LICK BY TONGUE, TOUCH BY MY MOUTH

02

19 YEARS HAD PASSED…

"WELCOME BACK, ROI!"

Namilog ang mga mata ko matapos kong pumasok sa loob ng aming office at mga kasamahan ko sa trabaho ang unang bumungad sa akin. They are all smiling while holding a banner that has my face and a congratulations lettering above it.

"Hey, nag-abala pa kayo." Natutuwa kong aniya bago sila isa-isang tinignan, lumapit sa amin ang chief executive officer bago ako nginitian.

"We just want to congratulate you for winning the Atrium Award, for many times, binigyan mo nanaman nang awards ang ating industry at ang sarili mo." My smile gets wider after hearing what she said, I feel embarrassed but at the same time happy after getting the credits for my work.

"I appreciate this, but at least not bother, right?" I said in a monotone, nagsisigawan sila.

"Si Senior masyadong humble!" Pang-aasar ng aking mga trainee habang tumatawa. "You deserve it, sir."

Tumawa ako bago tinanggap ang mga bigay nila.

"Ano panga bang magagawa ko, thank you!" Brusko kong sambit habang tumatawa, lumapit sila sa akin.

"Dapat dinala mo yung award mo, Roi." Hirit ni Sarah, ngumiti lamang ako bago siya tinignan.

"Masyadong malaki," I said simply.

"Yown!" Muli nilang hiyawan.

"Nag glow up siya lalo porke galing sa New York!" Maging ang manager namin ay nakikitawa, napailing na lamang ako bago pinatong ang mga gamit ko sa ibaw ng isang lamesa.

"What has changed in myself, huh?" Hamon ko.

Nagkatinginan silang lahat.

"Mas lalo kang pumogi, sir."

Banat naman ng isa sa mga kasama ko sa pag design ng mga damit, lumapat ang aking mga labi bago sila nginitian, sanhi upang mas lalo silang nagsigawan.

"That's enough, niloloko niyo lang ako." Umiiling kong sambit, kanya-kanya naman sila ng ilingan.

"Picture po muna tayo bago kumain." Doon ko lang napansin ang mga pagkain na hinanda nila, there are three dishes above the long table, along with the desserts and side dishes. Mayroon ding mga inumin na hindi na naman ako nabibiglang gagawin nila.

Tumayo akong muli upang makisama, isa-isa ko silang tinignan at nakita kung gaano sila kasaya. Nagtatawanan pa ang mga ito sanhi upang mas lalo akong dalin sa kasiyahan, for all my victory these people are always there to support and encourage me to continue designing. They never let me go with the battle all alone with myself, they held my hand and continue holding it until now, may mga umaalis man sa field namin but I still feel their support for me being a fashion designer, one of the huge designers in this industry.

"Sir Roi!" Kawag nilang muli sa akin gamit ang mga kamay nila, lumawak ang aking ngiti bago tumango.

Naglakad ako palapit sa kanila, I formed myself in front and put my hand around the shoulders of one of my employees under my designing field, she giggled before nodding.

"Come, let's start." I instructed using my natural monotonous voice, Maica, my personal assistant. Kinuha niya ang cellphone niya bago pumunta sa harap.

"Kayo na po muna then lahat tayo," I approved what she said and looked at the camera. She counted on three before clicking it, we all smiled and after that we were laughing. Tumawa ako kasama ng mga kasamahan ko sa trabaho, sunod-sunod ang naging pagkuha sa amin bago kami muling nagkahiwa-hiwalay at nagsimula nang kumain.