မောင့်ဝေရီ

မောင့်ဝေရီ (အပိုင်း၁)

အူဝဲ အူဝဲ အူဝဲ..

ဆေးရုံအခန်းတွင်းတစ်နေရာမှကလေးငိုသံပျံ့လွင့်လာလေသည်။

''ဆရာ ဆရာကတော်ကသားလေးမွေးပါတယ်ဒါပေမယ့်ကလေးက သာမာန်ကလေးမဟုဘူးဗျ''

''ဟင် ငါ့သားကဘာလို့ပုံမှန်မဟုရတာလဲ''

''ရော့ဆရာကိုယ်တိုင်ကြည့်ကြည့်ပါ''

ကလေးသေးသေးနီတာရဲလေးကိုလက်ထဲသို့ထည့်ပေးလာသောကြောင့် အမြန်ပင်ပွေ့ချီလိုက်သည်။ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလက်သေးသေးလေးတေနှင့်မျက်လုံးတောင်မဖွင့်သေးသောကလေးပိစိလေး ထိုကလေးလေးကိုကြည့်ရင်းဉီးမြတ်ထင်အချစ်တေပိုလာရသည်။

''ဟေ့ကောင် စိုးဝင်း ငါ့သားကပုံမှန်ပါဘဲကွ ချစ်စရာသေးသေးလေး မင်းကဘာလို့အဲ့လိုပြောရတာလဲ''

''ဆရာ အနှီးကိုဖြည်ပြီးကြည့်လိုက် ကြာပါတယ် ဆရာချီထားပါ ကျွန်တော်ပြမယ်။''

စိုးဝင်းလည်းစိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့်အနှီးဖြည်ပြလိုက်ရာ

'ဟင် ဒါ ဒါက''

''ဟုတယ်ဆရာ ဆရာ့သားလေးကဒွိလိင်တဲ့ခုနကဆရာဝန်ပြောတာကြားလိုက်တာ အဲ့တာကြောင့်သူများနဲ့မတူတာ''

ဉီးမြတ်ထင်တစ်ယောက်သွေးနာထင်ရောက်သွားရသည်။သူတို့လိုမျိုးရိုးမှာသာဒီလိုကလေးပါလာခဲ့ရင်သေချာပေါက်အရှက်ကွဲမည်ဖြစ်သည်။ဒီလိုတော့အဖြစ်မခံနိုင်

''စိုးဝင်း ဒီကလေးကိုလွှင့်ပစ်လိုက် ဝေးဝေးမှာသွားလွှင့်ပစ် ကြားလား''

'' ဗျာ ဟု ဟုကဲ့ ဆရာ ဆရာကတော့်ကိုရောဘယ်လိုပြောကြမလဲဟင်''

''အဲ့တာငါ့ဘာသာလုပ်မယ် ဒီကလေးကိုသာသူများမသိခင်သွားပစ်စမ်းပါ''