Bir süre arkalarından baktığımızda ikimizin de böyle gerçek bir aşka ihtiyacı olduğunu ciddi anlamda düşündüm. Ben? Evet ben. Artık şu bad girl olaylarını bırakıp aşık olduğumu kabul etmeliydim. BEN BERK'E AŞIK OLMUŞTUM. Bunu Berk'e de söylemeli miydim? Ben bunları düşünürken Berk konuşmaya başladı "Ya şimdi okulun ilk haftası sen böyle bad girl falan ama be Ulaş'ları görünce söylemeye karar verdim. Selin ben sana aşık oldum."Ona döndüm ve ne diyeceğimi bilmediğim için sadece beni öpmesine izin vermiştim. İşte o an onun yakışıklı bir öküz olduğunu anladım. Hayvan dudağımı ısırmıştı(yanlışlıkla vurmayın çocuğa). Bana sordu"Okul çıkışı bişeyler yapmak ister misin?""Çok isterdim ama eve gitmem gerek.""Ben de gelsem? Hem annenle tanışırım."Ay ne tatlı gülüyosun sen ya. Tabi ben o gülüş yüzünden abimi unuttum "tabiki gelebilirsin"deyiverdim. Son dersteydik ama o kırk dakka hayatımda yaşadığım en uzun kırk dakkaymış gibi geldi bana. Eve geldiğimizde (ultra yakışıklı sevgilimin ultra süper arabasıyla gelmiştik) kapıyı annem açtı. Anneme hemen sordum"Abim evde mi anne?" "Hayır da nolu niye böyle heycanlısın?""Seni biriyle tanıştırıcam anne"Öküzümü annemin önüne kurbanlık gibi attım."Bak anne erkek arkadaşım Berk.""Meraba efendim.""Meraba yavrum. Ben Neslihan hadi içeri geçin. Bi dakka Selin senin dudağına noldu?" Yuh yani anne bu hareketine ohannes veriyorum. Nerden gördün sen onu? Şanslıyım ki annem böyle şeylere kızmazdı yine de biraz utanmıştım. Ama Berk bugün fazla kaşınıyodu heralde lafa atladı "İş kazası efendim" bide göz kırpıyo bak şu götü bokluya daha lise birde bebe (lütfen ben çok büyüyüm o yüzden aynı sınıftayız) göz kırpmak nedir ya valla bu kadar çapkınsa çekiceğim var benim bu çocuktan benden de fırsat kaçmaz gıcıklık olsun diye atladım"Hayır anne öküz kazası" Bunu söylerken öküzün üstüne bastırdım. Annem benim söylediğime güldü ve mutfağa geçti."Bu öküz ben mi oluyorum şimdi?""Anladığına çok sevindim Berkcim" "Berkcim fazla soğuk""Ne diyim Berk""Artık sevgili olduğumuza göre sevgilim diyebilirsin.""Abim gelince de bu kadar rahat olabilecek misin merak ediorum""Annenden korkmadım abinden mi korkucam?""evet""Hiç sanmıyorum güzelim""Asıl ben hiç sanmıyorum sen benim abimi tanımıyosun. Neyse geç salona.""Salon mu?Odan nerde onu söyle sen""Berk keşke hiç tanışmasaydık ne vıcık şeysin sen öyle" Ben bunu söyleyince dudağını büktü. "Ay üzüldün mü sen?" "Evet öpte geçsin" "Öf Berk öf yürü salona şuan senle uğraşamam" "Üzgünüm ki hayatının sonuna kadar uğraşmak zorundasın." Berk bunu söyleyince bian aklıma onunla geçireceğim bir ömür geldi. Çok mutlu görünüyorduk.Ben Berk ve çocuklarımız. Düşünmesi bile harikayken. Bunun mümkün olabileceğini Berk'in ağzından duymak beni havalara uçuruyordu. İşte şuan ona ne kadar aşık olduğumu anlamıştım. Düşüncelerimi bölen kapı zili oldu. Kapının deliğinden baktığımda abimi gördüm.
