Yeni Ailem ~ Eslem Lavin ~

5.bölüm💧

Ayy hello Bölüm yani şu an uzunda süre bilir kısada neyse Oy ve yorum atmayı unutmayın aşkımm

Bölüm şarkısı: Duman - kolay Değildir

Şu an hastanedeydik barlasın babası kaza geçirmişti sefa amca şu an ameliyatta yaklaşık 5 saatır olduğu gibi gözüm Duvarın Dibine oturmuş parmaklarıyla oynayan barlasa kaydı

Kötü gözüküyordu oturduğum yerden kalktım ve yanına gittim " istersen biraz bahçeye çıkalım " dedim sesimi Duyması ile gözlerini parmaklarından çekti ve bana baktı

Kısık bir ses tonuyla "olur " dedi oturduğu yerden kalktı kötü gözüküyordu Kayra'ya seslendim " Kayra biz bahçedeyiz " dedim kayra beni kafası ile onayladı

Bahçeye indik ve bir Banka oturduk barlas'a Dönüp " iyi misin " dedim barlas "ne kadar iyi ola bilirsem o kadar iyiyim " dedi onu da anlıyorum içeride yatan babası ben pek baba sevgisi almadan büyüdüm fakat Barlas öyle Değildi

Barlas'ın yerinde olsam o baba Demeye bin şahit isteyen kişi olsa şu an göbek atıyordum ( bu arada anlamayan kişiler için diyorum burda eski ailesinden bahsediyor ) elimi omzuna koydum Destek olduğumu belli ettim

"Barlas ağlamamak için zor Duruyorsun farkındayım ağla içini Dök " dedim sabahtan beri ağlamamak için halden hale giriyordu fakat bunu kimse fark etmiyordu bunu Demele sanki bu ani bekliyormuş gibi ağlamaya başladı normel bir ağlama Değil hıçkıra hıçkıra ağlıyordu

En son Dayanamayıp sarıldım benim sarılmamla ellerini belime sarıp ağlaya Devam etti bir yandan saçını okşuyordum bir yandan sırtını sıvazlıyordum
Barlas " b benim b-babam orda c- canı için s-savaşıyor ve biz hiç bir şey yapamıyoruz " dedi

Bende " kendine bu kadar yüklenme seni suçun Değil fakat seni güçlü Durman gerekiyor hem anne için hem baban için " dedim evet ağlamasını söyledim fakat içeri geçtiğimizde güçlü Durması geriyor Barlas ellerini belimden çekti ve " teşekkür ederim hadi içiri girelim" dedi onu kafamla onayladım

İçeri geçtiğimizde herkes Derbeder haldey'di hepsi ayrı köşede oturuyordu barlasla koltuklar oturduk bizim oturmamız ile Doktor çıktı

Doktorun çıkması ile yanımda oturan Barlas hızla kalktı Doktor " Sefa beyin yakınları burada mı " dedi Barlas " oğluyum" diye cevap verdi

" Bunu nasıl Diyeceğim bilmiyorum ama Başınız sağolsun" dedi

Barlas'tan

Aklımda sadece bir ses dolaşıyordu

Başınız sağ olsun

Başınız sağ olsun

Başınız sağ olsun

Doktor yanımızdan ayrıldı ben ise duvar dibine çökmüş ellerim saçlarımın içinde ileri geri giderek hep aynı şeyi tekrarlıyordum " hayır babam ölemez hayır "

Deli gibi hızla ileri geri gidiyordum etrafındaki hiç bir sesi duymuyordum benim sadece babam ölmemişti bebekliğim, çocukluğum babamla birlikte ölmüştü

Babam benim herşeyimdi bebekliğim,çocukluğum,ergenliğim ben sadece babamı toprağa vermiycem ben bütün herşeyimi toprağa vereceğim. Sahi insan nasıl herşeyini toprağa veriridiki

Annem babamın ismini tekrarlayarak çığlık atıyordu ağıt yakıyordu oda bütün hayatını kaybetti

Sahi biz nasıl toparlanacaktık....

Bitti...
Arkadaşlar asla istediğim gibi olmadı çünkü yarın İstanbul'a gidiyorum ve sizede Bölüm sözüm vardı o yüzden çok kısa kesmek durumunda kaldım özür diliyorum..

Oy ve yorum atmayı unutmayın