"uyanmışsın" dedi genç adam, arabada uyumak oldukça konforsuz bir deneyim olmuştu.
"uyanmak zorunda kaldım aslında, seninle birlikte doğa yürüyüşü yapmak hoş bir deneyim olabilir" genç kadının isteğiz buz mavisi gözlü adamı şaşırtmıştı.
belki iyi olabilir ha?
adam kadına baktı, radikal bir kararla birlikte arabadan çıktılar.
genç kadın sohbeti başlatmak için oldukça erken davrandı;
"ben yokken nasıldın?" ses tonunda hafif bir kırgınlık vardı. belliydi.
"iyiydim" dedi, sonra devam etti. "sanırsam iyiydim, hiç oturup düşünmedim aysar."
"nasıl olduğunu düşünmezsin zaten almanya, hissedersin. bazen ne kadar inkar etsende ruhunun duyduğu acı fiziksel acıya dönüşmüştür bile"
"o zaman söyleyeyim" düşünür gibi yaptı;
"yarım kalmışlık vardı ruhumda, bolca. kendime karşı duyduğum öfke, ve kin. kurbanın ben olduğunu düşündüğüm için; acıma. ve ardımda kalanlar için bıraktığım birer karanfil"
"anladım" demekle yetindi kahverengi gözlü kadın.
adam ardından hemence soru sordu;
"sen nasıldın peki?"
"bilmem, hiç oturup düşünmedim almanya"
dedikten sonra hızlanmaya başladı türkiye, almanya ise arkasından "bu hiç adil" değil demek ile yetindi.
bir kaç saniye sonra bir ses gelmişti; "sonunda sana yetiştim"
"yirmilerinin sonu, otuzlarının başında olan bir beyfendi için oldukça formdasınız"
"ahh bilmediğim şeyler söyle lütfen."
"şu küçük ve ızdrap dolu dünyada bilmediğin şey var mıdır senin?"
"beni sevip sevmediğini pek bilmiyorum aslında"
"o zaman kendi şöyle ifade edeyim; vasatın üstü eski dostum"
"hey buna alındım aysar"
"hayat bazen acımasızdır güzel dostum"
"ama bazen tatlı bir tesadüf gibidir"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bu bölüm oldukça kısaydı, tekrar dönüşün bir simgesi olmasını istedim.
