Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Vartolu Salih↑
Vartolu Salihin evinde akşam yemeğindeydi Koçovalı brohters
Vartolu Salihin kızı Mihriban neredeyse Sultan yaşlarda ama yaşına rağmen genç duran bi kadındı
Salih nedense kadına her baktığında bi garip his ediyo ve gözlerini kaçırıyodu , asla susmayan Salih şu an sessizce yemeğini yiyodu
Diğer garip olaysa Cumalininde sessizce oturmasıydı
Cumali kadını hatırlamıştı , yıllar önce Mihriban teyze diye seslediği insan şu anda bi yabancı gibi oturuyodu ônünde , Cumali ise belkide sadece benzetiyorum diye düşünsede yinede soramıyodu hiç Çukurda oldunuz mu diye
Kahramanla Cumali Çukurda yaşayan her kesin ismini biliyolardı , şu an Kahramanda anımsıyodu bu kadını ama soramıyodu oda
Mihriban "Eee çocuklar , sizden hiç evlenen var mı?"
Selim "Yok komple bekarız biz"
Masada klassik sohbet eşliğinde yemekler yendikten sonra Salih sigara içme bahanesiyle kahveleri beklerken bahçeye çıktı
Yamaçta yanına gelip oturdu , Yamaç "Durgunsun"
Salih "Garip hisler var içimde"
Yamaç "Ne gibi?" derken kendi sigarasınıda yaktı
Salih "Hani senin hep tarif etdiğin Anne şevkati var ya öyle bi şey hiss ediyom sanki"
Yamaç "Mihriban hanımefendi sevecen biri böyle his etmen normal"
Salih "Yada tamamen annesizlikten doğan bi his benimki"
Yamaç sigarasının dumanını zifiri karanlığa üfürüp "Keşki içindeki bu boşluğu doldurmanın yolunu bilseydim"
Salih "Boş ver ya , benimde kaderimde bu var her zaman yarım kalmak "
...
İçeride sohbet giderken Salihle Yamaçta gelir içeri
Salih sigaranın etkisiyle bir azda olsun kafasını boşaltmıştı
Mihriban uyumaya odasına çekilmişti
Selim ise Vartolu Salihle baya iyi anlaşmaya başlamıştı
Selim "Siz hiç İstanbulda oldunuz mu?"
Vartolu Salih "Yıllar önce kızımı getirmek için gitmiştim"
Selim "Kızınızı getirmek derken?"
Vartolu Salih "Eşim düşmanlarımın silahlı saldırısında ö/dürülünce kızım çok sinirlendi bana ve evi ter etdi" adam bunları derken yüzündeki gülümseme yerini acı bi tebessüme bırakıyodu
Kahraman "Peki ya sonra ne oldu?"
Vartolu Salih "Kızımı bi kaç sene göremedim , ikimizde inatçıydık bir birimizi arayıp sormuyoduk , neredeyse 3 yıl sonra onu bi İstanbul hastanesinde komadayken buldu adamlarım"
Adam derin bi nefes verip anlatmaya devam etdi "Vurmuşlar , kalbinin bi kaç sandimliğinden ve bi kaç elde karın boşluğundan . Araştırmaya başladım bu olayı
Bi çocuğu varmış kızımın , küçücük bebek , kızmıydı erkekmi hiç bilemedik
Kızım aylarka komada kaldı , o öyleyken bende torunumu bulmaya çalıştım ama olmadı , hiç bi ip ucu olmayınca küçücük bebeği bulamıyomuş insan
Kızım komadan uyanında hiç bi şey hatırlamıyodu son 5 yıla dair , annesinin öldüğünden bile bi haberdi
Sonra söyledim ona bi bebeği varmış diye ama onu bile hafızası hatırlayamadı
Geçici dediler ama yıllar oldu hala o anılar bi yoktan farksîz
Kızımın bi daha çocuğu olurdu ama o ilk bebeğini bulmaya adadı hayatını , ne kadar aradıksada bulamadık
Bebek nereliydi , babası kimdi , cinsiyyeti neydi hiç bilemedik
Ve buda yıllar geçmesine rağmen ve bu kadar güçlü olmama rağmen onu bulamamama neden oldu"
Yaşlı adam kalkıp yandaki büyük odayı gösterip "Bu oda 6 kişilik , burada kalırsınız , iyi geceler" diyip kendi odasına gitti
...
Yataklar çift kişilikti , CumKah bi yatakta , VarYam bi yatakta , Selim ise tek başına bi yatakta uzanıyodu
CumKah o bebek Çukurda ola bilir mi ? diye düşünmekten uyuyamıyolardı , yatakta dönüp duruyolardı
YamSel ise hiç bi şey düşünmeden direk uyudular
Salih silahlarını saatini ve bilekliğini yastığın aldına koyup uzanmıştı ama Yamaćın sürekli uyurken ona sarılması uyumasını engelliyodu
Salih defalarca Yamaçı üzerinden atsada Yamaç yine sarılıyodu
Salih "Sikseysi rahatlardı" diyip sabır çekip tekrar atdı Yamaçı üzerinden ve yastığına sarılıp uyudu
