"Daremne Żale" Zbiór wierszy

☆9☆

"Autoportret Błędnego Rycerza"

Myśl mnie jedna więzi, jak żelazna Krata-
Że chyba nie jestem- Stworzeniem z tego świata...
Domysłem zuchwałym, starymi księgami-
Dusza zaklęta, pomiędzy wiekami.
I szukam za oknem, pośród polnych szlaków,
Bez celu, przed siebie gnających Kozaków.
A cień duszy ludzkiej, kiedy do mnie zmierza-
Daje nadzieję spotkania Rycerza...

Ja szablę mam jak rycerz- wykutą z Miłości.
Co zwą ją tutejsi- Orężem słabości.
A stal wyśmienita! Nie wykuta z małych słówek!
I nie mam też do niej pancerza z wymówek.
Ani tej Wzrokiem wyrzutów rozgrzanej-
Tarczy Lustrzanej.

Mam tylko Siebie, i jakieś resztki wiary,
Coś jak ostałe na gruzach filary.
Sama dla siebie drużyną i zespołem,
Nie wiem czy czasem, nie jestem Aniołem?
Może drzemie w walecznym sercu chwała-
Spadkobiercy mężnego Michała?

Bo Oto Ja, Z pozoru ludzkimi rękami-
Co zdradza je morze płynące bliznami,
Które mi straszne zrobiły Demony-
Gdy Światła i Dobra sięgały korony...

Już tron mój się zachwiał, ciężarem zwątpienia,
Już słów najpiękniejszych, ginęły Znaczenia...
Już po tym nie wierzę, że mam duszę bratnią,
To ja jestem Dobra iskierką ostatnią!
I siłę mam by błyszczeć- naprzeciw złej mocy,
Lecz zgasnę śmiesznie młodo- pośród wiecznej nocy,