Yemekler yenmişti.
Chan changbine doğru yanaşmış film izliyorlardı.
Chan azda olsa alışmıştı.
Changbin'in telefonun çalması üzerine yerinde kıpırdanmıştı.
"Sen bekle yavrum ben gelicem"
"Hıhı"
Changbin mutfağa doğru gitmişti.
Arayanın Han olduğunu görmüştü.
Ne kadar Han'ı ikna ettiğini düşünse de Han böyle bir şeyin olmasını istemiyordu.
"Bakın yaptığınızı Chan öğrenirse ne olacağından haberiniz var mı?
Bize olan güveni de sevgisi de yıkılacak"
"Ne yapalım Han benim yüzümden oldu herşey, bunları düzeltmesi gereken kişide benim. Chan öğrenirse neler olur bilmiyorum ama öğrenmemesi lazım"
"Ben böyle bir şeyi arkadaşıma yapmak istemiyorum. Siz Chan'ın hiçbir şeyisiniz. Chan illaki eskiyi hatırlayacak.
O eskide siz Chan'ın hiçbir şeyi olarak kalacaksınız. "
"Sen ne kadar istemiyor olsan da bende istemiyorum Han.
Ama Chan'a gidip ben senin hiçbir şeyinim herşeyde yalandı sana bunların olmasının tek sebebi benimde diyemem"
"Peki ama sonu iyi bitecek gibi değil"
Telefonun kapanması ile derin bir nefes aldım.
Chan için bir kaç bir şey hazırlayıp yanına gittim.
Koltukta uyuyan bir Chan beklemiyordum. İlk gördüğümde gerçekten çok gıcık olmuştum.
Ama o gün ona çok kötü davrandım. Onun suçu yokken üstüne gittim ve şimdi hayatını darma duman ettim.
Elimdeki tabakları masanın üstüne koydum. karşımda uyuyan küçük çocuğa baktım yanına gidip saçlarını sevmeye başladım.
Kusursuz bir güzelliği vardı.
Sadece şunları diyebildim özür dilerim.
Sana kötü davrandığım için sana bunları yaşattığım için özür dilerim velet.
Kucağıma alıp yatağımıza doğru gittim.
Yatağa yavaşça bırakıp. Ben de yanına uzandım kokusu bana huzur veriyordu içime çektim.
Umarım beni affedersin...
seni seviyorum...
__________
NABER İYİ
İÇİME SİNMEDİ AMA OLSUN BİBİ❤❤
