Het Jachtseizoen 1

Hoofdstuk 7

'En, zijn we hun voorbij?', vraag ik aan Melissa.
'Ja, maar ik weet niet of ze jou hebben gezien,' antwoordt ze.
'O nee! Hoe kan het nou dat ze nu al zo dicht bij zijn?', vraag ik geschrokken.
Ik kom langzaam omhoog en kijk via de achterraam naar achteren. Tot mijn schrik zie ik dat de jongens groenlicht hebben en keren. Ze hebben me dus gezien. Van schrik sla ik een geschrokken kreet en mijn hartslag gaat sneller kloppen van de spanning.
'Weet je waar je heen moet?', vraag ik aan haar.
'Ja, ik ga drie keer per week naar de sportcentrum in Etten-Leur,' antwoordt Melissa.
'Oké, gelukkig,' zeg ik opgelucht en ik kijk toch nog naar achteren, om te zien of ze nog steeds achter ons aanrijden. Ja hóór, ze hebben me echt gezien!
'Mag je hier al harder?', vraag ik aan Melissa.
'Nee, ik mag hier maar tachtig kilometer,' antwoordt ze mijn vraag.
'Mag je later in de route nog honderd?', vraag ik angstig aan haar.
'Ja, straks op de N640,' antwoordt ze.
'Pfff! Die N wegen zeggen me helemaal niks,' zucht ik, met een hartslag die me duidelijk maakt dat ik te gespannen ben.
'Vergeet niet dat je trouwens ook een knop hebt, dat je offline kan gaan,' merkt Melissa op.
'O ja! Dankjewel voor het herinneren daaraan,' bedank ik haar.
'Als ik jou was, zal ik daar nog even mee wachten,' merkt ze nog er extra op.
'Hoezo?'
'Als ze jou zien, dan kunnen ze ons gewoon blijven volgen. Dan is het veelte makkelijk voor hun, dan hebben ze je zo,' verteld Melissa mij.
'Je hebt gelijk. Dankjewel,' bedank ik haar en blijf achterom kijken, om de jongens in de gaten te houden.

Na viertien minuten te hebben gereden, draaien we de parkeerplaats op. Ik kijk achterom en zie dat de jongens ook de parkeerplaats opdraaien. In een seconde zie ik al Giel het busje uitspringen. Melissa geeft wat meer gas erbij, zodat ik wat dichterbij haar vriendin kan overstappen.
'Snel, spring eruit! Mijn vriendin staat daar bij de blauwe Citroën,' roept Melissa naar me, die de auto tot stilstand zet.
Ik doe wat ze zegt en duw de deur snel open.
'Blijf staan!' hoor ik Giel schreeuwen.
Ik ren zo hard ik kan naar de blauwe Citroën en kom al gauw aan bij de vriendin van Melissa. Snel duik ik haar auto in en trek de deur dicht. 'Rijden!' roep ik in paniek. 'O wacht, de cameraman!'
Mijn hart gaat als een gek tekeer. Ik hoor Giel schreeuwen, zodra de cameraman de auto instapt. 'Gas! Gas! Gas!' roep ik panisch naar de nieuwe liftgeefster.
Zodra de deur dicht is, geeft ze inderdaad veel gas en met veel toeren rijdt ze de kant op, waar stuktv staat. Althans, ik dacht dat ze stilstonden. Plots draait de bus onze kant op en ik voel hoe de nieuwe liftgeefster direct in actie komt, om met een s bocht de bus voorbij zien te rijden zonder een kras achter te laten of te krijgen. Tijdens haar actie slaak ik een harde kreet en sla van angst mijn handen voor mijn ogen. Ik durf het niet te zien hoe dit eindigt.

