BENİM İÇİN

Dönüş

Multimedya HAZAN BARUT

Dedemin Türkiye'ye dönmemle ilgili ısrarlarından sonra'düşünücem' deyip suratına kapatmıştım.Genellikle alışık olduğu için sinirlensede umrumda olmayacağına biliyordu artık.

Sıcak çikolatamdan bir yudum daha aldım.Kafamı geriye atıp büyük bir nefesi dışarıya verdim.gerçekten kararsız kalmıştım,babam hala yaşıyorken türkiyedeydik ve orası bana babamı hatırlatıyordu,ve yaşadıklarımı.

New york'u seviyordum,özellikle buranın yer altı dünyasının bütün bir numaralı mafya adamları tarafından tanınıyordum.

Eh tabi daha hiç tecrübem yokken 15 yaşımda koskoca mafya çetesini çökertmiştim.En başta herkesin gözünü korkutmuştu bu.

Tabi dedemin de bu yer altının bir numaralı adamı olduğunu o zaman öğrenmiştim.Dedem bu işin polisler tarafından öğrenilmemesi için her şeyi yapmıştı,benide velihatı olarak tanıtmıştı.

Sonra da bana bu işi tüm ayrıntılarıyla anlatıp,her türlü eğitimi alabilmem için mısıra göndermişti.O yaşta bu kadar çok şey yaşamam benim içten içe bütün psikolojimi bozmuştu,birçok kişisel gelişim kitaplarıyla ve internet üzerinden idare etmeye çalışmıştım.

Mısırda gerçekten inanılmaz sıkı ve zor bir eğitim almıştım.O kadar zor şartlar göstermişlerdiki New york a geldiğimde burası çok kolay ve rahat görünmüştü.Normalde sadce yüzlerini gördüğümde korkabileceğim adamlar bana sadece komik gelmişti.

Dedem bana diğerlerinden daha iyi ve zor bir eğitim aldığım için daha güçlü olacağımı söylemişti.Doğru.Sadece eğitim değil yaşadıklarımda bana çok şey katmıştı.

Şimdiye kadar benden korkanlar olduğu kadar beni hafife alan düşmanlarımda çok olmuştu.Küçük yaşta filizlenip ayak bağı olmamam için beni ortadan kaldırmak için çok fazla şey yağmışlardı ve hala yapmaya devam ediyorlar.

Bir çok düşmanımı onların aksine ben ayağımın altından kaldırmıştım.Bu iş te yıllarını kötülük yaparak geçirmiş adamların on altı yaşındaki bir kız çocuğu tarafından öldürülmesi veya iş görmez hale getirilmesi birçok kişinin daha çok korkmasını sağlamıştı.

Korkmalıydılar.birçok acı yaşamış, artık insanlara acımayan ve bir kalbi olmayan bir kız çocuğundan kormalılar.

Türkiye'de adımın duyulduğunu biliyordum,ama hiç gitmediğim ve ordaki yer altı dünyasındaki adamlarla alışveriş yapmadığım için işlerin nasıl döndüğünü tam anlamıyla bilmiyordum.

Dedem de bana çoğunlukla türkiyede kaldığı ve işlerini oradan yönettiği için

Beni oraya Tanıtmak istiyordu,bir seneden beri başımın etini yiyerek.

Bu düşünceyle bir kere daha nefesimi dışarı verdim.Adam gerçekten kafasına bir şeyi koyunca peşini bırakmıyordu.

New york herkesin gözünde ışıkların zengin şehri olarak biliniyor,fakat kimse altında yatanları veya o ışıkların karanlık tarafını görmüyor,merak etmiyordu.aslında her şehir böyledir, kimse diğer yönü görmez.

Fakirlikten nefesi kokan insanlar,evsiz berduşlar...ve daha nicesi.Birde bu karanlıkta kötülüklerini gizlemeye çalışan ben ve benim gibiler.

Puftan kalktım ve cam kenarındaki siyah örtülü yatağıma uzandım.Yine uyuyamayacağımı anladığımda ,komidinin çekmecesinden bir uyku hapı çıkardım.

Bir kaç dakika daha yatakta tavanı izleyerek türkiye'ye dönüş hakkında düşündükten sonra uykuya dalabilmiştim.

***