"Evine hoşgeldin Chan"
"Hoşbuldum"
Büyük evin kapılarından girip şaşkınca baktı Chan. Bu ev onun ve Changbinin miydi?
Şaşırmıştı.
Changbin elinden tuttuğunda irkilmişti.
Changbin gülümseyip elini öpmüştü.
Chanda ona gülümsemişti
Büyük siyah koltuğa oturdular.
Chan'ın eli changbinin eline kenetlenmiş gibiydi.
"Bitanem"
"Efendim"
"Dinlenmek ister misin? "
"Olur"
"Gel bakalım"
Elinden tutup koca merdivenleri çıkmışlardı.
Bir sürü oda vardı en sona kadar yürüdüler önlerindeki beyaz kapıya geldiler. Changbin kapıyı açtı ve Chan'in geçmisi için işarette bulundu.
Chan azda olsun korkmuştu neden korktuğunu oda bilmiyordu.
Biraz daha sıktı tuttuğu eli.
Changbin bunu anlayıp Chan'a baktı ve ilk odaya o girdi.
Chanda ardından girdi.
"Burası bizim odamız"
"Birlikte mi kalıyoruz"? "
"Evet bebeğim birlikte kalıyoruz ama istersen yandaki odaya geçeri "
"Yok korkarım beraber yatalım"
....
"Chan yemek yiyelim mi hayatım aç mısın? "
"Hm hm olur"
"Hery bizim için hazırlayacak gel dinlenelim"
Koca yatağa uzanmışlardı.
Chan kafasını, Changbinin göğüsüne doğru koymuştu.
Sırnaştıkça mayışıyordu.
"Uyu güzelim"
"Iı"
"Hadi güzelim"
Sıkıca sarılam oğlana baktı Changbin.
"Özür dilerim"
....
Siz yapar mıydınız böyle bir şeyi?
Bunu göze alır mıydınız?
Changbin almıştı.
Bu çocuk onu hep kendine çekmişti.
Onun yüzünden bu haldeydi Chan.
Ona olan sınırı yapmıştı herşeyi.
Chanın ailesini ve Han'ı ikna etmek zor olmuştu.
Changbin şuan tek bir şey düşünüyordu
Chan uyanınca ne olacak?
Yarım saat olmuştu. Chan üstünde yığılmış sürekli sayıklıyordu.
"Chang- bin"
"Hayatım"
"Burası benim evim mi? "
______________________
Selam dostlsrım
Uzun süredir birlikte değildik
Özledim sizleri
Geçişli ve hızlı bir bölüm olacak haberdar olunn
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
