takipleştik ama yazmasını beklemiyodum. Fazla uzatmadan direk cevap yazdım.

@elisasirell_; Tmm geliyorum

Acaba gerçekten kapının önünde miydi? Direk çantamı alıp kapıya yöneldim.
-Kızım kahvaltını yapmadan mı gidiyosun
-Okula gidince yaparım anne
-Ne bu acele
-Arkadaşım bekliyo
-Hangi arkadaşın
-Bi arkadaş işte neyse ben kaçtım
Diyip evden çıktım. Karşımda onu görünce gülümsememe engel olamadım. Oda karşılık verip gülümsedi.
-Günaydın
-Günaydın
-Hadi gidelim yavaştan
-Bi dakika ya sen ciddi miydin dün dediklerinde
-Yalan söyler gibi bi halim mi var
-Nasıl ya
-Öyle işte neyse düşünme daha fazla geç kalıcaz böyle giderse
-Neyse tamam o zmn
İkimizde susarak okula doğru yol aldık. Bahçeden içeri girdiğimizde bütün gözler üzerimizdeydi.
-Herkes neden bize bakıyo böyle
-Övünmek gibi olmasın biraz popüler sayılırım yanımda bir kız görmeye alışık değil kimse
-Hm öylemiymiş
-Öyle
-Okula gelince bi kendini beğenmiş oldun sanki" dedim gülerek.
Onunda güldüğünü hissettim.
____________________________________
Bugünlük bu kadar yarın yeni bi bölümle buradayız :)))