'Sorry, ik moest iets,' excuseert de nieuwe liftgeefster me.
Ik haal mijn handen voor mijn ogen vandaan en zie dat het al voorbij is. Snel werp ik een blik naar achteren en zie dat stuktv ons wel volgt.
'Kan je naar Dorderecht rijden?', vraag ik aan de liftgeefster.
'Kan ik wel doen, maar misschien moet je zo snel mogelijk een ander voertuig nemen. Ze weten nu in welke voertuig je zit,' antwoordt de liftgeefster.
'Wat is je naam?', vraag ik aan haar.
'Roos, aangenaam voor de snelle kennismaking,' glimlacht ze. 'Wat een eer dat ik iemand mag helpen die mee doet met Het Jachtseizoen.'
'Ik zal je bij een tankstation afzetten,' zegt Roos en rijdt naar de snelweg.
Tien minuten later komen we aan bij een tankstation. Ik werp snel een blik naar achteren en zie dat stuktv nog altijd in de buurt is. 'Roos, jij moet omkeren en terug rijden. Wie weet volgen ze je wel,' zeg ik tegen haar.
'Ja, doe ik. Succes nog!'
'Dankjewel,' bedank ik haar en spring de auto uit. Precies op dat moment gaat het piepje af. O nee, ze weten waar ik me nu bevind!
Ik kijk om me heen en kijk wie er bijna of al vertrekt. Bij een witte Opel staan er twee mannen naar me te zwaaien. Snel ren ik naar hun toe.
'Heb je snel vervoer nodig?', vraagt één van de mannen.
'Ja, het liefst naar Dordrecht toe,' antwoord ik vlug.
'Geen probleem. Stap snel in,' zegt de andere man.
'Wat super! Dank jullie wel,' bedank ik hun gauw.
Ik en de cameraman stappen bij hun achter in en de man achter het stuur geeft gas. Misschien een beetje overdreven veel gas, maar ik zeg er maar niks op.
'Jullie zijn echt mijn reddende engels, dank jullie wel!' bedank ik hun nogmaals.
'Geen probleem mevrouw. Wat is uw naam eigenlijk? U bent niet een bekende Nederlander, die op de vlucht is voor stuktv,' merkt de man, naast de rijder op.
'Klopt. Ik ben Marissa, een nederlands docent uit Uden,' antwoord ik zijn vraag. 'Een paar leerlingen uit mijn klas hebben er voor gezorgd dat ik mee doe.'
'O.'
Ik kijk naar buiten en zie dat stuktv achter ons rijdt. Het is nog maar hopen, of ze Roos volgen, of de auto van deze twee goede helpers, of ze verkeerd rijden. Stiekem hoop ik het laatste.
'Hoe heten jullie eigenlijk?', vraag ik de twee mannen.
'Sven,' zegt de bestuurder.
'En ik ben Sam,' antwoordt de bijrijder.
'Nogmaals, super bedankt Sven en Sam! Als jullie er niet waren dan was ik gepakt,' bedank ik hun voor de derde keer.
'Geen probleem. We zagen al stuktv aankomen rijden,' zegt Sam.
'Dat is niet waar! Meteen toen je uit het ander voertuig sprong, zag ik al meteen dat je op de vlucht was voor stuktv,' dringt Sven aan.
'Maakt niet uit, super bedankt nogmaals.'
'Genoeg bedankjes. Heb je een plan waar je wilt eindigen?', vraagt Sam aan me.
'Nee, ik ga gewoon. Een plan bedenken is niks voor mij,' antwoord ik.
'Top! Dan weet ik waar je nu het beste heen moet,' zegt Sven.
'O ja? Waarheen dan?'
'Naar Papendrecht. Wacht, Sam kan je Mees bellen?', zegt Sven.
Sam pakt zijn telefoon en toets meteen het nummer in van de persoon die Sven noemt. Hij brengt zijn telefoon naar zijn oor.
'Hey Mees, kan je naar het tankstation BP rijden met je auto in Dordrecht aan de Provincialeweg?', vraagt Sam aan de persoon, die hij aan de lijn heeft.
'Het is belangrijk. We helpen iemand die mee doet aan het programma Het Jachtseizoen, van stuktv,' legt hij vervolgens uit.
'Top, tot zo!' Sam hangt op en kijkt met pret ogen naar mij.
'Ik heb meteen vervoer voor je geregeld. Er wordt ook meteen geregeld dat stuktv het lastig gaat krijgen, haha!' lacht hij.
'Oh, toppers zijn jullie!' roep ik vrolijk uit, de spanning is gelukkig weer gezakt.